Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Δέκα χρόνια από το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης– Το 2013 ήταν απλώς ο προάγγελος όσων – δεν -είναι σήμερα ενημέρωση, ιδίως στην τηλεόραση.
Όταν το ημερολόγιο έδειξε 12 Ιουνίου 2013 η Ελλάδα δεν είχε δημόσια τηλεόραση και η τότε κυβέρνηση της έναν από τους τρεις εταίρους της.
Ο Φώτης Κουβέλης– με 6,25% στις εκλογές του παρελθόντος έτους- απέσυρε τη ΔΗΜΑΡ από τον τρικομματικό συνασπισμό, στον οποίο είχε προσχωρήσει για να μην πάθει ότι ο Καρατζαφέρης, όταν του πήραν βουλευτές- που σήμερα σταδιοδρομούν στη ΝΔ.
Έτσι το ανάθεμα του «μαύρου» που έπεσε στις τηλεοπτικές οθόνες και στιγμάτιζε για μήνες την Ελλάδα παγκοσμίως πήραν μαζί ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλη Βενιζέλος.
Ο πρώτος ως «αφεντικό» της χώρας, για να εφαρμόσει το Μνημόνιο που είχε απορρίψει στα «Ζάππεια». Ο δεύτερος ως ακόλουθός του , αλλά και πρώτος διδάξας, την άσκηση μιας πολιτικής που ήδη είχε ασπαστεί ως μέλος της προηγουμένης κυβέρνησης και ας μην είχε ερωτηθεί ποτέ από τον Γ. Παπανδρέου, που την επέβαλε.
Δέκα χρόνια από το μαύρο βράδυ, που ένας πρώην δημοσιογράφος ανακοίνωσε ,ως πορτ παρόλ του Πρωθυπουργού, απόφαση του … υπουργού …Οικονομικών να κατέβουν οι διακόπτες το μέγαρο της Αγίας Παρασκευής ούτε ο Σαμαράς , ούτε ο Βενιζέλους έχουν απολογηθεί για το ανοσιούργημα.
Ο πρώτος πήγε να πουλήσει «ανδρική σχολή», λίγες μέρες αργότερα , με άρθρο του στη «Καθημερινή»- με το ανεκδίκητο επιχείρημα περί αυγών και ομελέτας.
Ο δεύτερος εμφανίσθηκε, σ ένα αυτό- επαινετικό βιβλίο του, όπως συνηθίζει: δέχθηκε «μονομερή απόφαση του Σαμαρά- θύμα στη στράτευση του υπέρ του έθνους, για να το διασώσει. Θα εγκατέλειπε την πρόσκληση της Ιστορίας για ένα τηλεοπτικό κανάλι και μερικές χιλιάδες απολυθέντες;
Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν ταυτόχρονα προσχεδιασμένο και αιφνιδιαστικό.
Ο προσχεδιασμός προβλεπόταν από την μεγαλομανιακή αντίληψη του Σαμαρά που πίστευε ότι γράφει την σύγχρονη ελληνική Ιστορία ως επίγονος του Παύλου Μελά και κλώνος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οπότε ήθελε ένα κρατικό κανάλι να το αφηγηθεί- αλλά δεν μπορούσε αυτό να είναι η ΕΡΤ που ήταν γεμάτη από μιάσματα. Carthagodelenda est..
Το αιφνίδιο προέκυψε από την ανικανότητα της κυβέρνησής του να προσφέρει τη δόση των δυο χιλιάδων απολύσεων στον δημόσιο τομέα, που είχε υποσχεθεί στην Τρόικα για το καλοκαίρι– και τους έδωσε όλους από έναν φορέα.
Ήταν και ένα είδος προσφοράς στους ιδιώτες ανταγωνιστές της ΕΡΤ– της οποίας είχαν λεηλατήσει το αρχείο και εξαγοράσει το προσωπικό, που εκπαίδευσε επί χρόνια. Του την έκανε δώρο, για να μην θυμίζουν στα κανάλια τους, τη διολίσθησή του από την καθολική απόρριψη του πρώτου Μνημονίου, στην ενυπόγραφη δέσμευση του ότι θα εφαρμόσει το δεύτερο.
Προτού αρχίσει να «το σκίζει σελίδα- σελίδα» , για να αποτρέψει το μοιραίο της εκλογικής κατρακύλας του.
Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ «εντοιχίσθηκαν» στη Αγία Παρασκευή και έβγαζαν πρόγραμμα, αποδεικνύοντας ότι η ενημέρωση δεν θέλει πολλά περισσότερα από βούληση για ελεύθερη ενημέρωση και τα στοιχειώδη τεχνικά μέσα.
