Της Εύης Χριστοφιλοπούλου
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη δυσκολότερη καμπή της σαραντάχρονης ιστορίας του. Ήρθε έβδομο κόμμα στις εκλογές του Ιανουαρίου με το συντριπτικό ποσοστό του 4,7% και ατενίζει την πολιτική περιθωριοποίηση, ενώ βρίσκεται καθοδόν προς το Έκτακτο Συνέδριο του Ιουνίου.
Οι 35.000 πολίτες που συμμετείχαν στη διαδικασία ανάδειξης συνέδρων, εκφράζουν προς την ηγεσία την αγωνία τους για την επιβίωση της παράταξης και την ανάγκη να ανταποκριθούμε με πειστικές λύσεις στα πολιτικά αλλά και οικονομικά αδιέξοδα του Κινήματος.
Ωφείλουμε να αντισταθούμε στην κυριαρχία του νέου δίπολου Συντηρητικής Δεξιάς και Λαϊκιστικής Αριστεράς, που επιχειρείται να εδραιωθεί και να οριοθετήσουμε τη θέση μας απέναντι στα δύο αυτά μέτωπα. Δεν μπορούμε να παραμένουμε αμέτοχοι, αποδεχόμενοι τους κινδύνους που το δίπολο αυτό μπορεί να προκαλέσει.
Υπάρχουν, όμως, περιθώρια ώστε να ανακάμψει το ΠΑΣΟΚ; Μπορεί να αναγεννηθεί κυριολεκτικά από τις στάχτες του;
Αυτό θα εξαρτηθεί από τις εξής 4 προϋποθέσεις:
1. Να περάσουμε από την αυτο-ενοχοποίηση στην αυτοκριτική και την αυτογνωσία.
Το ΠΑΣΟΚ έχει αλλάξει την ελληνική κοινωνία και τη χώρα με σημαντικές τομές στο κράτος, στην αυτοδιοίκηση, στην παιδεία, στην υγεία κλπ.
Ας παραδεχτούμε όμως και τα λάθη μας, όπως η υιοθέτηση λαϊκιστικού λόγου και πρακτικών, η βαθιά εξάρτηση από την εξουσία με φαινόμενα κυβερνητισμού και νεποτισμού απο ορισμένα στελέχη, η ανοχή σε πελατειακές πρακτικές και η αναβλητικότητα που επιδείξαμε για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων.
Τα λάθη αυτά δεν μπορούν να μας συνοδεύουν πια και είναι αδήριτη ανάγκη το ΠΑΣΟΚ να απαλλαγεί από τέτοιου είδους λογικές που εκμεταλλεύτηκαν οι εθνικολαϊκιστικές δυνάμεις, προκειμένου να εδραιωθούν πολιτικά.
Να προχωρήσουμε σε προτάσεις-αντίδοτο σε τέτοιες λογικές. Για παράδειγμα, κανένα στέλεχος με ενεργό ρόλο στα όργανα του κόμματος δεν θα μπορεί ταυτόχρονα να κατέχει θέση ευθύνης στο κράτος ή στους δημόσιους φορείς.
2. Ανάδειξη πολιτικών προτεραιοτήτων και παρουσίαση Σχεδίου Ανασυγκρότησης της χώρας. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα πρέπει να αντιμετωπιστούν με νέα αναπτυξιακή ατζέντα και στρατηγικό σχέδιο τολμηρών μεταρρυθμίσεων:
-για την παραγωγική ανασυγκρότηση με τη δημιουργία θέσεων εργασίας,
-την ενίσχυση, την επέκταση και τον εξορθολογισμό του κοινωνικού κράτους,
-τη διαφάνεια και την αξιοκρατία,
-τον εκσυγχρονισμό και την απλοποίηση των κρατικών δομών με ηλεκτρονική διακυβέρνηση,
-την ισχυροποίηση της θεσμικής λειτουργίας στο κόμμα αλλά και στο κράτος , ώστε να σπάσουν στεγανά και κατεστημένα δεκαετιών.
Επιπλεον, οφείλουμε να συζητήσουμε για την κατεύθυνση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος που σήμερα βάλλεται από δυνάμεις του εθνολαϊκισμού. Να εργαστούμε για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που καρκινοβατεί, εγκλωβισμένη στις πολιτικές λιτότητας του νεοφιλελεύθερου προτύπου και στη μονομέρεια της νομισματικής ένωσης.
