Του Νίκου Γαλάτη
Η Ελλάδα μπορεί να βρίσκεται πάλι στην κόψη του ξυραφιού, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκει την κατάσταση θαυμάσια για να στριμώξει την κυβέρνηση. Με έναν αφηνιασμένο αντιπρόεδρο, η «Νέα Δημοκρατία» βρήκε την κατάλληλη στιγμή να προκαλέσει μια «συζήτηση» στη Βουλή για την εγκληματικότητα, τα Εξάρχεια, τη σύνδεση του κυβερνώντος κόμματος με την …αναρχία.
Δεν έχει περάσει ούτε βδομάδα αφότου ο Κυριάκος Μητσοτάκης έτρεξε στο Βερολίνο για να πει στον Σόιμπλε πως για τις καθυστερήσεις στα μέτρα «αυτοί φταίνε». Πιθανόν να μην ήταν ούτε για την γερμανική κυβέρνηση, η κατάλληλη στιγμή. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η Μέρκελ και ο Σόιμπλε απέρχονται και ανοίγει ο δρόμος για τους σοσιαλδημοκράτες –με καγκελάριο τον Σουλτς.
Η λογική της Νέας Δημοκρατίας είναι απλή. «Αν είχατε κάνει αξιολόγηση το 2016 δεν θα χρειάζονταν νέα μέτρα». Το ίδιο λένε και οι επικριτές της κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά και οι ίδιοι οι νεοκαθα ρθέντες Νεοδημοκράτες. «Αν μας είχατε αφήσει, τότε και δεν κάνατε εκλογές θάχαμε βγει από το μνημόνιο».
Μόνο που παραβλέπουν και οι δυο ένα βασικό κανόνα της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα του λαϊκισμού και της φτηνής αντιπολίτευσης: H κυβέρνηση που θα έπαιρνε μέτρα για το χρέος ή το ασφαλιστικό, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν θα ήταν για πολύ κυβέρνηση.
Δεν χρειάζεται πολύ φαντασία . Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν θα μπορούσε να περάσει έστω εκείνα –τα λιγότερα- μέτρα, ακόμα και αν δεν είχε –τις ίσως σωτήριες για τη Νέα Δημοκρατία- εκλογές. Μπορεί να έχασε την εξουσία, αλλά να που προβάλλει πάλι ως αναμάρτητος διεκδικητής της κυβέρνησης και μάλιστα με αυτοδυναμία.
Ακόμα και το «βρωμερό» …ΠΑΣΟΚ, που πλήρωσε την ανεμελιά του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά και την συμμαχία του με την Δεξιά- και μάλιστα με υπουργούς δυο πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ- ανακαλύπτεται και πάλι ως ένα χρήσιμο πολιτικό νησί. Η ανακάλυψη του ΠΑΣΟΚ έγινε από έναν δημοφιλή μέσα στο κόμμα, αλλά αποδιοπομπαίο από την κυβέρνηση. Τον Νίκο Φίλη που ξαφνικά θυμήθηκε την “δημοκρατικές δυνάμεις” και βλέπει πως το Κέντρο είναι καλύτερος εταίρος από τον Καμμένο, που μάλλον είναι …δεξιός.
Τι συμβαίνει σ΄αυτή τη χώρα;
«Eδώ και 7 χρόνια η Ελλάδα σώζεται από τους δανειστές της. Ο χρόνος πιέζει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Ευρωζώνη -ιδίως η Γερμανία- διαφωνούν για το ποια μέτρα ακόμα μπορούν να απαιτήσουν από την Ελλάδα. Τι είδους συμβιβασμός θα γίνει τη Δευτέρα, δεν είναι ακόμα σαφές. Σίγουρο είναι, όμως, ότι η Ελλάδα πρέπει να συμφωνήσει σε νέα μέτρα για να πάρει άλλα δάνεια, με τα οποία θα αποπληρώσει τα παλιά. Το πώς θα το αντέξει η ελληνική οικονομία φαίνεται πως είναι για τους δανειστές δευτερεύον», γράφει σε άρθρο της η εφημερίδα Frankfurter Rundschau.