Αλλά ο ηρωικός δημοσιογραφικός κλάδος απλώς γύρισε από το άλλο πλευρό. Σε παλαιότερες εποχές οι επαγγελματικές ενώσεις των ΜΜΕ , θα κατέβαζαν τους διακόπτες σε κάθε τηλεοπτικό κανάλι και σε κάθε εφημερίδα και ραδιόφωνο, μέχρι να ακυρωθεί το κλείσιμο της ΕΡΤ, που έβγαλε στην ανεργία το προσωπικό της.
Αλλά η έννοια της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης , ήταν ήδη είδος σε ανεπάρκεια στην ελληνική δημοσιογραφία, από τη στιγμή που τα μεγάλα «μαγαζιά» πέρασαν τους ισχυρούς του πλούτου. Που απλώς χρειάζονταν την «ενημέρωση», για να κάνουν μπίζνες με το κράτος, πιέζοντας τις κυβερνήσεις για προμήθειες. Και για την μιντιακή στήριξη του Μνημονίου.
Ήταν η πρώτη μαζική απόδειξη ότι η ενημέρωση στην Ελλάδα είναι πλέον υπόθεση των κυβερνήσεων και των ιδιοκτητών που μπήκαν στα χωράφια της. Με μόνο εφόδιο τα «χοντρά πορτοφόλια» τους, όπως θα έλεγε αργότερα ο υπουργός που κατέστησε νόμιμη την αγορά συχνότητας , αν έχεις τα λεφτά και τίποτε άλλο..
Ότι αντι-δημοσιογραφικό εδραιώθηκε εκείνο το φοβερό καλοκαίρι του 2013, επάνω στο πτώμα της ΕΡΤ, συνεχίσθηκε απρόσκοπτα μέχρι τις μέρες που για να είναι κάτι είδηση πρέπει να συγκεντρώνεις τις εξής προϋποθέσεις: να μην βλάπτει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, να βλάπτει τον αντίπαλό του και να έχει ήδη αποτυπωθεί σε κάποιο «non paper» της ΝΔ.
Το κλείσιμο της ΕΡΤ με κυβερνητική απόφαση , υπήρξε πράξη βαρβαρότητας που άφησε άναυδη την κοινή γνώμη στο δυτικό Ημισφαίριο.
Ως τότε μέσα ενημέρωσης έκλειναν με την εντολή «αποφασίζονταν και διατάσσομεν», μόνο οι δικτατορίες- και κρατικό κανάλι τηλεόρασης δεν είχε κλείσει ποτέ, κανείς.
Οι τροϊκανοί που είχαν αναλάβει να εξευρωπαΐσουν τη Ελλάδα, δέχθηκαν κάτι που θα ήταν αδιανόητο στις χώρες τους . Αρκεί που έρευσε το «αίμα» εργαζόμενων που απαιτούσαν και ωφελήθηκε ο σχεδιασμός για λιγότερους μισθοδοτούμενους.
Ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης – και πλήθος ξένων ΜΜΕ- κράτησαν, με τις διαμαρτυρίες τους, το θέμα στην επικαιρότητα για μήνες. Ειδικά στην Ευρώπη ήταν αδιανόητη μια απόφαση σαν αυτή σε χώρα -μέλος.
Αλλά ο Σαμαράς – κι από κοντά ο Βενιζέλος – αδιαφόρησαν για τις παραστάσεις διαμαρτυρίας εναντίον της κυβέρνησης τους. Κι έστειλαν στην Αγία Παρασκευή τα ΜΑΤ για να ανακτήσουν τις εγκαταστάσεις, στις οποίες τοποθέτησαν ένα από τα πιο αντι-τηλεοπτικά μοντέλα δημόσιας τηλεόρασης.
Δέκα χρόνια από τότε, τίποτε δεν είναι έξω από το πνεύμα του «μαύρου» που έπεσε στις οθόνες και τα ραδιόφωνα της επικράτειας. Η ενημέρωση είναι όπως ακριβώς τη θέλει η πιο καθυστερημένη Δεξιά στον κοινοτικό χώρο: η ΕΡΤ υπάγεται -πακέτο μαζί με το ΑΠΕ και την ΕΥΠ- στον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Το 2013 ήταν απλώς ο προάγγελος όσων – δεν -είναι σήμερα ενημέρωση, ιδίως στην τηλεόραση.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR