Του Μάνου Στεφανίδη
Αριστερό (μπακ)!
Στον τοίχο ένας Κοκκινίδης, λόγω ονόματος – κόκκινος, άρα αριστερός, για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας, με ολίγη κιτρινίλα λόγω εποχής και ψυχολογίας – από την Εθνική Πινακοθήκη, δώρο της υπουργού Πλάκας Μαρίνας, αριστερής κι αυτής εξαπανέκαθεν -η οποία περιμένει πάντως τον Μητσοτάκη να της ανανεώσει την θητεία- αλλά εν τω μεταξύ θωπεύει, κατά το εικός, το τρέχον καθεστώς. Το ηθικόν, τέλος, πλεονέκτημα διακρίνεται καθαρά από όλους τους καλοπροαίρετους που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δουν και πέρα από τα προφανή και να πιστεύσουν. Βρίσκεται στον καναπέ δίπλα στα καινούρια αόρατα ρούχα του βασιλιά και ακριβώς επάνω στην ακριβή γραβάτα του Αλέξη.
ΥΓ 1 . Ο Ερντογάν από την άλλη πλευρά του Αιγαίου διδάσκει πολιτικό πολιτισμό. Αυτό θα πει «επανίδρυση του κράτους» Κωστάκη, οι απολύσεις εκατό χιλιάδων στρατιωτικών, δικαστών, καθηγητών κλπ. οι φυλακίσεις άλλων τόσων, το κλείσιμο εκατοντάδων ΜΜΕ κ.ο.κ. Να τι σημαίνει «Εθνοκάθαρση» Νικολάκη, να κόβεις έναν ολόκληρο λαό ακριβώς στη μέση και να πετάς τους μισούς στη θάλασσα. Η Τουρκία στο εξής θα ζει βαθιά διχασμένη περιμένοντας, υπό τα κατατονικά βλέμματα της διαλυομένης Ευρώπης, τον επόμενο εμφύλιο.
ΥΓ 2. Πάνω στην σύγχυση έκανε και το ΔΝΤ την αυτοκριτική του δείχνοντας κατά Σόιμπλε μεριά και κατά Ευρωπαϊκή Τράπεζα. «Καταστρέψαμε μια χώρα» λέει και «ντροπή μας»!
Δεν βαριέστε αγαπητοί συμβαίνουν αυτά, πάνω από καλή καρδιά και πάμε για άλλα. Το σπουδαίο είναι πως δεν φταίει κανείς. Απλώς έγινε ένα λαθάκι. Αστείον ποσόν! Οι Συριζανέλ να είναι καλά που θα τα διορθώσουν όλα. Με την βοήθεια σας βεβαίως βεβαίως, και του εριτίμου κ. Λεβέντη. Κυρίως αυτού. Τι να σου κάνει τώρα ένας απλός Κυρίτσης;
Φοβού τους χορηγούς…
Το χειρότερο: Ο πολιτισμός ως ευκαιρία αγιοποίησης του πιο επιθετικού καπιταλισμού και ως πλυντήριο μαύρου μεν πλην αισθητικοποιημένου χρήματος.
Με το κράτος να παρατηρεί εκ του μακρόθεν και να επιτρέπει ώστε τη δική υποχρέωση να την διεκπεραιώνουν πολλά ιδιωτικά υπουργεία πολιτισμού.
Φόβου τους χορηγούς και δώρα φέροντας.
Ένας τέτοιος ματαίωσε την από τετραετίας προγραμματισμένη έκθεση του Διαμαντή Διαμαντόπουλου στο Μουσείο Μπενάκη τον προσεχή Νοέμβριο. Ντροπή!
Όταν την ιστορική μνήμη αναλαμβάνουν κονσόρτσια, καρχαρίες, τραπεζίτες και πολιτιστικάριοι – κυνόδοντες τότε τέχνες και πολιτισμός μελανοφορούν εν οδύνη.
Τα παραδείγματα πλέον διαμορφώνουν τον απόλυτο κανόνα.
Αθώα ή Περιστερά;
Το θέμα, τελικά, δεν είναι αν δικαιούται η σύζυγός του πρωθυπουργού να κάνει χρήση ενός, αμφιλεγόμενου και μάλλον φωτογραφικού, νόμου που της επιτρέπει μέσα σε μερικούς μήνες να αποσπαστεί δύο φορές σε επίζηλη ακαδημαϊκή θέση. Το θέμα είναι αν το νόμιμο στην προκειμένη περίπτωση είναι και ηθικό, ιδιαίτερα όταν χιλιάδες νέοι επιστήμονες μοιράζουν πίτσες χωρίς την πολυτέλεια να αξιοποιούν νόμους ή παράθυρα νόμων… Το θέμα είναι το παράδειγμα που οφείλει να δίνει η, εκάστοτε, εξουσία προς μια κοινωνία που δοκιμάζεται ανελέητα. Εκτός και αν τίποτε δεν έχει αλλάξει από την εποχή του Βουλγαράκη.
Και κάτι τελευταίο: Η σύζυγός του πρωθυπουργού έχει τόσες σημαντικές εργασίες, τόσες επίσημες δραστηριότητες να διεκπεραιώσει ώστε λογικά να μην διαθέτει χρόνο για τίποτε άλλο. Ο ντενεκεδένιος, ακαδημαϊκός τίτλος αποδεικνύει το βαθύ σύμπλεγμα εξ αιτίας της έλλειψης αληθινής μόρφωσης και ουσιαστικών προσόντων όχι μόνο της ίδιας αλλά και του συντρόφου της.
Και βέβαια η η ιδιοκτησιακή σχέση με το κράτος, η αλά καρτ αξιοποίηση των νόμων. Η Περιστερά της Αριστεράς γίνεται κουρούνα όταν καταστεί εξουσία; Τι απογοήτευση.