Το τέλος του ηθικού πλεονεκτήματος

Toυ Μελέτη Ρεντούμη

Οι εθνικές και βουλευτικές εκλογές πλησιάζουν επικίνδυνα καθώς ό,τι και αν αποφασίσει η κυβέρνηση για παράταση της θητείας της, θα πρέπει στο τέλος της τετραετίας όλοι να κριθούν από την ψήφο των Ελλήνων πολιτών.

Το δυστύχημα όμως είναι, μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ότι αντί να έχουμε συγκεκριμένες προγραμματικές δηλώσεις, ένα στρατηγικό σχέδιο και ένα όραμα για την χώρα, τόσο στο οικονομικό όσο και στο γεωπολιτικό πεδίο, διακρίνουμε μία αντιπαράθεση για συνεχόμενα σκάνδαλα, τα οποία προβληματίζουν σοβαρά το εκλογικό σώμα για το επίπεδο της πολιτικής, αλλά και για την στάση της κυβέρνησης, που τα τελευταία χρόνια ευαγγελίζεται την κάθαρση και την πάταξη της διαφθοράς στην δημόσια διοίκηση αλλά και στην σχέση του κράτους με τον ιδιωτικό τομέα.

Είναι εμφανές, ότι η κυβέρνηση προσπαθώντας να πείσει τους πολίτες για την πολιτική της, περισσότερο εκτέθηκε, παρά φάνηκε ότι έφερε κάποια σημαντική αλλαγή στην οικονομική και κοινωνική πολιτική της χώρας, όταν ένα στα τρία νοικοκυριά, παρά τις ατελείωτες θυσίες του ελληνικού λαού με τις δημοσιονομικές περικοπές, φλερτάρουν με την απόλυτη φτώχεια και ανέχεια.

Η πορεία της κυβέρνησης από την διαπραγμάτευση του 2015, την άσκοπη και επιζήμια υπογραφή ενός 3ου Μνημονίου και τα capital controls, μέχρι το σκάνδαλο Πετσίτη και τις σκοτεινές διαδρομές στην Βενεζουέλα, φανερώνει περισσότερο την ηθική διάσταση της πολιτικής και όχι τόσο την πραγματική ικανότητα διακυβέρνησης, που και σε αυτό το πεδίο, εκ του αποτελέσματος η κυβέρνηση υπολείπεται σημαντικά.

Η συνεχής επικοινωνιακή προσπάθεια της κυβέρνησης περί ανάπτυξης της χώρας και μίας νέας σελίδας τόσο για την κοινωνία όσο και για τις επενδύσεις, έρχεται ταυτόχρονα με μία νέα εποχή διαφθοράς στο δημόσιο, με χιλιάδες προσλήψεις μετακλητών και συμβούλων χωρίς τυπικά προσόντα, με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στο προσφυγικό στα hot spots στην Λέσβο και στην Σάμο, με ισοπέδωση της μεσαίας τάξης από την υπερφορολόγηση, με άνοδο της εγκληματικότητας παντού στην χώρα και δημιουργία ενός άβατου στα Εξάρχεια στην καρδιά της πρωτεύουσας και το χειρότερο, με υπονόμευση του έργου της δικαιοσύνης, με στόχο να στοχοποιηθούν και να εξοντωθούν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα ως αντίπαλοι.

Είναι εντυπωσιακό πραγματικά, ίσως και μοναδικό στα χρόνια της μεταπολίτευσης, μία κυβέρνηση που έχει κυβερνήσει μόλις μία τετραετία, να την συνοδεύουν τόσα και πολυποίκιλα σκάνδαλα, αλλά και να επιδιώκει την επανεκλογή της, με τον ιδεολογικό μανδύα της αριστεράς και ως πρόσχημα αποφυγής της ακροδεξιάς.

Πρόκειται αναμφισβήτητα για μία επιχειρηματολογία που επί της ουσίας σκιαμαχεί με φανταστικούς εχθρούς με στόχο την συσπείρωση αριστερών ακροατηρίων, αδιαφορώντας για την πραγματική οικονομική κατάσταση των πολιτών και για τα καθημερινά τους προβλήματα σε όλους τους τομείς.

Είναι μάλλον πρωτοφανές, μία κυβέρνηση που μιλούσε για ηθικό πλεονέκτημα πριν και κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής της, τελικά να φαίνεται στα μάτια των πολιτών ότι εκπροσωπεί το παλιό και το φθαρμένο, με ιδέες και τακτικές, βγαλμένες από μία άλλη εποχή, διχαστική και ψυχροπολεμική που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν.

Εν κατακλείδι, θα λέγαμε πως οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις το προσεχές διάστημα, θα δώσουν τα κατάλληλα πολιτικά μηνύματα και είναι βέβαιο πως η παρούσα κυβέρνηση, θα πρέπει σύντομα να μιλήσει την γλώσσα της αλήθειας και να επιχειρήσει μία σοβαρή ενδοσκόπηση αν όχι αυτοκάθαρση, αν θέλει το κόμμα που εκπροσωπεί, να έχει μέλλον τα επόμενα χρόνια στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός