Του Δημ΄ήτρη Τσίρκα
Το ΚΙΝΑΛ είναι ένα κόμμα με βαρύ παρελθόν αλλά ισχνό μέλλον. Όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει αξιόλογος πολιτικός χώρος για να διεκδικήσει, αλλά και γιατί η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του είναι άτομα προχωρημένης ηλικίας. Οι καλύτερες μέρες τους είναι πίσω τους, όχι μπροστά τους.
Στην κούρσα, λοιπόν, για τη διαδοχή της Φώφης, το προβάδισμα έχει ο υποψήφιος που ενσαρκώνει περισσότερο αυτό το ένδοξο παρελθόν. Εκείνος που συμβολίζει καλύτερα το απολεσθέν αντικείμενο (ΠΑΣΟΚ) το οποίο οι μελαγχολικοί κιναλίτες αρνούνται πεισματικά να εγκαταλείψουν.
Το ΠΑΣΟΚ όμως είχε πολλά πρόσωπα και κάθε υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ παραπέμπει σε διαφορετικό. Ο Λοβέρδος για παράδειγμα ενσαρκώνει μέχρι αηδίας την περίοδο του σημιτικού εκσυγχρονισμού.
Υπόσχεται στους κιναλίτες την επιστροφή στα περασμένα μεγαλεία των μπουζουκιών και της αστακομακαρονάδας. Αλλά η ηλικία τους δεν επιτρέπει πλέον τέτοιες κραιπάλες και η κόκα που χαρίζει στον Λοβέρδο την ζωντάνια του, είναι πολύ ακριβή για τη δική τους σύνταξη.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, πάλι, συμβολίζει μια πιο ήπια εκδοχή του εκσυγχρονισμού, είναι σαν τον αγροκαλλιεργητή από τη Λακωνία που έπιασε την καλή (Ας περιμένουν οι γυναίκες). Καλό παιδί αλλά δεν μπορεί να ξυπνήσει τις ισχυρές πασοκικές αναμνήσεις που έχουν ανάγκη οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ.
Ο Κεγκέρογλου θυμίζει επαρχιακό συγκεκτρωσιάρχη του ΠΑΣΟΚ γύρω στο 85-90, που πλακωνόταν στα καφενεία με το αντίστοιχο γομάρι της ΝΔ. Παραπέμπει μεν στο βαθύ ΠΑΣΟΚ, αλλά κάνει το πολύ για πρόεδρος αγροτικού συνεταιρισμού, όχι για ηγέτης.
Ο Καστανίδης είναι ο πιο ΠΑΣΟΚ από όλους τους υποψηφίους, ένας Σκανδαλίδης με άλλο πρόσωπο. Ακριβώς όμως επειδή είναι τόσο ταυτισμένος με το ΠΑΣΟΚ, δεν διαθέτει εκείνο το ξεχωριστό πλεόνασμα, την υπερβολή που θα συνέγειρε τα έντονα πασοκικά πάθη.
Για τον Χρηστίδη δεν το συζητάμε, είναι ο χαραμοφάης εγγονός που κάθε φορά που τον αντικρίζουν οι γηραλαίοι πασόκοι θέλουν να γίνουν σκνίπα στο μεθύσι και να φωνάξουν «Ρίχτο Ηλία. Ηλία ρίχτο».
Τέλος, ο ΓΑΠ (αν κατέβει) είναι μια κινητή αντίφαση. Διαθέτει μεν το ιστορικό επίθετο του Ηγέτη του κινήματος, είναι όμως και ο άνθρωπος που (μαζί με τον Βενιζέλο) το κατέστρεψε. Το πήρε κεντρικό πολυκατάστημα και το παρέδωσε συνοικιακό ψιλικατζίδικο.
Ως φυσιογνωμία, δε, είναι ο λιγότερο ΠΑΣΟΚ από όλους τους υποψηφίους, είτε στη λαϊκιστική, είτε στην εκσυγχρονιστική του εκδοχή. Μπορεί κανείς να φανταστεί τον Ανδρέα Παπανδρέου ή τον Κώστα Σημίτη με ποδηλατικό κολάν να κάνουν στρέτσινγκ;
ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK