Του Σωτήρη Βαλντέν
Δύο μέρες πριν από τις εκλογές, αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω ευθαρσώς πως η ψήφος μου υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι, όπως λένε, «δαγκωτή», χωρίς καμιά επιφύλαξη.
Όχι βέβαια επειδή συμφωνώ 100% με όσα έκανε και κάνει, είπε και λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχω επανειλημμένα διατυπώσει δημόσια επιφυλάξεις και αντιρρήσεις. Και ασφαλώς θα υπάρξει χρόνος μετά τις εκλογές να συζητήσουμε τα ζητήματα αυτά. Όμως επιλέγω 100% ΣΥΡΙΖΑ με βάση το διακύβευμα και τις πραγματικές εναλλακτικές των μεθαυριανών εκλογών. Και αυτά αφορούν όχι μόνο την προσπάθεια να αποτραπεί η επάνοδος στην εξουσία της ΝΔ και να συνεχιστεί η αριστερή διακυβέρνηση της χώρας, αλλά και την διάταξη και τους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων την επόμενη μέρα, ακόμη και στην πιο πιθανή περίπτωση που θα βρεθούμε στην αντιπολίτευση.
Ιδού οι τρεις κυριότεροι λόγοι για ένα 100% ΣΥΡΙΖΑ:
Πρώτον, για να καταπολεμηθεί και να αποδυναμωθεί η αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία που έχει καλλιεργηθεί από τα ΜΜΕ και που έχει δυστυχώς τη μεγαλύτερη διάδοσή της σε κύκλους της πάλαι ποτέ προοδευτικής και εκσυγχρονιστικής διανόησης. Μια υστερία που δηλητηριάζει το πολιτικό κλίμα και παρεμποδίζει την «κανονικότητα» (που ωστόσο τόσο επικαλούνται οι πρωταγωνιστές της) της πολιτικής ζωής. Μια υστερία που συσκοτίζει τις πολιτικές επιλογές για τον τόπο μας, οδηγώντας αριστερούς στη δεξιά με το πρόσχημα μιας φαντασιακής «ελληνικής ιδιαιτερότητας», που δήθεν ακυρώνει τις ταξικές και πολιτικές διαχωριστικές γραμμές που ισχύουν στην Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο. Μια υστερία τέλος που προσβάλλει τον ορθό λόγο και φθάνει να παρομοιάζει τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με «χούντες» και «ολοκαυτώματα», ενώ βλέπει «εφιάλτες» όχι στην περίοδο που άρχισε το 2010 και κορυφώθηκε τα επόμενα χρόνια με την κρίση, τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά στην τετραετία Τσίπρα. Όσο ισχυρότερος, ποσοτικά και ποιοτικά, βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα, τόσο πιο γρήγορα θα καταρρεύσουν αυτά τα θλιβερά ιδεολογήματα.
Δεύτερον, γιατί στις εκλογές της 7/7 ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί καταφανώς, από όποια πλευρά και να το εξετάσουμε, την προοδευτική, σοσιαλιστική (με την ευρεία έννοια) παράταξη, ενώ η ΝΔ τη συντηρητική, νεοφιλελεύθερη ή και αντιδραστική εναλλακτική.
Σε όλα ουσιαστικά τα μέτωπα της πολιτικής, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στην προοδευτική πλευρά και σε σύγκλιση με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης: στάση απέναντι στη λιτότητα και το νεοφιλελευθερισμό, κοινωνική πολιτική, αντίληψη για τη φορολογία και το κράτος προνοίας, ατομικά δικαιώματα, σωφρονιστικό σύστημα, παιδεία (ναι, παιδεία!), προσφυγικό/ μεταναστευτικό. Συμβολή στην Ευρώπη στη σύγκλιση Σοσιαλδημοκρατίας, Αριστεράς και Πρασίνων, στο πλαίσιο μιας αριστερής πολιτικής. Και βέβαια εξωτερική πολιτική, όπου δόθηκε, δίδεται και θα δοθεί μεγάλη μάχη και όπου φάνηκε πως μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη βούληση, αλλά και την ικανότητα να προχωρήσει τολμηρά και να μας βγάλει από τα αδιέξοδα όπου μας έχουν οδηγήσει επί δεκαετίες τα κατεστημένα κόμματα.
