Του Γ. Λακόπουλου
Η παλιά ΕΡΕ έβλεπε «κομμουνιστικό δάκτυλο» ακόμη και πίσω από τους σεισμούς και τις πλημμύρες. Ανακάλυπτε «Λαμπράκισσες με μαύρες κάλτσες» που ξελόγιαζαν αξιωματικούς του Στρατού για αντεθνικούς λόγους. Χαρακτήριζε τις λαϊκές κινητοποιήσεις προετοιμασία για τον «τέταρτο γύρο» των Εαμοβούλγαρων και άλλων εχθρών της πατρίδος.
Ανάμεσα στις γραμμές της κυρίαρχο ρόλο είχαν οργανώσεις όπως η «Καρφίτσα» – από πρώην συνεργάτες των Γερμανών. Στο στράτευμα ο ΙΔΕΑ ετοίμαζε την εκτροπή. Στα Πανεπιστήμια η ΕΚΟΦ τραμπούκιζε και το «Σπουδαστικό» της Ασφάλειας έστηνε προβοκάτσιες.
Το παρακράτος οργάνωνε τη φυσική εξόντωση δημοκρατικών πολιτικών. Μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ο Καραμανλής απόρησε: «Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;». Στα παρασκήνια ο Κώστας Μητσοτάκης, ως ενεργούμενο του Παλατιού, έστηνε την Αποστασία και άνοιγε το δρόμο στους κολονέλους.
Σα να μην πέρασε μια μέρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναβιώνει εκείνες τις εποχές, αφήνοντας την προσωπίδα του «σύγχρονου» πολιτικού.
Με νοοτροπία κληρονόμου που ασκεί την εξουσία ως δικαίωμα, προσπαθεί να εδραιώσει την κυριαρχία του με μεθόδους έξω από το δημοκρατικό πλαίσιο στο οποίο κινηθήκαν όλες οι κυβερνήσεις από τη Μεταπολίτευση. Ήδη έχει οργανώσει αποστασίες διαλύοντας δύο μικρά κόμματα και σχεδιάζει να το κάνει και με ένα τρίτο.
Δαιμονοποιεί τις αντιδράσεις του λαού στην πολιτική του και στη τραγική διαχείριση της πανδημίας και τις αποδίδει σε υποκίνηση Τσίπρα.
Ο -ψεκασμένος ανέκαθεν- Άδωνις Γεωργιάδης διαδίδει ότι η Αριστερά διασπείρει επί «επί σκοπώ και με δόλο» τον κορονοϊό. Ο Χρυσοχοΐδης κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά στη σκάλα του κακού και οργανώνει ομάδες ανεκπαίδευτων αστυνομικών εναντίον διαδηλωτών, ανύποπτων πολιτών και κυρίως της νεολαίας.
Η τριανδρία Μητσοτάκης -Γεωργιάδης-Χρυσοχοΐδης έχει τεθεί επικεφαλής της ακροδεξιάς πτέρυγας που διευρύνεται από την εποχή Σαμαρά στη ΝΔ. Καλλιεργούν την ένταση, ως αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, από την γενικευμένη κυβερνητική αποτυχία, στη φαυλότητα αλλά και από τις ταξικές επιλογές που νομοθετούνται στη διάρκεια της πανδημίας.
Χρησιμοποιούν το φόβο για την εδραίωση της εξουσίας του Μητσοτάκη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλειοψηφία των βουλευτών της ΝΔ, αλλά και των μελών του υπουργικού συμβουλίου, δεν ακολουθούν την τριανδρία. Η πολιτική και οι πρακτικές της δεν έχουν την αποδοχή των πολιτών που ανήκουν στη συντηρητική παράταξη.
Στο μιντιακό χώρο που στηρίζει τον Μητσοτάκη αρχίζουν να διαστέλλονται τα ρήγματα των αντικυβερνητικών επικρίσεων.
Το χειρότερο για την κυβέρνηση είναι ότι η κοινωνία συνειδητοποιεί ότι το «επιτελικό κράτος» την εχθρεύεται και υπονομεύει τα δικαιώματά της και αντιδρά μαζικά. Βγαίνει η ίδια απέναντι σ’ αυτό το κράτος της αποτυχίας της βίας, της διαφθοράς και της παραβίασης των δημοκρατικών κανόνων.
Οι κυβερνητικές αντιδράσεις αποπνέουν πανικό, όπως δείχνει η απενεργοποίηση των σχολίων για τις πρωθυπουργικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η σκλήρυνση της κυβερνητικής ρητορείας ρίχνει λάδι στη φωτιά.
Το εορταστικό τριήμερο ήταν τομή για τις εξελίξεις. Οι πολίτες αψήφησαν τις κυβερνητικές απαγορεύσεις και την καταστολή και βγήκαν στους δρόμους και τα πάρκα.
Έβαλαν πάνω από όλα την προστασία της κανονικότητας της ζωής της τους και αρνήθηκαν την υποταγή σε ένα σύστημα που με πρόσχημα την προφύλαξη από τον κορονοϊό, καλλιεργεί τον αυταρχικό και τον καθεστωτικό έλεγχο της συμπεριφοράς των ανθρώπων.
Αυτό το σύστημα ψυχορραγεί. Φάνηκε με την εμφάνιση το Μητσοτάκη στη Βουλή. Έχει χάσει τον έλεγχο των πραγμάτων, αλλά και τον έλεγχο της δικής του συμπεριφοράς.
Οι εξωκοινοβουλευτικοί που διοικούν την Αστυνομία τούτο Πολίτη έχασαν το μέτρο. Οι απολίτικοι και παρακμιακοί που διοικούν το Μέγαρο Μαξίμου δεν βλέπουν το τσουνάμι που φουντώνει εναντίον τους. Ο Μητσοτάκης βάζει το κεφάλι στην άμμο και κάνει τη θέση του δυσμενέστερη.
Οι συνθήκες για το αίτημα της πολιτικής αλλαγής διαμορφώθηκαν νωρίτερα από όσο περίμεναν οι πολιτικοί παρατηρητές. Το φύλο συκής των δημοσκόπων, το παίρνει ο αέρας της αξίωσης των πολιτών: να φύγουν.
