Του Χρύση Πρέντζα
Κυκλοφόρησε πρόσφατα και διάβασα το βιβλίο του πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, Γιαννάκη Ομήρου “Καταγραφή”.
Ένα βιβλίο που περιγράφει την προσωπική πολιτική και κομματική χρονομηχανή του συγγραφέα.
Ένα βιβλίο που κρύβει γνώση, δράση, συναίσθημα και μας ταξιδεύει σε γεγονότα και εμπειρίες που βιώσαμε και που πολλά από αυτά δεν παρουσιάστηκαν και δεν γράφτηκαν στη σωστή και πραγματική τους διάσταση.
Ο Γιαννάκης Ομήρου μέσα από την ευθύτητα του λόγου και της γραφής, μας διδάσκει μάθημα ιστορίας. Μιας ιστορίας που βιώσαμε αλλά δεν μυρίσαμε ποτέ το άρωμά της, ούτε τις δυσκολίες και τα πραγματικά προβλήματα, μέχρι που ο Γιαννάκης Ομήρου μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του μας παρουσιάζει.
Ένα βιβλίο που καταγράφει βήμα βήμα την ιστορία του τόπου μας, μέσα από τη διαδρομή του συγγραφέα με ένα πολύ δυνατό κείμενο χωρίς εγώ, χωρίς πατριωτικές κορώνες και υποκειμενικές φανφάρες. Ένα βιβλίο που πρέπει να αποτελέσει φόρο τιμής σε αυτούς που στάθηκαν επάξια στο μετερίζι των αγώνων του Κυπριακού λαού για ελευθερία και Δημοκρατία, σ’ αυτούς που δεν λιποψύχησαν, δεν υποχώρησαν και δεν αποστασιοποιήθηκαν.
Μέσα από πληροφορίες που μας μεταφέρει, μας δίνει την πρόκληση / πρόσκληση να μπούμε αναγνωστικά σε γεγονότα και να έχουμε το δικαίωμα της κριτικής των έργων και των πράξεων όσων συμμετείχαν στη διαμόρφωση της σύγχρονης Κυπριακής ιστορίας.
Μέσα από το βιβλίο του ο συγγραφέας μιλά της γλώσσα της αλήθειας, χωρίς να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα για να γίνει αρεστή ή για να αυτοδιαφημιστεί, και αυτή είναι μια στάση που ακολούθησε με συνέπεια σε όλη την πολιτική του διαδρομή ακόμα και όταν βρισκόταν στη μειοψηφία. Γιατί πιστεύω του, είναι ότι στην πολιτική κανείς δεν πρέπει να είναι αρεστός αλλά πρέπει να είναι χρήσιμος.
Όπως εξάλλου καταγράφει και ο ίδιος στο βιβλίο του «δεν συνάντησε ο ίδιος την πολιτική αλλά η πολιτική τον συνάντησε» και τον συνάντησε στην κατάληψη της Νομικής σχολής από τους φοιτητές, στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, στον ελεύθερο ραδιοσταθμό της Πάφου, στη σύλληψή του από τους πραξικοπηματίες, στην οργάνωση των κυπρίων φοιτητών για την επιστροφή του Μακαρίου και τη συστράτευση με τον Βάσο Λυσσαρίδη.
Είναι πολιτικός με ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό και θεωρεί ότι η πολιτική έχει νόημα μόνο όταν είναι ταγμένη στην υπηρεσία του πολίτη και μόνο, και ασχολείται με τα προβλήματά του.
Η εξουσία δεν ήταν αυτοσκοπός ούτε η καρέκλα πανάκεια. Είναι πολιτικός που διαθέτει πολιτική παραγωγής θέσεων, προτάσεων και ιδεών. Έχει ένα ισχυρό πολιτικό ένστικτο και αντιλαμβάνεται έγκαιρα τα μηνύματα των καιρών.
Χωρίς ιδεοληψίες και δογματισμούς, με πολιτική οξυδέρκεια και πολιτική γενναιότητα, με ικανότητα να διαλέγεται και να συνενώνει, κατάφερε σε μια εποχή που κυριαρχούσαν οι πλειοψηφίες, να γίνει ένας καθολικής αποδοχής Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων και σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για το Εθνικό μας θέμα και την οικονομία, να βρει λύσεις για τα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν.
Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Γιαννάκη Ομήρου για τη πολύχρονη συμπόρευση που είχαμε. Σε πολιτικό, κομματικό, ανθρώπινο και φιλικό επίπεδο, με σεβασμό στις διαφορετικές πολλές φορές απόψεις και θέσεις που είχαμε.
Ως επίσης για τα πολιτικά μαθήματα που φρόντισε να παραδώσει σε όλους εμάς που είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε τη δική του πορεία και να κατανοήσουμε τα μηνύματά του.
Ο Γιαννάκης Ομήρου συνεχίζει να ανοίγει δρόμους.