Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Στο σύστημα Μητσοτάκη όλοι πλέον φοβούνται ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί τον ίσκιο τους.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου κληροδότησε στο σημερινό πολιτικό σύστημα δυο από τα χαρακτηριστικά του. Πρώτα τη μεταφορά της κυβερνητικής έδρας από τα Παλιά στα Νέα Ανάκτορα. Ήτοι από τη Βουλή στο μέγαρο Μαξίμου- το οποίο παρ ολίγο να κατεδαφίσει ως… ερείπιο η χούντα.
Στη συνέχεια τον πρωθυπουργοκεντρικό χαρακτήρα της διακυβέρνησης, με τη συνταγματική μεταβολή του 1985 που αφαιρούσε εξουσίες απ τον ένοικο του διπλανού νεοκλασικού και υπερεξόπλιζε τον επικεφαλής της Εκτελεστικής εξουσίας.
Ήταν φανερό ότι αυτός ο συνδυασμός στα χέρια πολιτικών χωρίς φραγμούς θα ανέβαινε καταστροφικός.
Για τέσσερις δεκαετίες στο μέγαρο Μαξίμου που στέγαζε πλέον την πρωθυπουργική υπερεξουσία διαδραματίσθηκαν τα κεντρικά γεγονότα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, παράλληλα με τη Βουλή. Όχι όμως οι «βρόμικες» υποθέσεις και οι συνομωσίες επικράτησης των εκάστοτε κυβερνώντων.
Για αυτά, τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν προτιμούσαν αντιστοίχως τα κομματικά τους γραφεία στη Ρηγίλλης, την Χαριλάου Τρικούπη και την Κουμουνδούρου – ή διάφορες «γιάφκες».
Τα αυτιά των τοίχων του μεγάρου Μαξίμου δεν έχουν ακούσει όσα ανομολόγητα φαντάζεται κανείς.
Αυτό άλλαξε από την ώρα που εγκαταστάθηκε στο πρωθυπουργικό γραφείο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κομπανία του. Το κτίριο παραδόθηκε στη συνδυασμένη χρήση του ως «κυβερνείου», στην διαχείριση δίκης οικογενειακής ιδιοκτησίας και την λειτουργία του ως σκοτεινού κέντρου οργάνωσης της μακροημέρευσης στην εξουσία του κληρονόμου που κέρδισε τις εκλογές του 2019.
Η προστατευτική ομπρέλα που εξασφάλισε -με το αζημίωτο- ο σημερινός Πρωθυπουργός από ισχυρούς της οικονομίας και των ΜΜΕ, κάλυπτε ακόμη και ανάρμοστες επεμβάσεις στην εσωτερική αισθητική του κτιρίου.
Η σύζυγός του «μπήκε μες τ΄ αμπέλι σαν νοικοκυρά» και άλλαξε τη διακόσμηση και τα έπιπλα κατά το γούστο της. Ένας Θεός ξέρει αν θα βρεθούν ποτέ όσα απομακρυνθήκαν για να ξαναμπούν στη θέση τους.
Ειρήσθω αν παρόδω ότι κανείς δεν πληροφορήθηκε τίποτε, μέχρι τη στιγμή που παρουσίασε η ίδια την επέμβαση της σε ξένο περιοδικό. Ο μακαρίτης ο Ψυχάρης και οι άλλοι παλαιοί διευθυντές θα ξήλωναν ολόκληρο το πολιτικό τμήμα των εφημερίδων τους, αν μάθαιναν με αυτόν το τρόπο τις αλλαγές.
Αυτά όμως που κυρίως προστέθηκαν στις λειτουργίες του μεγάρου Μαξίμου είναι αυτά που δεν λέγονται. Ή τουλάχιστον δεν αποκάλυψαν όσοι τα γνώριζαν. Από μόνη της η μεταφορά του κέντρου διοίκησης της ΕΥΠ -όχι μόνο πολιτικά, αλλά και επιχειρησιακά- αρκεί για να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς έμενε στο σκοτάδι.
Πέρασαν τρία χρόνια για να αρχίσουν οι αποκαλύψεις που μετατρέπουν το μέγαρο Μαξίμου κτίριο σε «μέγαρο του ζόφου».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το έκανε εξ αρχής χώρο συσσώρευσης εξωκοινοβουλευτικών παραγόντων και μετακλητών υπαλλήλων του «επιτελικού κράτους». Τώρα προκύπτει ότι αυτό υπέκρυπτε ένα κέντρο συντονισμού παρακρατικών δραστηριοτήτων.
Από την διείσδυση στα υπουργεία και τους λοιπούς φορείς του δημοσίου και τις συναλλαγές με οικονομικά και μιντιακά συστήματα, μέχρι οργάνωση παρακολουθήσεων πολιτικών αντίπαλων, δημοσιογράφων, αλλά και υπουργών – όπως προκύπτει πλέον από όσα αναφέρονται σε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.
