Του Γ. Λακόπουλου
Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία οι κυβερνήσεις πέφτουν στη Βουλή. Αλλά στην πραγματικότητα εκεί απλώς επικυρώνεται η πτώση τους. Οι περισσότερες έχουν ήδη πέσει στο δρόμο.
Δεν θα γίνει διαφορετικά με τον Μητσοτάκη: όποιος ξύσει το στρώμα της «κοινωνίας που φοβάται και κοιμάται», θα διαπιστώσει ότι επωάζονται οι λαϊκές αντιδράσεις -από κάθε κοινωνική ομάδα- που θα τον αναγκάσουν να πάει σε εκλογές. Κι εκεί θα λογαριαστεί με όσους κορόιδεψε το 2019 και εκφοβίζει τώρα.
Όποιος έχει μάτια βλέπει. Ο «καλύτερα προετοιμασμένος Πρωθυπουργός», είχε την χειρότερη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση και με τον τελευταίο -μη- ανασχηματισμό την έκανε …χειροτερότερη, που έλεγαν κάποτε οι πιτσιρικάδες. Ειδικά στην πανδημία ειναι κυβέρνηση-τσίρκο.
Είναι εντελώς ανισχυρη απέναντι στο πρώτο λαϊκό ξέσπασμα. Γι’ αυτό προσπαθεί να το μεταθέσει όσο μπορεί, με την καλλιέργεια του φόβου και ταυτόχρονα να το ποινικοποιήσει με εκτρωματικούς νόμους- που θα ακυρωθούν στην πρώτη κινητοποίηση και θα πέσουν στο πρώτο δικαστήριο.
Η συγκέντρωση των φοιτητών που δεν τόλμησε να χτυπήσει ο Χρυσοχοΐδης, ήταν τομή: τα πράγματα αλλάζουν. «Θα τα πούμε από την πλατεία Συντάγματος» διαμήνυσαν στον Πρωθυπουργό οι εστιάτορες- μετά την ελεεινή συμπεριφορά του Γεωργιάδη και την ανίερη πρόκλησή τους από τον Μητσοτάκη, που έχρισε εκπροσώπους τους της αρεσκείας του. Δεν είναι αυτοί που θα χρειαστεί να παραδώσουν κλειδιά.
Μόλις καλμάρει η επιδημία η αρνητική διαχείρισή της από τον Πρωθυπουργό προσωπικά και τους υπουργούς του, οι μαζικές κινητοποιήσεις θα είναι ο ένας από τους λόγους της πτώσης του.
Οι υπόλοιποι προέρχονται από την κυβερνητική πολιτική- που απέτυχε να προστατεύσει τους πολλούς και επιτυγχάνει μόνο στην προστασία μιντιαρχών και ισχυρών του χρήματος.
Η αφορμή θα προέλθει από τη βιαιότητα των απαιτήσεων της κυβέρνησης, του κράτους, των τραπεζών, των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων «γαλαντόμων της πανδημίας» να εισπράξουν όσα αναβάλουν. Οι «υπόχρεοι» έχουν χάσει τη δυνατότητα να πληρώνουν.
Κάπως έτσι η κοινωνία θα συνειδητοποιήσει κατά κλάδο ότι στη διάρκεια της πανδημίας και ενώ βρισκόταν σε καραντίνα, έχασε δικαιώματα, κατακτήσεις, εισόδημα, θέσεις εργασίας, επιχειρήσεις, προνοιακή και ασφαλιστική προστασία, ελευθερίες και λεφτά. Πολλά λεφτά…
Τι θα συμβεί όταν οι πολίτες θα ζητήσουν πίσω όσα τους υφάρπαξαν, η κυβέρνηση το ξέρει και νομοθετεί για να φράξει τα ποτάμια της οργής που θα βγουν το δρόμο.
Αν τους χτυπήσει θα προκαλέσει περισσότερη οργή και θα βάλει στο δρόμο μεγαλύτερά πλήθη. Οι διαδηλώσεις θα πληθαίνουν και θα πυκνώνουν.