3. Ενότητα και ανανέωση, με ανάδειξη ηγέτη και ηγετικής ομάδας
Δεν υπάρχουν περιθώρια για ηγεμονισμούς, κόλπα μηχανισμών, παιχνίδια τακτικής και στείρες αντιπαραθέσεις στη βάση προσωπικών φιλοδοξιών. Στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί πια να έχουν θέση αυτές οι πρακτικές. Αν δεν τελειώσουν θα τελειώσουμε οριστικά, κοντεύουμε εξάλλου. Αν δεν το συνειδητοποιήσουμε σημαίνει οτι στερούμεθα ακόμη και του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.
Είναι ώρα για ενότητα πραγματική, με αποδοχή των διαφορών της κάθε πλευράς. Ειναι ώρα για συμπόρευση με συλλογικές αποφάσεις και δημοκρατικές διαδικασίες από τις οποίες θα προκύψει ο νέος αρχηγός και η νέα ηγετική ομάδα.
Η ανανέωση στα πρόσωπα, όμως, θα πρέπει να γίνει με όρους πολιτικούς και ηλικιακούς. Η νέα ηγετική ομάδα χρειάζεται ξεκάθαρες πολιτικές γραμμές και φωτεινά πρόσωπα, μερικά νεότερα και μερικά εμπειρότερα. Χρειάζεται να μας ακούσει ξανά η κοινωνία και ιδίως η νέα γενιά. Επομένως, η ουσιαστική ανανέωση προσώπων και πολιτικών είναι επιβεβλημένη.
Ο επόμενος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που θα προκύψει από καθολική ψηφοφορία και αυτή τη φορά, χρειάζεται να υπερασπιστεί τη θεσμική λειτουργία του κόμματος. Ειναι αναγκαία η συνύπαρξη και η συνεργασία με τα συλλογικά όργανα που πρέπει να επανασυσταθούν οπως ορίζει το Καταστατικό και να ενεργοποιηθούν. Τέλος ο νέος Πρόεδρος πρέπει να εγγυηθεί και να διασφαλίσει την πορεία προς τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ..
4. Η πρόκληση της μετεξέλιξης .Το μεγάλο στοίχημα είναι να συνεχιστεί έντονα και συστηματικά το άνοιγμα στο χώρο της Κεντροαριστεράς,
Είναι καθήκον μας η επανένωση του μεγάλου αυτού χώρου που διαμόρφωσε τις καλύτερες στιγμές και ανέλαβε δύσκολους ρόλους στην ιστορία της Ελλάδας, από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου ως σήμερα.
Πρέπει, λοιπόν να αποφασίσει το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Παράταξη, την πορεία προς νέο Ιδρυτικό Συνέδριο, με ευρύτατο διάλογο μεταξύ όλων των κομμάτων, κινήσεων και προσώπων της Κεντροαριστεράς.
Στόχος του Ιδρυτικού αυτού Συνεδρίου θα πρέπει να ειναι η δημιουργία ενιαίου νέου φορέα με φιλοευρωπαϊκό, σοσιαλδημοκρατικό και μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα, που θα εκφράσει το χώρο.
Ας αποφύγουμε ένα ακόμη οργανωτικού χαρακτήρα Συνέδριο ΠΑΣΟΚ με μόνο μέλημα την ανακατανομή θέσεων ή ακόμα και «εξουσιών» στο εσωτερικό του κόμματος.
Ο κόσμος της Παράταξης που είτε ψήφισε ΠΑΣΟΚ είτε δάνεισε την ψήφο του αλλού, ζητά την ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς και πολλοί το θέτουν ως προϋπόθεση για επιστρέψουν.
Είναι επιτακτική ανάγκη, επομένως, να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε επί των πολιτικών θέσεων και του προσανατολισμού του ΠΑΣΟΚ και να αποφασίσουμε τη διαδικασία μετεξέλιξης του σε νέο φορέα μαζί με άλλα πρόσωπα και κινήσεις του χώρου.
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό είναι μονόδρομος για την επιβίωση της παράταξης και ιστορική επιταγή στην κρισιμότερη συγκυρία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