Η ΝΔ εκπροσωπεί τον συντηρητικό και αντιδραστικό αντίποδα. Δεν χρειάζεται να προσφεύγουμε σε υπερβολές πως θα φέρει τη χώρα πίσω στο μνημονιακό καθεστώς του 2012. Αρκεί να διαπιστώσουμε πως η ΝΔ και ο αρχηγός της υιοθετούν τις νεοφιλελεύθερες θεωρίες και πολιτικές που έχουν χρεωκοπήσει οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά την Ευρώπη. Αυτές που πουθενά δεν έφεραν την επαγγελλόμενη ανάπτυξη, παντού έφεραν κοινωνική ανασφάλεια, μεγαλύτερες ανισότητες, ανεργία, αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία και την παιδεία, ευρωσκεπτικισμό. Αρκεί να μην ξεχνάμε πως αυτοί που σήμερα μιλούν για ικανότητα διακυβέρνησης είναι οι ίδιοι που χρεωκόπησαν τη χώρα. Και βέβαια να μην αποστρέφουμε το βλέμμα από το γεγονός πως η σκληρή δεξιά ή και ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ γίνεται όλο και ισχυρότερη. Είναι αυτή που παρέσυρε τη ΝΔ στις ακραίες θέσεις στο μακεδονικό και θα παρεμποδίζει κάθε λογική στάση στα ελληνο-τουρκικά. Είναι αυτή που αισθάνεται άνετα με την ευρωπαϊκή συμπόρευση δεξιάς και ακροδεξιάς. Και είναι βέβαια αυτή που υπόσχεται μια σκληρή αντιδραστική πολιτική της ΝΔ στα θέματα δικαιωμάτων, «νόμου και τάξης», στο μεταναστευτικό κλπ. Ακόμη και ρεβανσισμό απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, με διώξεις και δίκες.
Μπροστά σε μια τέτοια τόσο ξεκάθαρη αντίθεση ιδεολογίας, θέσεων και προγραμμάτων ανάμεσα στους δύο «μονομάχους», η τοποθέτηση κάθε προοδευτικού πολίτη είναι, πιστεύω, αυτονόητη. Και είναι λυπηρό να βλέπει κανείς ανθρώπους με αριστερές καταβολές να υιοθετούν τον λαϊκισμό της συντήρησης σε θέματα φορολογίας ή νόμου και τάξης, και να αποσιωπούν το μακεδονικό, τα δικαιώματα, τις ευρωπαϊκές συμμαχίες. Να δαιμονοποιούν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και να «καταπίουν» ακροδεξιά στελέχη της ηγεσίας του κόμματος που ετοιμάζονται να ψηφίσουν.
Τρίτον, ψηφίζω ανεπιφύλακτα ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι πολιτικές και τα επιχειρήματα άλλων, τρίτων κομμάτων, δεν πείθουν.
Όσον αφορά το ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι φανερό πως η σημερινή του ηγεσία σκοπεύει να συνεχίσει την πολιτική συνεργασίας ή στήριξης της ΝΔ. Ο καθένας καταλαβαίνει πως ένα κόμμα που επί μια σχεδόν δεκαετία στηρίζει τη δεξιά και ανακηρύσσει ως κύριο αντίπαλο την αριστερά δεν μπορεί να αποτελέσει (όπως μερικοί υποστηρικτές του ισχυρίζονται) τον αντίπαλο πόλο στη συντήρηση σε ένα μελλοντικό πολιτικό σκηνικό. Όμως, και αν ακόμη παραβλέψουμε το κρίσιμο αυτό ζήτημα, από πού θα προέκυπτε το ΚΙΝ.ΑΛΛ ως «ενάρετη» κεντροαριστερή εναλλακτική στον ΣΥΡΙΖΑ; Από το ποιόν της ηγεσίας και των περισσοτέρων φθαρμένων στελεχών του; Από τη στάση του στο μακεδονικό (όπου μας χαρακτήρισε απάτριδες); Από τις θέσεις πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «δεξιά»; Από την ανύπαρκτη εσωτερική του δημοκρατία; Από τον άκρατο ανδρεοπαπανδρεϊκό λαϊκισμό; Από τη συμπαράταξη του στην Ευρώπη με την πτέρυγα εκείνη των σοσιαλδημοκρατών που απορρίπτει κάθε στροφή προς τα αριστερά;
Εν ολίγοις, πιστεύει κανείς σοβαρά ότι το ΚΙΝ.ΑΛΛ, θλιβερό υπόλειμμα του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, είναι πιο πειστικό από τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντίπαλος πόλος της ΝΔ; Δεν είναι προφανές πως τυχόν ενίσχυσή του σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ μόνο στην αποδυνάμωση κάθε αντίπαλου πόλου θα οδηγούσε; Αντίθετα, όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση που θα χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΙΝ.ΑΛΛ της κυρίας Γεννηματά, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πιθανότητα να αφυπνισθούν οι όποιες υγιείς δυνάμεις στο χώρο αυτό και να επιβάλουν μια στροφή προς τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων.
