Toυ Νίκου Λακόπουλου
Με τις ομιλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο προεκλογικός αγώνας άρχισε χωρίς να ορισθεί η ημερομηνία των εκλογών -που θα γίνουν μέσα στο 2022. Άλλοι τις τοποθετούν την άνοιξη και άλλοι το φθινόπωρο.
Οι εξελίξεις όμως μπορεί να είναι ραγδαίες. Όλες οι δημοσκοπ΄ήσεις δείχνουν φθορ΄ά της κυβέρνησης, αλλά η διαφορά παραμένει διψήφια με κάποια δυσκολία πια, με τρικ, αναγωγές και βίαιες αναλύσεις.
Οι συσχετισμοί θυμίζουν πολλοί την κατάσταση πριν τις εκλογές του 2019 με μια διαφορά: η Νέα Δημοκρατία πολύ δ΄ύσκολα να πάρει τις ψήφους που χάνει, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ έχει βέβαιο το 32% και διεκδικεί ένα ποσοστ΄ό που μπορεί να τον ξαναφέρει στην πρώτη θέση.
Η διαφορά που ένα χρ΄όνο πριν φαινόταν να φτάνει ακόμα και τις 20 μονάδες -με τη Νέα Δημοκρατία να ξεπερν΄ά τα ποσοστά που είχε πάρει τις εκλογές- τώρα πια έχει πέσει στις δέκα μονάδες.
Συμβαίνει αυτό που με τον μονότονο τίτλο “ο Μητσοτάκης αντ΄έχει” ή “ο Σ΄ΥΡΙΖΑ δεν ωφελείται” αυτό που σκέφτονται ακόμα και όσοι δεν το λένε:
Αν αυτή η διαφορά πέσει κάτω από 8 μονάδες, καθώς τα άλλα κόμματα δεν φαίνεται να ωφελούνται από την πτώση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα είναι πρώτο κόμμα.
Ποιος είναι η “γαλοπούλα”;
Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για τη Νέα Δημοκρατία που δεν θα έχει αυτοδυναμία ακόμα κι αν πάρει το ίδιο ποσοστό με τις εκλογές του 2019 -αφού θα έχει στις δεύτερες εκλογές μικρότερο μπόνους: η αποχή σε βάρος της και οι απώλειες προς τα δεξιά -όπου συνωστίζονται καμιά δεκαριά κόμματα και κομματίδια- θα πρέπει να την βάλουν σε υποψίες ότι η “γαλοπούλα” που δεν βιάζεται να έρθουν τα Χριστούγεννα μπορεί να είναι η ίδια.
Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως το κόμμα της αντιπολίτευσης που διεκδικεί την κυβέρνηση, αν δείξει πως θα είναι πρώτο κόμμα θα πάρει το μεγαλύτερο ποσοστό μπροστά στην κάλπη από τους αναποφάσιστους. Ε΄ίναι ένας νόμος που υπαινίσσεται ο Μητσοτάκης, όταν λέει ως δεν θα επιδιώξει κυβέρνηση συνεργασίας αλλά θα πάει σε νέες εκλογές για να πετύχει -την αδύνατη- αυτοδυναμία.
Πρακτικά αν ένα κόμμα δεν συγκεντρώσει ένα ποσοστό πάνω από 35% δεν μπορεί με απλή αναλογική να σχηματίσει κυβέρνηση ακόμα και δύο άλλα κόμματα. Έχει δίκιο ο Μητσοτάκης όταν λέει πως θα πρέπει να συνεργασθούν τα δύο πρώτα κ΄όμματα -πράγμα που δεν θα δεχθεί εκβιάζοντας με το δίλημμα “ή χάος ή αυτοδυναμία”.
Μόνο που αυτό ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που αν ξεπεράσει το 35% και είναι πρώτο κόμμα το ποσοστό που θα του επιτρέ΄ψει να σχηματίσει συνεργατική κυβέρνηση δεν είναι μακριά από αυτό που μπορεί να του δώσει στις δεύτερες εκλογές- με το μπόνους- αυτοδυναμία: στις εκλογές οι ψηφοφόροι που εμφανίζονται ως αναπόφασιστοι ψηφίζουν κατά πλειοψηφία το κόμμα που φαίνεται ότι μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, τo πρώτο κόμμα.
Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης εμφανίστηκε με ένα μελετημένο πρόγραμμα έτοιμος να κυβερνήσει προτάσσοντας ένα όραμα και ελπίδα. Αυτή τη φορά είπε πως δεν θα είναι κυβέρνηση ενός κόμματος “ανεξάρτητα από το αν θα είμαστε σε κυβέρνηση συνεργασίας ή όχι”.
«Είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι να αναλάβουμε και πάλι το βάρος της ευθύνης για να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα» είπε ως εκπρόσωπος του “δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου” κι όχι της πρώτης ή δεύτερης “Αριστεράς στην κυβέρνηση’.
“Αυτό το ιστορικό πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα, είναι η σύγχρονη δύναμη αλλαγής» κλείνοντας το μάτι στο αντιδεξιό ακροατήριο του …Ανδρέα Παπανδρέου.
