Του Νίκου Λακόπουλου
Με το φορτηγό της Πρωτοψάλτη να περνάει “τυχαία” από το Μέγαρο Μαξίμου και ο Πρωθυπουργός να βγαίνει έξω -ξεκαρδισμένος από χαρά για το χάπενιγκ που οργάνωσε ο ανηψιός του -και δήμαρχος Αθήνας- κορυφώνεται η “επιτυχία” της κυβέρνησης στην μάχη για την πανδημία.
Ορισμένοι βέβαια σε μέσα ενημέρωσης -που δεν πήραν το πρώτο πακέτο για την “ενημέρωση”- εκφράζουν επιφυλάξεις για την επιτυχία να διαλύσεις μια οικονομία -αφού αυτό σε κάνει δημοφιλή. Είναι η στιγμή που βγαίνει ένα δεύτερο πακέτο για “ενημέρωση”. Η ώρα που θα πρέπει να σκεφτούμε πώς γίνεται ένας πολιτικός που βγήκε υποσχόμενος ανάπτυξη 4% να είναι πιο δημοφιλής- αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις- υποσχόμενος ύφεση …μόνο 4%.
Η κυβέρνηση όντως τα πάει καλά στην επικοινωνία και η μάχη κερδήθηκε πριν ακόμα δοθεί. Ή καλύτερα ο Μητσοτάκης θάβγαινε “νικητής” σε κάθε περίπτωση. Οι θριαμβευτικές ανακοινώσεις για το πόσο ….λίγους νεκρούς έχουμε γίνονται πριν τελειώσει ο απολογισμός κι όταν γίνει οι κάμερες θα δείχνουν αλλού.
Η κυβέρνηση που θεωρεί δια στόματος του υπουργού ….Ανάπτυξης πως 400 ευρώ είναι πολλά για να ζήσεις ένα μήνα ανοίγει απλόχερα το πουγκί -12 δισ. σε πενήντα μέρες και δάνεια- σε επιχειρήσεις που θα έχουν επιζήσει. Μάλλον δεν πρόκειται για “καλές δουλειές για όλους”, αλλά θα είναι πάλι επιτυχία και μάλιστα προεξοφλημένη.
Η ενημέρωση για τα άλλα θύματα της πανδημίας και το ολοκαύτωμα στην Οικονομία δεν θα υπάρξει ποτέ. Σ΄αυτό τον πόλεμο μετράνε πιο πολλοί οι νεκροί στην Ιταλία, συν το ότι “ευτυχώς που δεν ήταν στην κυβέρνηση ο Τσίπρας” -που μάλλον δεν έχει την άποψη του Άδωνι Γεωργιάδη για τους μακροχρόνιους άνεργους- και πιθανόν να έκανε …σπατάλες.
Mια ευτυχισμένη κυβέρνηση
Η ελληνική κυβέρνηση μάλλον δεν έχει αντιληφθεί τι πρόκειται να γίνει στην Οικονομία ποντάροντας στο καλό σενάριο της ύφεσης του 4% πριν την ανάπτυξη που θα την υπερκαλύψει την επόμενη χρονιά. Ούτε είχε αντιληφθεί τι θα συνέβαινε με την πανδημία, όταν ο υπουργός Υγείας δήλωνε πως ” η χώρα είναι θωρακισμένη”. Πρόκειται όμως για κυβέρνηση προκαταβολικά πετυχημένη και ναρκισσιστικά ευτυχισμένη -σε κάθε περίπτωση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ταλαντεύτηκε στο να πάρει αποφάσεις ώσπου να αρχίσει να παίρνει μέτρα -και δεν “άκουσε τους υπουργούς του”. Όταν διαπίστωσε πως από τον διάλογο με την Εκκλησία που τράβαγε σε μάκρος είναι πιο δημοφιλές το να συλλαμβάνεις μητροπολίτες πέρασε στην άλλη πλευρά με …σοσιαλιστικά μέτρα -όπως ο ίδιος είπε- και ανακάλυψε πως πάντα πίστευε στο “ισχυρό” -και όχι στο “λιγότερο κράτος”.
Παρατηρώντας τα σποτάκια για την πανδημία που πολλές φορές έχουν πολύ “σοσιαλιστικό ρεαλισμό” και χύνουν δάκρυα για όσους εργάζονται στα σούπερ μάρκετ ή τα παιδιά που κάνουν delivery με επωδό το “ενωμένοι οι Έλληνες τα καταφέρνουμε” θα μπορούσες να τα χαρακτηρίσεις και προεκλογικά.
Με λεφτά του δημοσίου η κυβέρνηση χτίζει το προφίλ του εθνικού ηγέτη για τον “Μωυσή” και φαίνεται να τσιμπάει στις απαραίτητες δημοσκοπήσεις- αφού όλα γι΄αυτές γίνονται μια εκβιασμένη δημοφιλία, ώστε ο πειρασμός για πρόωρες εκλογές να είναι μεγάλος.
“Να τελειώνουμε με τον Τσίπρα” είναι το ρεζουμέ της μάχης με τον …κορονοϊό πάνω στην μέθη της δημοφιλίας -που ωστόσο δεν θα οδηγήσει απαραίτητα σε εκλογικά ποσοστά μεγαλύτερα από αυτά που υπόσχονται οι δημοσκόποι. Το αντίθετο. Ποσοστά που εύκολα -κι αναίτια- καταχτούνται, πιο εύκολα χάνονται. Υπάρχει ένα ενδεχόμενο ο Μητσοτάκης να μην είναι ο Μωυσής και να μην υπάρξει “Γη της Επαγγελίας”.