Το 2019 έγινε γνωστός ο Γρηγόρης Δημητριάδης ως ανεψιός του Πρωθυπουργού και επικεφαλής του Γραφείου του για να εξελιχθεί σε γενικό γραμματέα της κυβέρνησης.
Όσοι γνωρίζουν τα οικογενειακά του Μητσοτακέικου έλεγαν ότι είχε και ρόλο επιτηρητή του Πρωθυπουργού εκ μερών των τριών αδελφών του, για να εξισορροπείται το ιμπέριουμ της συζύγου του.
Στην πράξη ήταν ένα είδος Προσωπάρχη, που αναδείχθηκε σε κεντρικό εκτελεστικό βραχίονα. Σε βαθμό που να κυκλοφορεί ότι «τίποτε δεν γίνεται αν δεν περάσει από την Γρηγόρη».
Κάποιοι των έβλεπαν ως «πρωθυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ»-στην κορυφή ενός τριγώνου με τους υπουργεύοντες Σκέρτσο και Γεραπετρίτη. Άλλοι ως «σκοτεινό πρόσωπο για όλες τις δουλειές».
Με τις υποκλοπές από την ΕΥΠ δικαιωθήκαν οι δεύτεροι. Η απομάκρυνση του συνδυάσθηκε ακόμη κα με δημόσιες υπόνοιες Μητσοτάκη για το ρόλο του στην παρακολούθηση Ανδρουλάκη- προφανώς για να απομακρύνει από τον ίδιο όχι μόνο την πολιτική αλλά και την ποινική ευθύνη.
Αυτό σημαίνει ότι ο ανεψιός του, του χρωστάει μια απάντηση.
Η δικαίωση των επικριτών του πρώην «playmaker» του συστήματος Μητσοτάκη -μεταξύ τους και υπουργοί που έτρεμαν μπροστά του- ολοκληρώνεται με τις αποκαλύψεις του συγκροτήματος Μαρινάκη – κεντρικού βραχίονα στήριξης της κυβέρνησης- που εμπλέκει τον Δημητριάδη με συγκεκριμένους διακινητές παράνομου λογισμικού ολικής παρακολούθησης.
Του ιδίου του Βαγγέλη Μαρινάκη όπως φωτογραφίζεται από τα δικά του ΜΜΕ, αλλά και … υπουργών! Με πρώτον τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη που κάνει έτσι τέλειο τον αυτοεξευτελισμό του , με την προσχώρηση στη Δεξιά, ως υπουργός και… υποψήφιος βουλευτής του Μητσοτάκη.
Αλλά ας μην κρυβόμαστε- ή άλλως «γιατί να το κρύψωμεν αλλωστε» που θα έλεγε ο πατέρας Μητσοτάκης,- υπάρχει και κάτι πιο ανατριχιαστικό. Συνδέουν τις δράσεις του πρωθυπουργικού ανεψιού με νήματα που οδηγούν στον υπόκοσμο και κυκλώματα της νύχτας. Βαριές νύξεις για κάποιον που χρημάτισε κεντρικός κυβερνητικός αξιωματούχος.
Εκτός από το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων που μένει ανοικτό και απασχολεί εκ παράλληλου και τα κεντρικά ευρωπαϊκά όργανα, το έτερο σκέλος της παρακρατικής δραστηριότητας , υπό την αιγίδα του μεγάρου Μαξίμου, είναι η διασπάθιση δημοσίου χρήματος από ημέτερους. Αλλιώς πώς «Μαξίμου ΑΕ».
Από την διοχέτευση των κρατικών, τραπεζικών και κοινοτικών πόρων σε ένα κύκλο επιχειρηματιών – χορηγών της πολιτικής πορείας του Κυριάκου- τις απευθείας αναθέσεις των υπουργών – συχνά καθ υπόδειξη- και την αδιαφάνεια των εξοπλισμών….
Σαν κερασάκι στην τούρτα της διαφθοράς δεσπόζει η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό– αλλά και η κάλυψη άλλων προσοδοφόρων δραστηριοτήτων -προσώπων του μηχανισμού που εκπροσωπείται στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες από τον Πάτση, την Πίτσικα, την Κούτση και άλλους εκλεκτούς της πρωθυπουργικής αυλής.
Λέγεται ότι οσονούπω οι αποκαλύψεις θα πληγιάσουν περισσότερο την ευρύτερη πρωθυπουργική οικογένεια.
Η εικόνα του ζόφου που αναδύεται, με όλα αυτά από το φυσικό κέντρο της τρέχουσας Εκτελεστικής εξουσίας ολοκληρώνεται με την «ισορροπία τρόμου», ανάμεσα στους ανθρώπους της. Στο σύστημα Μητσοτάκη όλοι πλέον φοβούνται ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί τον ίσκιο τους.
Αν βρει και η αξιωματική αντιπολίτευση έναν τρόπο να βοηθούν και την ίδια, η πολιτική αλλαγή θα προκύψει ως λυτρωτική εξέλιξη κάθαρσης…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