Δεν είναι λίγες οι φωνές στη Γερμανία από τον Σουλτς ως τον Γκάμπριελ που εκφράζονται θετικά για την Ελλάδα. Ακόμα κι ο Ντράγκι, λέει πότε πως δεν φταίει το ευρώ και πότε πως το χρέος είναι βιώσιμο, δηλαδή «τελειώστε, να σας δώσουμε λεφτά!». Ενώ ο Πιερ Μοσχοβισί ξεχειλίζοντας από φιλελληνισμό είχε πει πριν έρθει στην Αθήνα να πει στους Έλληνες του Παρισιού σε εκδήλωση του Δικτύου ‘Αργώ»:
«Το 2017 θα είναι μια χρονιά – ορόσημο για την Ελλάδα. Είμαστε έτοιμοι να γυρίσουμε τη σελίδα, χάρη στη βελτίωση αρκετών οικονομικών δεικτών, αν και πολλές μεταρρυθμίσεις απομένουν ακόμη να γίνουν, και οι οποίες θα μπορέσουν να τροφοδοτήσουν τις αναγκαίες επενδύσεις και την ανάπτυξη στη χώρα, ώστε να βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια, όπως το έκαναν και άλλες χώρες».
Ναι, αλλά πως θα γίνει αυτό; H κυβέρνηση με αντιφατικές δηλώσεις επιδιώκει να «περάσει» τα μέτρα, αλλά χωρίς να φθαρεί ίσως και να διαλυθεί σε όσα συνετέθη. ‘Τι θα κάνατε εσείς, γιατί δεν μας λέτε;» ρώτησε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή τον Κυριάκο Μητσοτάκη –που έχει ήδη ύφος βέβαιου πρωθυπουργού, χωρίς να παίρνει σοβαρά πως σε μια χώρα που ζει μέσα στο φόβο και την ανασφάλεια, τίποτα δεν είναι βέβαιο για το μέλλον.
Η στάση του Ευάγγελου Βενιζέλου στην «πρόταση» Φίλη είναι, «Ποτέ» -με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα δεχόταν όμως μια συγκυβέρνηση, αν συμμετείχαν σ΄αυτήν όλες οι «ευρωπαϊκές» δυνάμεις. Δηλαδή δεν θα συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πρέπει να συμμετέχει κι αυτός στην κυβέρνηση. Αν δεν είναι αντίφαση είναι μια καλή δικαιολογία για μια νέα συγκυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία- χωρίς τον “λαϊκισμό” του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας ακούσουμε καλύτερα τι λέει η χαρούμενη πρόεδρος του- ιδιαίτερα μετά την επιτυχία της να ξαναφέρει τον Γιώργο Παπανδρέου- στην «παράταξη»- ως φιλόστοργη μητέρα:
«Η σταθερή μας θέση ότι η χώρα χρειάζεται ομοψυχία και συνεννόηση δεν σημαίνει ασυλία για την κυβέρνηση, ούτε ανοχή στα πεπραγμένα της, ούτε πολιτική αφωνία. Αντίθετα, προϋποθέτει την αναγνώριση των λαθών, λιγότερη αλαζονεία και προπάντων αποκατάσταση της αλήθειας και δίκαιη κρίση».
