Του Νίκου Λακόπουλου
Μετά την “στρατηγική της απλής αναλογικής” που ήταν λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσει τον στόχο να μην υπάρξει παντοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας μετά τις εκλογές.
Πρόκειται περισσότερο για έκκληση στον ίδιο καμβά -του αντιδεξιού μετώπου- με την ίδια λογική και με νέα στρατηγική όχι την προοδευτική κυβέρνηση, αλλά να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ισχυρό κόμμα της αντιπολίτευσης.
Πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ λειτουργεί με το σύνδρομο του δεύτερου κόμματος που δεν πιστεύει πως μπορεί να είναι πρώτο -βάσιμα αυτή τη φορά- και πια δεν ελπίζει στην προοπτική της προοδευτικής συνεργασίας -αυτή τη φορά περισσότερο βάσιμα.
Μετά τον πολιτικό σεισμό των τελευταίων εκλογών το άθροισμα των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν φτάνει ούτε το 32% πράγμα που σημαίνει πως η προοδευτική κυβέρνηση ούτε ήταν εφικτή, ούτε θα είναι για τα επόμενα χρόνια.
Η δημοκρατική παράταξη παίρνει χαμηλότερα ποσοστά από την δεξιά, η δύναμη της Νέας Δημοκρατίας υπερβαίνει το άθροισμα των ψήφων ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ κατά πολύ και πλέον αν υπάρξει ποτέ ξανά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτή δεν μπορεί παρά να είναι αυτοδύναμη -χωρίς συμμάχους.
Τα σημάδια της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έγινε ποτέ ένα κόμμα που θα εξέφραζε πλειοψηφικά την «δημοκρατική παράταξη» υπήρχαν όταν δεν κατάφερε ποτέ να υπάρξει δυναμικά στα συνδικάτα, την τοπική αυτοδιοίκηση και το πανεπιστήμιο.
Το κόμμα του 3% που γιγαντώθηκε απότομα σε δυο φάσεις δεν έγινε ποτέ πραγματικά λαϊκό κόμμα, αλλά εξασφάλισε τις ψήφους ενός άλλου κόμματος -που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε δανεικές.
Ένα ολόκληρο ρεύμα υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ με επιφυλάξεις και κριτική αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή και ένα ποσοστό 3% στράφηκε όχι σε άλλα κόμματα, αλλά την ίδια την Νέα Δημοκρατία.
Το νέο ΠΑΣΟΚ και ο Μητσοτάκης
Τελικά δηλαδή τον αγώνα για την εκπροσώπηση του “Κέντρου” κέρδισε ο Μητσοτάκης που είναι πιο δημοφιλής από τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Ανδρουλάκη στον χώρο που άλλοτε ψήφιζε Ανδρέα Παπανδρέου.
Το νέο ΠΑΣΟΚ δεν είναι το κόμμα του Ανδρουλάκη, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το νέο κόμμα που διαμόρφωσε ο γιος του Μητσοτάκη με πολλά στελέχη του σημιτικού εκσυγχρονισμού να έχουν μπει ή θα μπουν κάτω από την ομπρέλα του.
Αν το εκλογικό σώμα δεν «διορθώσει» στις εκλογές τον καταποντισμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης η Ελλάδα περνάει στα χέρια ενός «Κυβερνήτη» χωρίς αντιπολίτευση στη Βουλή και στο κόμμα του.
Προφανώς η διεκδίκηση της κυβέρνησης από τον Αλέξη Τσίπρα με το ίδιο κόμμα και τα ίδια πρόσωπα θα έχει ως αποτέλεσμα νέα καθίζηση και η μόνη λύση για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν είναι η ανασυγκρότηση, ούτε η ανανέωση και η επανίδρυσή του.
Νέος ΣΥΡΙΖΑ ή νέο κόμμα;
Αθροίζοντας τους ψήφους των κομμάτων της «δημοκρατικής παράταξης» -που δεν υπάρχει πια, αν ποτέ υπήρξε στα αλήθεια- λείπει ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων που δεν πήγε στη Νέα Δημοκρατία, ούτε επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ.
Η Ελλάδα άλλαξε, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ όχι, παρότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε πως ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια και χρειάζεται ένα σύγχρονο, ανοιχτό, ριζοσπαστικό κόμμα.
Οι νέες συνθήκες απαιτούν νέες πολιτικές και νέα πολιτικά κόμματα με νέες ιδέες και νέα πρόσωπα καθώς δεν ηττήθηκε η στρατηγική, ούτε η τακτική ενός κόμματος: η ήττα της δημοκρατικής παράταξης και βασικά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολιτική και ιδεολογική.
Προφανώς δεν μπορούν να εκφράσουν τις νέες ανάγκες του προοδευτικού κόσμου κόμματα του παρελθόντος με σκουριασμένες ιδέες και δανεικά οράματα που ονειρεύονται επιστροφές και παλιά μεγαλεία.
Πολύ περισσότερο όταν αυτά τα μεγαλεία δεν υπήρξαν ποτέ, αλλά στηρίζονται σε μύθους κι αυταπάτες που κατέρρευσαν με το που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση για να εφαρμόσει ένα μνημόνιο που θα καταργούσε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αλλάξει αν βρει ένα λογότυπο και βάλει πράσινο φόντο στις αφίσες του ή προσθέσει κι άλλες λέξεις στον μακρόσυρτο τίτλο του.
Δεν παίρνει αναπαλαίωση, ούτε ξαναχτίζεται με υλικά κατεδάφισης. Η Ελλάδα -και η Αριστερά- χρειάζεται ένα νέο πολιτικό φορέα που δεν θα επιχειρεί να δικαιώσει το παρελθόν, αλλά να σχεδιάσει το μέλλον.
Όχι λίγο αριστερό και λίγο κεντροαριστερό με δεξιές ανταύγειες και πάντα σάλτσα οικολογίας που θα το παγιδεύσουν σε μια πολιτική ομοιομορφία που ευνοεί πάντα την δεξιά -που εμφανίζεται πιο προοδευτική από μια απολιθωμένη αριστερά.
Το νέο δεν περιέχεται στο παλιό
Μάλλον μια τέτοια μεγάλη έκρηξη δεν γίνεται μέσα σε λίγες βδομάδες, ούτε μπορεί να σχεδιασθεί σε παλιά κομματικά γραφεία μακρυά από μια κοινωνία που μαζί με την αποδοκιμασία -με θυμό- για τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή την κομματική του γραφειοκρατία έδωσε εντολή για ιδεολογική επανεκκίνηση σε ένα κόμμα που δεν γνωρίζει αν είναι κομμουνιστικό, σοσιαλιστικό ή κάτι άλλο που ούτε το ίδιο γνωρίζει.
Το νέο δεν περιέχεται στο παλιό και η αίσθηση πως κάτι καινούργιο γεννιέται εδώ θα βάλει σε κίνηση τις ζωντανές δυνάμεις της χώρας που δεν εκφράζει η Νέα Δημοκρατία, ούτε το ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ.
Χρειάζεται νέα σκέψη με φαντασία και έμπνευση, χωρίς κυβερνητισμό και λίστες δώρων ως πολιτικό πρόγραμμα με μπαγιάτικα συνθήματα και βαρετά σποτάκια.
Αν θα υπάρξει αυτή η ανα-γέννηση θα το καταλάβουν όλοι ακόμα κι αν δεν έρθει με κρότο. Όχι άλλα βλοσυρά κομματικά βλέμματα, όχι άλλη θλίψη, λίγη χαρά, λίγη έμπνευση, ρε παιδιά!
