Του Τάκη Ψαρίδη
Για το τι θα δημοσιεύσουμε και τι όχι, τι προκαλεί και τι δεν προκαλεί, τι είναι σάτιρα και τι δεν είναι, δεν θα το αποφασίσει κανένας φασίστας και κανένας ισλαμοφασίστας.
Δεν θα βάλουμε κανένα εισαγγελέα και κανένα φασίστα να αποφασίζει για το τι είναι τέχνη και τι δεν είναι, ποιο περιοδικό, ή θεατρικό έργο θίγει τον Μωάμεθ και ποιο τον Χριστό. (Στην χώρα μας έχουμε ζήσει την «Χρυσή Αυγή» ως κριτή να επιτίθεται σε θεατρικό έργο στο «Χυτήριο» διότι πρόσβαλε, λέει, τον Χριστό).
Και εγώ βρίσκω ότι είναι άκρως αντιαισθητικά τα σκίτσα του Σαρλί Εμπντό. Όμως αν η ποιότητα της σάτιρας δεν είναι καλή, αυτό θα το αποφασίσει μόνο το κοινό της και κανείς άλλος. Έτσι γίνεται στις δημοκρατίες.
Δεν έχουμε να κάνουμε με σύγκρουση πολιτισμών. Η συντριπτική πλειονότητα των μουσουλμάνων, τα εκατομμύρια με τους οποίους συμβιώνουμε μαζί τους καλύτερα και από τους χριστιανούς, δεν «προσβάλλονται» και δεν σκοτώνουν βλέποντας τα σκίτσα ενός περιοδικού.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που «προσβάλλονται» και φτάνουν ακόμα και στους αποκεφαλισμούς, είναι οι φασιστικές, εθνικιστικές και φανατικές πλευρές, είτε μουσουλμανικές είτε χριστιανικές. Έτσι και αλλιώς κάθε φανατισμός, θρησκευτικός, κομματικός, ποδοσφαιρικός, είναι πηγή κακού.
Αν λοιπόν ψάχνουμε για την αιτία του κακού που πρέπει να καταπολεμήσουμε, αυτή δεν βρίσκεται ούτε στην σάτιρα, ούτε στην πρόκληση. Διότι αν θεωρήσουμε ότι υπεύθυνη για τους αποκεφαλισμούς είναι η σάτιρα και η πρόκληση, τότε είναι ακριβώς το ίδιο σαν να λέμε ότι υπεύθυνο για τους βιασμούς των γυναικών είναι το σέξι ντύσιμο.
Υπεύθυνος είναι ο φασισμός και ο κάθε θρησκευτικός φανατισμός που καταργεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίας και επιβάλλει τους «θεούς» του δια της βίας. Αυτές τις μέρες βιώνουμε και εμείς τον χριστιανικό φανατισμό που, λόγω της στάσης του στην πανδημία, βάζει σε κίνδυνο την ζωή μας.
Όσο λοιπόν το «πολίτικαλ κορέκτ» επιμένει να μην καταγγέλλει τον ισλαμοφασισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό, αλλά να μην χάνει ευκαιρία να ξεσηκωθεί εναντίον της σάτιρας που δήθεν τον προκαλεί, ας προβληματιστεί μήπως δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να τον ανέχεται και να τον θρέφει.-
