Το απαράγραπτο θράσος των καταχραστών

Του Μενέλαου Γκίβαλου

Καθημερινά κατακλύζουν τη δημοσιότητα σημαντικές αποκαλύψεις που αφορούν στο σκάνδαλο Novartis και στις εγκληματικού χαρακτήρα “δραστηριότητες” που φέρονται ότι ανέπτυξαν πολιτικά πρόσωπα και κρατικοί λειτουργοί στο πλαίσιο του σκανδάλου αυτού.

Οι αποκαλύψεις αυτές δεν εξαντλούνται μόνο στις (πιθανές) δωροδοκίες, στις μίζες και στις άνομες συναλλαγές των πολιτικών προσώπων, πράξεις που απαξιώνουν και ευτελίζουν τους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς. Το βασικό στοιχείο του σκανδάλου Νovartis είναι η διαπίστωση – και η επιβεβαίωση- ότι χωρίς το “βαθύ κράτος” της διαπλοκής οι κομματικοί εκφραστές των άνομων επιχειρηματικών συμφερόντων (η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ) δεν μπορούν ούτε να επιβιώσουν ούτε να αναπαραχθούν.

Οι λυσσώδεις αντιδράσεις του “καθεστώτος”, οι πολιτικές ανοησίες περί “σκευωρίας”η ευθεία επίθεση και καταγγελία κατά δικαστών αποκαλύπτουν ότι το “βαθύ κράτος” της διαπλοκής και οι κομματικοί του εντολοδόχοι συνειδητοποιούν με απόγνωση ότι διανύουν το “τέλος εποχής” της απόλυτης και ανεξέλεγκτης κυριαρχίας τους. Ποια “λύση” προτείνει, στην απόγνωσή του, το “καθεστώς”; Όχι, βέβαια, να διερευνηθούν και να καταπέσουν τα ψεύδη, κατ’ αυτό, στοιχεία της “σκευωρίας”. Αντίθετα, βυσσοδομεί επιδιώκοντας να τεθεί η υπόθεση στο αρχείο, να παραγραφεί, σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Ποιος είναι ο καταλληλότερος εκπρόσωπος του “καθεστώτος”, ο οποίος πέραν του άκρατου πολιτικού κυνισμού, διαθέτει και την επιστημονική “κάλυψη” για να υποστηρίξει και να “νομιμοποιήσει” μια τέτοια πρόταση; Μα αυτονόητα ο άνθρωπος με το “Στικάκι” (της λίστας Λαγκάρντ), ο “αδελφοποιτός” του Αντώνη Σαμαρά, ο διαπρύσιος υποστηρικτής των μνημονιακών- νεοφιλελεύθερων πολιτικών… ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η “εξαφάνιση” του σκανδάλου Novartis και η παραγραφή των εγκληματικών πράξεων των πολιτικών έχει δύο βασικές προϋποθέσεις.

Η πρώτη αφορά στην επάνοδο στην εξουσία του κομματικού “διδύμου” της διαπλοκής, του ΚΙΝΑΛ και της ΝΔ. Η παλινόρθωση του “καθεστώτος” συνεπάγεται αυτόματα τη θριαμβευτική επανάκαμψη της ισχύος του άρθρου 86 (περί ευθύνης υπουργών), οπότε οι (τυχόν) εγκληματικές πράξεις υπουργών της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, όχι μόνο θα παραμείνουν ατιμώρητες, αλλά και οι ίδιοι θα παραδοθούν “λευκοί” στην κοινωνία και στην πολιτική για να συνεχίσουν το έργο τους.

Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση, όπως μας διαβεβαιώνει ο Χαράλαμπος Αθανασίου, “η μίζα είναι μέσα στα καθήκοντα του υπουργού”… και εντάσσεται αυτόματα στην παραγραφή. Γι’ αυτό και αντέδρασε τόσο βίαια στην αλλαγή του άρθρου 86 το κομματικό “δίδυμο” της διαπλοκής κατά τη συζήτηση και τις ψηφοφορίες στο Κοινοβούλιο. Εμποδίζοντας με τη στάση τους τα κόμματα της διαπλοκής τη διασφάλιση των 180 ψήφων, θεωρούν ότι διατηρούν ανοικτή την “πόρτα” προκειμένου να αποτρέψουν οποιαδήποτε αλλαγή του στο μέλλον. Γιατί, τελικώς, το άρθρο 86 , ως έχει σήμερα, παρέχει πιστοποιητικό νομιμοποίησης των πολιτικών και ποινικών κακουργημάτων τους.

Όμως όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί γίνονται σε πλήρες κοινωνικό και πολιτικό “κενό”. Η απόλυτη σχεδόν ιδεολογικοπολιτική ταύτιση ΝΔ και ΚΙΝΑΛ λειτούργησε διαλυτικά για τον μικρό “εταίρο” και τον οδήγησε στην αποσυσπείρωση και τη διάλυση. Κι αυτή εκριβώς η διάλυση αποδυναμώνει ή και ακυρώνει πλήρως την ενδεχόμενη παλινόρθωση του “καθεστώτος” μέσα από το σχήμα ΚΙΝΑΛ-ΝΔ. Γι΄αυτό και η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ επανέφερε το σενάριο σχηματισμού “εθνικής κυβέρνησης” μετά τις εκλογές, όπως ακριβώς έκανε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 προκειμένου να εκπληρωθεί η προφητεία της “αριστερής παρένθεσης”.

Το σκάνδαλο Novartis καθιστά ακόμα πιο ξεκάθαρη την κυρίαρχη επίθεση, τη βασική αντιπαράθεση και σύγκρουση: ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκφράζουν και προσωποποιούν την ιστορική αντίθεση μεταξύ της μεγάλης κοινωνικής- ταξικής πλειοψηφίας και του πολιτικοοικονομικού καθεστώτος της διαπλοκής. Ποτέ αυτή η ιστορική σύγκρουση μεταξύ των λαϊκών συμφερόντων και του ολιγαρχικού καθεστώτος δεν εμφανίστηκε με τέτοια ένταση, δεν απέκτησε τέτοιο ιστορικό βάρος και τόση διαύγεια. Το ιστορικό δίλημμα είναι ξεκάθαρο, όπως ξεκάθαρες και καταλυτικές θα είναι οι επιλογές της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