Η αποκάλυψη του τι συνέβη, τι συμβαίνει και τι θα συμβεί στην Οικονομία, δηλαδή στη ζωή των “υπερήφανων” Ελλήνων θα είναι το τέλος της φούσκας του “μεγάλου στρατηγού” που θα πρέπει να είναι ο πρώτος που δοξάζεται καταστρέφοντας την χώρα του.
Εδώ πήγαν στα Τάρταρα, άλλοι πιο δημοφιλείς από αυτόν τον απροσδόκητο, αναπάντεχο και ανεκδιήγητο “ηγέτη” -που προχθές μας είπε πως το αλάτι προστατεύει από τον ιό, αλλά δεν έδωσε κανείς σημασία. Όπως δεν είχε δώσει όταν άλλος ακόμα πιο δημοφιλής ηγέτης φύτεψε το φυτό μαζί με την γλάστρα και οι συνήθεις κατασκευαστές ηγετών χειροκροτούσανε -και μεις ψηφίζαμε.
Η αξιωματική αντιπολίτευση με πολύ αργά αντανακλαστικά -όπως και στην πανδημία- έχει αντιληφθεί πως ο στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η προώθηση της καμπάνιας «Μένουμε σπίτι», ούτε η ενίσχυση των ΜΜΕ, αλλά ο οικονομικός εκβιασμός τους και το «Λιβανίζουμε Μητσοτάκη»» -όπως αναφέρεται σε τελευταίες ανακοινώσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε πλάτη στην πανδημία όπως έπρεπε να κάνει, αλλά το πρόβλημα δεν είναι πια η πανδημία που χρησιμοποιείται με αδίστακτο τρόπο για πολιτικά -και οικονομικά όπως έδειξε το “Σκάνδαλο Βρούτσερ”- οφέλη.
“Να τελειώνουμε με τον Τσίπρα”
Τώρα πια το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορεί τον κ. Μητσοτάκη πως «με πρόσχημα την πανδημία, επιχειρεί να επιβάλλει ολοκληρωτικό έλεγχο στο πεδίο της ενημέρωση και ότι «δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αντιγράφει κατά γράμμα τον φίλο και ομόσταυλό του Βίκτορ Όρμπαν, μοιράζοντας εν κρυπτώ δημόσιο χρήμα».
Έλαααα! Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει κάτι χειρότερο στον πόλεμο με τον “αόρατο εχθρό” που τελικά γίνεται ορατός και είναι ο… Τσίπρας! Υποτιμά την νοημοσύνη ενός λαού -που είναι αλήθεια πως κατά 23% πιστεύει ότι μας ψεκάζουν και δεν ανησυχεί όταν βλέπει έναν “ηγέτη” να πάει στην εκκλησιά να ανάβει κεριά, ούτε όταν χασκογελά, καθώς γύρω του άνθρωποι πεθαίνουν.
Ο Τσίπρας είναι “μικρός” κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο -όπως είπε μέσα στην Βουλή ο Πέτσας- στα πλαίσια του ‘Ενωμένοι θα Νικήσουμε”. “Μία λύση υπάρχει πριν ξεσαλώσουν εντελώς και μετά δεν μαζεύονται, πριν ξανασυσπειρώσουν γύρω τους όλα τα λούμπεν στοιχεία της ακροαριστεράς και ακροδεξιάς που σήμερα ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Νοκ άουτ τον Σεπτέμβριο” θα γράψει στην εφημερίδα που βλέπει τον Μητσοτάκη ως Μωυσή αρθρογράφος- πολιτευτής.
“Η λύση είναι τον Σεπτέμβριο μια ακόμα μάχη, για να ξεκινήσει με ανανεωμένη εντολή την πορεία στο δύσκολο πεδίο της ύφεσης. Δεν θα είναι μάχη αναβάπτισης του Κυριάκου, αυτή υπάρχει. Θα είναι η οριστική μάχη πολιτικής θανάτωσης της πιο τυχοδιωκτικής και αδίστακτης ηγετικής ομάδας που πέρασε από τον τόπο μεταπολιτευτικά. Της ομάδας του Αλέξη”.
Αυτή η πολιτική ….θανάτωση -με πολύ μίσος- δεν ταιριάζει βέβαια με την εθνική ενότητα στην οποία καλούν οι περιστάσεις, αλλά υποκρύπτει έναν φόβο για τους αγιογράφους του Μητσοτάκη: ότι όλα όσα έρχονται θα είναι το δικό του τέλος.
Αυτός ο λαός -που τον ταΐζουν σανό πως ο Μητσοτάκης είναι τάχα μεγάλος ηγέτης- με αποστόλους σαν τον Βρούτση, τον Κικίλια και τον Άδωνι- αν και ο τελευταίος μοιάζει πιο πολύ με …Παράκλητο- θα βγει από τον φόβο και θα ξυπνήσει.
Ίσως θα είναι αργά. Πάνω από τα ερείπια ο Μωυσής θα αποκαλύψει το μέγεθός του και πώς δεν ήταν αϊτός, αλλά σπουργίτι. Το πρόβλημα θα τεθεί στις πραγματικές του βάσεις και η Ελλάδα θα μπει πάλι σε πολιτική κρίση με μακρινή ανάμνηση την Πρωτοψάλτη πάνω σε ένα φορτηγό να τραγουδά και τον Μητσοτάκη με τόσο γέλιο να χειροκροτά και την άδεια Αθήνα νάχει γεμίσει ρινόκερους.