Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Μόνο οι ανόητοι διασκέδασαν με το καλαμπούρι της σύμπραξης, της συμφωνίας των “λοιπών προοδευτικών δυνάμεων”. Μέχρι πρότινος έτσι τις χαρακτήριζαν οι οραματιστές της ουτοπίας, σε έναν τόπο που και ο ένας διαφωνεί με τον εαυτό του! Βγήκε, αφού το βρήκε έξυπνο, το πέταξε, πρωτοτύπησε και έμεινε μόνος του με το πρωτότυπο, το προοδευτικό, κατά το σοσιαλιστικό και πάει λέγοντας. Μπαφιάσαμε από προοδευτικότητα, κεντροδεξιά αμέ, κεντροκεντρώα ναι και κεντροαριστερά βεβαίως βεβαίως.
Παντού υπήρχε προοδευτικότητα, χονδρική, χύμα και τσουβαλάτη. Μόνο που δεν … συνεννοήθηκε και θα μείνει ως χοντροκομμένο καλαμπούρι της ελαφράς ιστορίας, κατά την ελαφρά μουσική.Εγώ ωστόσο, ο πονηρά ευκολόπιστος, έψαχνα και συχνά ρωτούσα, ποιες ήταν αυτές οι περιβόητες προοδευτικές λοιπές δυνάμεις, άντε και οι μόνο, όχι οι λοιπές, προοδευτικές δυνάμεις; Όχι μόνο απάντηση δεν έπαιρνα, μα χαρακτηριζόμουν ως μη … προοδευτικός.
Αίφνης και απογοητευμένοι, ανακάλυψαν στην χώρα του τετραγώνου και του τριγώνου, τον τροχό! Η “φαντασία τους τα φταίει” που άδει παραφρασμένο το άσμα. Φαντάσματα δηλαδή οι προοδευτικές λοιπές δυνάμεις και κάποιοι τα πήραν στα σοβαρά, “σοβαροί” όντες. Ας αρκεστούν τώρα στον δύσκολο αγώνα μιας σοβαρής αντιπολίτευσης, μετά από τέσσερα χρόνια.
Από τον άγονο αγώνα, στην αγωνία. Από αδράνεια σε λάθος και από σφάλμα σε ανημπόρια. Από πλεονέκτημα σε μειονέκτημα, άκοπα και ανόητα, θαρρείς επίτηδες. Η στρατηγική χόρευε μερακλωμένες ζεϊμπεκιές, η ταυτότητα ξέρναγε πιωμένη στις τουαλέτες και η τακτική έκανε κονσομασιόν στα τραπέζια ενημέρωσης.
Τελειώνει το “προοδευτικό” καλαμπούρι και αρχίζει οσονούπω το βουβό δράμα. Για τον επόμενο “χαρισματικό” λοιπόν, πάμε.