Δεν ανήκω σ’ αυτούς που ζητούν το κεφάλι του Βαρουφάκη για τη μάχη που έδωσε το 2015 ενάντια στο ευρωπαϊκό κατεστημένο και τον Σόιμπλε. Αναγνωρίζω εξάλλου πως οι αποκαλύψεις του για τον τρόπο λειτουργίας του Eurogroup είναι σημαντικές και πολλές επισημάνσεις του για το τρίτο μνημόνιο που μας επιβλήθηκε δεν είναι αβάσιμες. Τον χρεώνω όμως την μείζονα τυχοδιωκτική επιλογή του να προτιμήσει το άλμα της χώρας στο κενό από τον συμβιβασμό. Ακόμη, πως έχει αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κύριο αντίπαλο, κατά το κλασσικό πρότυπο των αριστεριστών. Δεν μου εμπνέει καμία εμπιστοσύνη η ασάφεια των ιδεολογικών του προσανατολισμών, με τη συμπερίληψη ακραίων φιλελεύθερων στα ψηφοδέλτιά του. Ούτε με πείθει όταν διεκδικεί την είσοδο στη Βουλή για να αποτρέψει, λέει, την αυτοδυναμία της ΝΔ, αλλά ταυτόχρονα αρνείται τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα διανοούμουν λοιπόν να στερήσω από τον ΣΥΡΙΖΑ έστω και μία ψήφο για να ενισχύσω ένα ασαφές σεχταριστικό πολιτικό σχήμα και τον αποδεδειγμένα πολιτικά ανεύθυνο αρχηγό του.
-Η επιλογή της ψήφου πρέπει, πιστεύω, να είναι πολιτική. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοούμε και τα πρόσωπα. Ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη επιλέγω αδίστακτα τον Τσίπρα, ακόμη και για πολιτισμικούς λόγους. Αλλά και για να μπει τέρμα στην οικογενειοκρατία που κατατρέχει την πολιτική μας ζωή. Εννοείται δε και πως η πολιτική ανεπάρκεια της Φώφης Γεννηματά και το αφόρητο υπερεγώ του Βαρουφάκη είναι πρόσθετοι λόγοι που με απωθούν από τα κόμματα αυτά.
Τέλος, ακούμε τελευταία συχνά πως η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι το μόνο αποτέλεσμα που εξασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα. Πρόκειται για επιχείρημα που απευθύνεται σε συντηρητικά αυτιά. Για έναν αριστερό η πολιτική σταθερότητα δεν αποτελεί ύψιστο αγαθό άσχετα από το σε ποια πολιτική στηρίζεται. Στη σταθερότητα που εξασφαλίζει η πολιτική Μητσοτάκη/Γεωργιάδη λέμε όχι ευχαριστώ. Και γνωρίζουμε πως ανάμεσα σε μια τέτοια σταθερότητα και το χάος με το οποίο μας απειλούν υπάρχει και χρόνος και εναλλακτικές λύσεις που προκύπτουν από τη δημοκρατία μας.
Συμπέρασμα: ΣΥΡΙΖΑ «δαγκωτό», η μόνη χρήσιμη προοδευτική ψήφος για την επόμενη μέρα, όποιο και να είναι το εκλογικό αποτέλεσμα! Καλό βόλι!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