Δηλαδή, θα δεχόταν μια τέτοια συνεργασία αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνώριζε τα λάθη του κι έδειχνε λιγότερη «αλαζονεία». Μια τέτοια προοπτική θα άλλαζε το πολιτικό σκηνικό και θάφηνε τον Κυριάκο με την πρωθυπουργία στο χέρι, αν και είναι καλύτερος και έχει και τόσα πτυχία! Ή μήπως θα διέλυε τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την εταιρεία με τον Καμμένο και θα ξαναδιέλυε το ΠΑΣΟΚ;
Στην πραγματικότητα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μόνο αυτό που δεν θα συμβεί και αδυνατούν να δείξουν βέβαια με ποια κόμματα θα γίνουν οι επόμενες και πιο πολύ οι μεθεπόμενες εκλογές. Το βέβαιο είναι πως οι εξελίξεις στην Ελλάδα καθορίζονται περισσότερο από ποτέ τα τελευταία σαράντα χρόνια έξω από την Ελλάδα. Αλλά δεν είναι κάποιος που μπορεί να αποφασίσει γι΄αυτήν, όσο ένα περίπλοκος συσχετισμός δυνάμεων με αντικρουόμενα συμφέροντα και απόψεις.
Από αυτή την άποψη είναι καλύτερα από την φτηνή αντιπαράθεση Τσίπρα- Μητσοτάκη στη Βουλή, αλλά και τις στοργικές δηλώσεις όπως αυτή του Γκάμπριελ για τις αμυντικές μας δαπάνες, είναι καλύτερα να παρακολουθούμε τις δηλώσεις Τραμπ, της Λαγκάρντ και πιο πολύ τις δηλώσεις Μέρκελ για την Ευρώπη όχι δύο άλλων …πολλών ταχυτήτων.
«Η ΕΚΤ έχει μια νομισματική πολιτική που δεν βασίζεται στη Γερμανία, αλλά είναι μάλλον προσαρμοσμένη σε χώρες από την Πορτογαλία μέχρι τη Σλοβενία ή τη Σλοβακία. Αν εξακολουθούσαμε να έχουμε το γερμανικό μάρκο, θα είχε ασφαλώς διαφορετική αξία απ’ ό,τι έχει αυτή τη στιγμή το ευρώ. Όμως πρόκειται για μια ανεξάρτητη νομισματική πολιτική επί της οποίας δεν έχω καμιά επιρροή ως γερμανίδα καγκελάριος».
Η δήλωση αυτή ως απάντηση στον Τραμπ για το κεκαλυμμένο μάρκο έχει μια αξία αν διαβαστεί όπως πρέπει. ‘Αν είχαμε μάρκο, θα είμασταν πιο δυνατοί». Που σημαίνει πως «εσείς ωφελείστε κι όχι εγώ- που δεν θάμαι πια καγκελάριος». Η δήλωση αυτή έχει πολλές προεκτάσεις αν συνδυαστεί με όσα συμβαίνουν στον κόσμο. “Η Γερμανία δέχεται να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες της και θα κάνει «ό,τι είναι δυνατό» για να ανταποκριθεί στον στόχο του ΝΑΤΟ να δαπανά 2% του ΑΕΠ για την άμυνα μέχρι το 2024, δήλωσε η Μέρκελ και “θέλει πολύ να συζητήσει με τη Ρωσία το θέμα των κυβερνοεπιθέσεων και των πλαστών ειδήσεων”.
Αν και πολλοί πιστεύουν στην Ελλάδα ότι αυτή είναι το κέντρο του κόσμου κι η Ευρώπη -την οποία θα αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ!- περιστρέφεται γύρω μας, η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος αλλάζει, κάτι συμβαίνει ,αλλά δεν ξέρουμε τι. Όσοι ελπίζουν, τρώγοντας τον χρόνο, σε μια σοσιαλιστική Ευρώπη- με τον Μακρόν και τον Σουλτς, χωρίς την Μέρκελ και τον Σόιμπλε, θα πρέπει να γνωρίζουν πως οποιαδήποτε κυβέρνηση στη Γερμανία μπορεί να αλλάξει πολιτική, αλλά δεν θα πάψει να θέτει τα συμφέροντα της χώρας της πάνω από αυτά της Ελλάδας. Που επέλεξε -με το σύνδρομο της αποικίας- να μην έχει εθνική στρατηγική.