Θυμίζοντας όμως μαζί με το “Η Ελλάδα αλλάζει” του Μητσοτάκη πως πάμε σαν άλλοτε σε εκλογές όπου όλα τα συνθήματα ήταν …παραλλαγές του “Πάμε”: Πάμε μαζί, πάμε όλοι μαζί και γενικότερα “πάμε” και… βλέπουμε.
Καιρ΄ός ήταν -καθώς ο Μητσοτάκης επιχείρησε να εμφανισθεί ως …κεντροαριστερός όταν έλεγε πως το κ΄όμμα του εκφράζει ΄όλο το φάσμα από την δεξιά ως την κεντροαριστερά.
Τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ
Μετά την συγκυβέρνηση με τον Καμμένο ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές με κομματικά ψηφοδέλτια -που “πάτωσαν”- αντί να τις αξιοποιήσει για μια δημοκρατική συμμαχία -ένα λάθος που πλήρωσε με την ήττα στις βουλευτικές εκλογές.
Αυτό επέτρεψε στον Μητσοτάκη -που πήρε ένα κόμμα από το 28%- να απορροφήσει ψήφους από το Ποτάμι, την ¨Ένωση Κεντρώων, το κόμμα του Καμμένου και την Χρυσή Αυγή για να φτάσει το 40% με ένα κόμμα που θέλει να εκτείνεται από την δεξιά ως την κεντροαριστερά.
Να περιέχει δηλαδή και τον Μπογδάνο, τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη και τον Πλεύρη μαζί με το σημιτικό ΠΑΣΟΚ κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ για τη συνεργασία του με τον Καμμένο.
Μετά τα χρόνια των μνημονίων η ΝΔ που κάποτε έφτασε στο 18% φάνηκε να επιστρέφει στα παλιά της ποσοστά μόνο που πλέον όλα τα κόμματα έχουν λιγότερους ψηφοφόρους.
Αυτό δεν συνέβη και με το ΠΑΣΟΚ που μετακόμισε σε ένα μεγάλο ποσοστό στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα που όμως ποτέ δεν εξέφρασε όλο το χώρο της “κεντροαριστεράς” από φόβο μήπως “μολυνθεί” κάνοντας face control στις οργανώσεις του.
Το φαινόμενο αυτό να ψηφίζουν οι ψηφοφόροι ενός κόμματος ένα άλλο, αλλά να παραμένουν στον χώρο του -στον συνδικαλισμ΄ό και τους δήμους-να ψηφίζουν δηλαδή, αλλά να μην εκφράζονται στην κυβέρνηση και τα κομματικά όργανα είναι μια ολέθρια πρωτοτυπία.
Εσείς θα ψηφίζετε, αλλά τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει το Κόμμα που θα κανονίσει ποιος σας εκπροσωπεί, ποιος θα μπει στην κυβέρνηση -προερχόμενος από ένα κομματικό πουθενά- ποιος θα γίνει δήμαρχος και τι ακριβώς πρέπει να πιστεύετε ως λαός που χρειάζεται καθοδήγηση και διαφώτιση.
Το βασικό λάθος του Αλέξη Τσίπρα -που φαίνεται να θέλει να διορθώσει- δεν ήταν τελικά η συγκυβέρνηση με τον Καμμένο -μια ύβρις για τον μέσο δημοκράτη- αλλά ότι έβαλε το Κόμμα πάνω από την κοινωνία -αρνήθηκε δηλαδή να εκφράσει τους ψηφοφόρους του που ακόμα και τώρα ψηφίζουν -σε ποσοστό 36 ή 32% – ένα κόμμα ή έναν ηγέτη που προτιμά πριν τις εκλογές μόνο το 24%- ίσως και λιγότερο.
Τι συνέβη αυτά τα χρόνια που το δικομματικό πολιτικό σύστημα κατέρρευσε και ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχτηκε από το 3-4% στο 36%; Aν αθροίσουμε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, του Κινάλ και του Μέρα 25 -που ανησυχεί ο Μητσοτάκης μήπως κάνουν κυβέρνηση- δεν φτάνουν τα ποσοστά της άλλοτε κραταιάς δημοκρατικής παράταξης που με το 11% του ΚΚΕ έφτανε ποσοστά 62-65%.
Υπάρχει ένα κομμάτι που λείπει που αν θέλει ο Αλέξης Τσίπρας να “σηκώσει τον Ήλιο πάνω από την Ελλάδα” ξανά θα πρέπει να αναζητήσει πόρτα-πόρτα χωρίς να τους ρωτά αν είναι …αριστεροί.
Κι ίσως μαζί με την δέσμευση για το ότι δεν θα σχηματίσει πάλι μια κομματική κυβέρνηση -με πολλά στελέχη της να νομίζουν ότι έρχεται η Οκτωβριανή Επανάσταση- να μικρύνει τα γράμματα στο λογότυπο που μιλάνε για ΣΥΡΙΖΑ και να μεγαλώσει αυτά που μιλάνε για Προοδευτική Συμμαχία.
