Το… χρέος

Του Ιωάννη Δαμίγου

“Έχουμε χρέος να αναγεννήσουμε την δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ (το ΚΙΝΑΛ δεν το ανέφερε). Έχουμε χρέος να ανοίξουμε μια νέα εποχή, κοινωνικής δικαιοσύνης και εθνικής αξιοπρέπειας, να έχει ο προοδευτικός δημοκρατικός κόσμος της χώρας μια γνήσια επιλογή, μακριά από ελιτισμούς, μακριά από λαϊκισμούς, που πλήγωσαν 15 χρόνια (αυτός που ήταν;) τον ελληνικό λαό, οδηγώντας στην τοξικότητα και τον διχασμό”.

Αυτά είπε ο κ. Ανδρουλάκης. Έχουμε χρέος, είπε. Δεν είπε πως έχει και χρέος, κομματικό. Για να διεκδικήσεις  τα προηγούμενα κ. Ανδρουλάκη ως χρέος, δεν πρέπει να έχεις χρέη. Γιατί αν έχεις χρέη είσαι ευάλωτος, αδύναμος να διεκδικήσεις ελεύθερες επιλογές, ως γνωστό. Εδώ δεν οφείλεις και σε κυνηγούν θεοί και δαίμονες για να αποχτήσεις χρέος για να σε κάνουν ό, τι θέλουν. Πόσο μάλλον να οφείλεις και τα κομματικά χρέη, οι πιέσεις θα είναι ασφυκτικές. Ιδιαίτερα όταν σε ένα μήνα έχουμε εκλογές και θα έπρεπε, δημοκρατικά, να μην υπάρχει ούτε υποψία χρέους, για οποιαδήποτε σκιά καιροφυλακτεί.

Όταν λοιπόν μιλάτε για χρέος των πολιτών, να είστε ιδιαίτερα προσεχτικός, καθώς μπορεί να εκληφθεί και ως πρόκληση. Οι καιροί είναι πονηροί και τα χρέη επικίνδυνα, εγκλωβίζουν σκέψεις και εκβιάζουν αποφάσεις. Ως παρακολουθούμενος, αν θυμάστε, θα έχετε αποκτήσει μια εμπειρία το λιγότερο. Το ότι δεν έχετε κινηθεί νομικά και λογικά, εναντίον συγκεκριμένων ένοχων προσώπων, έχει παραμείνει μια ξεχασμένη … λεπτομέρεια ίσως. Αλλά αυτό είναι προσωπικό θέμα.

Απλώς το δημόσιο πρόσωπο και ιδιαίτερα ένας πρόεδρος κόμματος, είναι ούτως ή άλλως εκτεθειμένος στην κοινή θέα και κριτική. Είναι το τίμημα της επιλογής, η έκθεση στην πολιτική. Έχετε και επίκαιρο παράδειγμα δημόσιας έκθεσης, σε κομματική θέση και μάλιστα μιας ευρωβουλευτή σας, λόγο,  παρανομίας, να είναι στο σπίτι της με ηλεκτρονικό βραχιόλι.

Χρέη, λοιπόν και οφειλές 15 χρόνων και λίγα λέτε, που ταλαιπωρούν τον λαό, γνωρίζετε πολύ καλά πως έχετε και εσείς φροντίσει να παραχθούν. Είμαστε κάτοικοι μιας μικρής χώρας και γνωριζόμαστε κάποια χρόνια καλά, για να μιλάτε για “οφειλές” πολιτών. Φροντίστε πρώτα τις δικές σας συγκεκριμένες οφειλές, που έχουμε καταβάλει όλοι εμείς, ως ο λαός που αναφέρατε και κατόπιν της διευθέτησης, ναι θα έχετε κάθε άποψη να εκφράσετε ελεύθερα και δικαιωματικά.

Επειδή εσείς “ξεχνάτε” λόγο πολιτικής τακτικής, τόσο τα πραγματικά χρέη σας, όσο και τις πολιτικές σας υποχρεώσεις από “λάθη” ετών, κάποιοι που τα έχουν πληρώσει και εξακολουθούν να τα πληρώνουν με αίμα, όχι μόνο θυμούνται αλλά το βιώνουν καθημερινά. Δημοκρατία και ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, όπως λέτε, με σκοπούμενα χρέη και ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις, ουτοπία και ύβρις.