Toυ Σωκράτη Αργύρη
Η πιο δημιουργική μεσολάβηση μεταξύ του πραγματικού και του ισχύοντος είναι η πολιτική και το Δίκαιο. ‐ Γιούργκεν Χάμπερμας
Κρούση ονομάζεται η διεργασία κατά την οποία αναπτύσσονται ισχυρές δυνάμεις αλληλεπίδρασης μεταξύ σωμάτων για πολύ μικρό συγκριτικά με τον συνολικό χρόνο κίνησης αυτών χρονικό διάστημα.
Κατά την κρούση, στην περίπτωση που η συνισταμένη των εξωτερικών δυνάμεων είναι μηδενική ή αμελητέα σε σχέση με τις εσωτερικές, αν δηλαδή το σύστημα των σωμάτων είναι πρακτικά απομονωμένο, ισχύει η αρχή διατήρησης της ορμής, η ορμή δηλαδή του συστήματος ακριβώς πριν και αμέσως μετά την κρούση παραμένει αμετάβλητη.
Στα μαθηματικά επίσης υπάρχει η κρουστική συνάρτηση ή ή (γενικευμένη) συνάρτηση Ντιράκ, που είναι μαθηματική αναπράσταση μίας ποσότητας η οποία περιγράφει κάποιο φαινόμενο που μοιάζει σε αυτό της κρούσης. Η μεταβλητή αυτή ποσότητα, αν ήταν φυσική, θα παρουσίαζε ελάχιστη διακύμανση, παραμένοντας κάτω από μία ελάχιστη τιμή, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου πριν και μετά τη στιγμή της κρούσης ενώ τη στιγμή ακριβώς της κρούσης θα αυξανόταν ακαριαία μέχρι τη μέγιστη τιμή της.
Σύμφωνα με τον Georg Simmel, ως ο κύριος θεωρητικός της νεωτερικότητας, οι κοινωνικές συγκρούσεις αποτελούν από μόνες τους έναν τρόπο ενοποίησης της κοινωνίας.
Η σύγκρουση αποτελεί μία από τις πιο βασικές σχέσεις στις ανθρώπινες κοινωνίες. Μέσω της σύγκρουσης, η κοινωνία ενοποιείται από δύο τουλάχιστον αντίρροπες απόψεις, ή συμφέροντα, σε ένα, έστω και αν αυτό έχει επιβληθεί με δυναμικά μέσα από την πιο δυνατή παράταξη, καθώς είναι δυνατή ακόμη και η σύνθεση των αντιμαχόμενων στοιχείων. Για το λόγο αυτό, πιστεύει ο Simmel, η κοινωνία χρειάζεται τις κοινωνικές συγκρούσεις ώστε να εξελιχθεί αλλά και να σταθεροποιηθεί.
Αυτό που συμβαίνει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μόνο ως παράδειγμα της συνεννόησης δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Στα πλαίσια της λειτουργιστικής ανάλυσης του Talcott Parsons που ανέπτυξε την θεωρία του κοινωνικού συστήματος, ξεχώρισε τρία τμήματα ή υποσυστήματα της γενικής θεωρίας της δράσης που είναι η θεωρία του συστήματος της συμπεριφοράς, η θεωρία του συστήματος της προσωπικότητας και η θεωρία του πολιτισμικού συστήματος.
Σε αυτά τα υποσυστήματα, βασίζει το κοινωνικό σύστημα τη λειτουργία του. Με τα υποσυστήματά του τείνει να εκπληρώσει τέσσερις “λειτουργικές αναγκαιότητες” που είναι η προσαρμογή, η επιδίωξη στόχων, η διατήρηση υποδειγμάτων, και η αφομοίωση.
Κάπως έτσι θα προσπαθήσει να βαδίσει η αξιωματική αντιπολίτευση με τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της και τα σκυλιά δεμένα.
