[Αυτο]κάθαρση;

Του Γιάννη Πανούση

Οι νεκροί πρέπει να μάθουν

να συμπεριφέρονται σωστά

Nazih  Abou Afach, Θωμάς  Ψύρρας, Διεύθυνση Ταφής

 

Έχω την έντονη αίσθηση ότι από την Αριστερά του Τίποτα [‘’αριστεροί’’ που ξέρουν μόνο να κατεδαφίζουν χωρίς σχέδιο ανοικοδόμησης] έχουμε περάσει στο Τίποτα της Αριστεράς [δηλαδή σε ομάδες και ομαδούλες που το μόνο που θέλουν είναι να γαντζωθούν στις καρέκλες παίζοντας το ίδιο παιχνίδι με την’ επάρατο Δεξιά’, αλλά και σε πρόσωπα που θέλουν να μπουν στο μπλόκ εξουσίας για να προλάβουν να φάνε ένα κομμάτι πίτας].

Τίποτα από αυτά δεν σηματοδοτεί και δεν αποπνέει αριστερό ήθος και ανιδιοτελές πάθος.

Αν το αριστερό ήθος ορίζεται από τις αξίες, τη φιλία και το φιλότιμο στο πλαίσιο μίας φιλόξενης Ιστορίας [Κ.Δουζίνας, Τί είναι το αριστερό ήθος;, ΕφΣυν 19/10/15] αναρωτιέμαι πώς συμβιβάζονται αυτές οι αρχές με την αναγόρευση πολλών πρώην [σκοτεινών] εσωτερικών εχθρών σ’ επικοινωνιακούς φίλους ή με την ιδεολογική αγιοποίηση της βίας των ‘δικών μας’.

Η ηθική χρεοκοπία, η οποία προηγείται πάντοτε της πολιτικής εκ-πτώχευσης, δεν αφορά μόνον στους άλλους αλλά και σε κάθε παρανομούντα [ιδίως σ’ αυτόν που κάνει κατάχρηση εξουσίας]

Ο Πρωθυπουργός πρέπει να σταματήσει αυτό το γαϊτανάκι επιστροφής των ‘’μετανοουσών πολιτικών παρθένων’’ και ν’αναζητήσει το Νέο στους ρομαντικούς κι έντιμους αριστερούς και σοσιαλιστές που είναι έτοιμοι να προσφέρουν στην Πατρίδα τις υπηρεσίες τους άνευ ανταλλάγματος [στέλνοντας στ’ άχρηστα τις παλιοκαραβάνες και τους παλιάτσους μιας  ‘αριστεροφανούς’ καρικατούρας του χθες.