Το αίτημα της πολιτικής αλλαγής
Δεν θα είναι τυφλές διαμαρτυρίες. Θα είναι παλλαϊκό αίτημα για πολιτική αλλαγή. Όχι ως αόριστη επιδίωξη, αλλά με συγκεκριμένες όψεις και για συγκεκριμένους λόγους.
-Να φύγει η κυβέρνηση που χαντάκωσε τη χώρα, μόλις άρχισε να παίρνει τα πάνω της, από τις συνέπειες της χρεοκοπίας -στην οποία έριξαν τη χώρα τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν από τη Μεταπολίτευση.
-Να ανακτήσει η κοινωνία τα δικαιώματά της με αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας. Σε ευρωπαϊκό πλαίσιο και με διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
-Να φύγουν από την κυβερνητική εξουσία όσοι εκπροσωπούν την αποτυχία, τον αυταρχισμό, την οικογενειοκρατία, τη φαυλότητα, τον κομματισμό. Οι φιγούρες με τον ακροδεξιό λόγο και τα διχαστικά κηρύγματα.
-Να μην κυριαρχεί η ταξική μονομέρεια με τους ισχυρούς του χρήματος και των ΜΜΕ να χειραγωγούν το δημόσιο βίο και την ενημέρωση προς όφελός τους και τα πιο τυχοδιωκτικά στοιχεία της χώρας να υπονομεύουν τους θεσμούς και να αναζωπυρώνουν τη διαφθορά και την αδιαφάνεια.
Κοντολογίς να μην είναι η Ελλάδα χώρα με υπουργούς σαν τον Γεωργιάδη, νομοθέτες σαν τον Μπογδάνο και πρωθυπουργό σαν τον κληρονομο μιας δυναστείας με αρνητική φήμη.
Η ώρα του Τσίπρα και της Δημοκρατικής Παράταξης
Η πολιτική αλλαγή και η αλλαγή πορείας είναι η νέα μεγάλη ευκαιρία του Αλέξη Τσίπρα.
Θα ταυτιστεί μαζί τους αν το πρόγραμμά του συναντήσει το περιερχόμενο του αιτήματος και δράσει ως ηγέτης της Δημοκρατικής Παράταξης-επικεφαλής ανανεωμένου ριζοσπαστικού κόμματος, με πρώτη προγραμματική στόχευση την έξοδο από την κρίση με ευρωπαϊκή συνδρομή. Ως βάση για την κοινωνική ανάταξη και την εθνική κυριαρχία.
Η δημόσια παρουσία του, το πρόγραμμά του και τα πρόσωπα που θα εκπροσωπούν το κόμμα του στην επικοινωνία με τους πολίτες θα είναι ο καταλύτης της αλλαγής και θα προσελκύει τους πολίτες που θα του δώσουν την εκλογική νίκη.
Προσοχή: σ’ αυτή την διεργασία δεν έχει θέση το σύνθημα για «δεύτερη φορά Αριστερά». Ούτε «πρώτη φορά» υπήρξε άλλωστε και ας μην κοροϊδεύουν στην Κουμουνδούρου εαυτούς και αλλήλους.
Όσοι θα κινητοποιηθούν για να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα επιδιώκουν καμιά «κυβέρνηση της Αριστεράς». Ιδίως αν συμπεριλαμβάνει και κάποιες φιγούρες που ήδη καταψηφίσθηκαν το 2019 που προκαλούν έκτοτε -όνομα και μη χωριό.
Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει ότι στο δρόμο προς την κάλπη θα βρει τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες. Θα έχει να αντιμετωπίσει έναν αδίστακτο αντίπαλο.
Θα είναι δύσκολο. Αλλά θα το κάνουν εύκολο όσοι θα βρουν στο δρόμο. Αρκεί να τους δώσει και από την πλευρά του ένα κίνητρο για να βγουν: να δείξει πού θέλει να πάει τη χώρα.
