Του Γιάννη Πανούση
Είμαι βέβαιος ότι οι αχάριστοι Βρούτοι πάντοτε ήσαν περισσότεροι από τους πιστούς φίλους. Τούτο ισχύει κι επί των νικητών κι επί των ηττημένων…
Την ημέρα το παράθυρο είναι κλειστό
και μόνο τη νύχτα ανοίγει
ζητώντας επαφή με κάποιους οδηγούς
που επιλέγουν την παλαιά διαδρομή
Σπ. Κατσίμης, Η διαδρομή
Είναι πολύ άχαρη, αντιδεοντολογική κι εντέλει αναποτελεσματική η ενασχόληση με τα ‘εσωτερικά ‘ των κομμάτων, γι’αυτό δεν προτίθεμαι να προβώ σε ειδικές επισημάνσεις. Θα περιοριστώ στην υπογράμμιση κάποιων φαινομένων ή αντιλήψεων της μετεκλογικής περιόδου, που ίσως αφορούν όλους τους σχηματισμούς:
1.η έννοια του Μερικού εξακολουθεί να κατατρύχει την Αντιπολίτευση, όπου αν εξαιρέσει κάποιος το ΚΚΕ, δύσκολα θα εντοπίσει Γενικό Αφήγημα. Η πολιτική δεν ομοιάζει με το αστυνομικό δελτίο για να περιλαμβάνει μόνον αποκλίσεις ή εξαιρετικές περιπτώσεις
2.τα προεκλογικά λάθη [εκτίμησης, τακτικής , επιλογής προσώπων κλπ] δεν ισοσταθμίζονται με μετεκλογικές κορώνες κατά του νικητή –αντιπάλου ή με εμφύλιους αλληλοσπαραγμούς
3.οι νέοι[;] ακροδεξιοί μπαμπούλες δεν συνιστούν το καλύτερο και πειστικότερο άλλοθι για την κατά-σταση της Κεντροαριστεράς
4.οι εξερχόμενοι και οι εισερχόμενοι[εν είδει μεταγραφών μίας χρήσης;] στα διάφορα κόμματα [με εισπηδήσεις και μετάνοιες] δεν αποτελούν σύμπτωμα που αφορά μόνο στους ενδιαφερόμενους αλλά αποδεικνύουν πόσο ξεθώριασαν οι ιδεολογικές γραμμές και πόσο ελαστικοποιήθηκαν οι πολιτικές συνειδήσεις
5.στην εκλογική διαδικασία δεν μετράνε μόνο τα ‘θανάσιμα λάθη’ στρατηγικής, καθώς εξίσου κρίσιμο ρόλο παίζουν και τα καθημερινά ολισθήματα πολιτικής ηθικής[κυρίως από επιλεγμένα πρόσωπα πρώτης γραμμής]
6.το γιατί κάποιος πολιτικός αρχηγός ήρθε στο προσκήνιο από κάποιο δρόμο κι έφυγε από κάποιον άλλο δεν αποτελεί αντικείμενο της δημοσιο-γραφικής περι-γραφής αλλά της ιστορικοκοινωνικής ανάλυσης των αντικειμενικών δεδομένων της κάθε εποχής και των προσωπικών αξιολογήσεων του ίδιου του ενεργούντος
7.το ‘αντισυστημικό προσωπείο’ συχνά κρύβει αναχρονιστικούς ιεροεξεταστές ενός ξεπερασμένου Συστήματος που βάλλει κατά των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο όνομα ενός α-κατ-ανόητου δήθεν Ανθρωπισμού
8.δεν είναι νοητό να θαυμάζεις και να μισείς έναν πολιτικό για τις ίδιες ακριβώς πράξεις του[επειδή απλώς δεν είναι πλέον ‘στα πράγματα’]
9.η Ιστορία έχει δείξει ότι η ανάδειξη ενός νέου Αρχηγού συμπίπτει πάντοτε με την αποκαθήλωση του προηγούμενου [από τους πρώην αυλικούς του]
10.ο μύθος της αιώνιας επανόδου ποτέ δεν επαληθεύτηκε, γιατί οι επίγονοι συνήθως δολοφονούν όλη την ‘οικογένεια’
Δεν γνωρίζω αν η πληθυντική Νέα Δημοκρατία θα δώσει σύντομα χώρο στον πολυφωνικό Νέο-Συριζα [;] ή αν θα περιμένουν άπαντες τον από μηχανής Θεό για να λύσει το ανακύψαν πρόβλημα του κοινοβουλευτικού μη- ισοζυγίου Δεξιάς/Αριστεράς.Είμαι όμως βέβαιος ότι οι αχάριστοι Βρούτοι πάντοτε ήσαν περισσότεροι από τους πιστούς φίλους. Τούτο ισχύει κι επί των νικητών κι επί των ηττημένων…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR