Toυ Νίκου Λακόπουλου
Αφού κατέλαβε το κράτος η νέα κυβέρνηση για να το “αποκομματικοποιήσει”, ξαναπαγόρευσε το κάπνισμα, φρόντισε οι οδηγοί να φοράνε κράνη και ζώνες -αν και μερικοί υπουργοί δεν κάνουν τίποτε από αυτά- κατήργησε το άσυλο στα πανεπιστήμια και άρχισε με ένα σόου την Επιχείρηση “καθαρίζω τα Εξάρχεια” -που θα έχει πολλά επεισόδια.
Φαίνεται πως η κυβέρνηση κατασκευάζει έναν εσωτερικό εχθρό και επιχειρεί να έχει “συνομιλητή” τα Εξάρχεια και τον Ρουβίκωνα κι όχι τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εφαρμόζοντας το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ με μέτρα που παρουσιάζει σαν δικά της έχει κάνει -κατά την έκφραση του νέου πρωθυπουργού- η αντιπολίτευση “να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια”. Με τον χειρισμό της στο θέμα της Υπόθεσης Novartis μάλλον ο Μητσοτάκης διασκεδάζει.
Από κατήγορος ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη θέση του κατηγορουμένου για σκευωρία, αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κάνει το λάθος να στραφεί κατά του Αλέξη Τσίπρα, αλλά μόνο κατά του Παπαγγελόπουλου -που θα τον αφήσει κι αυτόν στην Δικαιοσύνη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν οδηγεί τους αντιπάλους του στα δικαστήρια, αφού όπως φέρεται να είπε ο Κων. Καραμανλής “έναν πρώην πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στη φυλακή, τον στέλνεις σπίτι του».
Αυτή η αντιστροφή ρόλων σε μια υπόθεση που θα ανατίναζε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και το Κινάλ, αλλά έγινε μπούμεραγκ, δεν είναι το μόνο φιάσκο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που οι πολίτες φαίνεται να τιμωρούν και μετά τις εκλογές, αν πιστέψουμε τις πρώτες μετεκλογικές δημοσκοπήσεις: η κυβέρνηση κι ο Μητσοτάκη πιο δημοφιλείς από ποτέ. Ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος από την πρώην κυβέρνηση και νυν αντιπολίτευση.
Αλλά ποια αντιπολίτευση; Αφού όλα τάχανε κάνει καλά, αφού κατάφεραν να κάνουν πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη -υποτιμώντας τον και βέβαιοι ότι ο λαός “δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά “η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση” δεν αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη να κάνει αυτοκριτική- όπως επιχειρεί δειλά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος για να δεχθεί μπούλιγκ από τον Πολάκη.
Θα παρουσιάσει όμως μια διακήρυξη που συνέταξαν κομματικά στελέχη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ για να αποτελέσει το πρώτο σήμα μετάβασης του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα εποχή και η ανακοίνωσή της μάλιστα συμπίπτει χρονικά με την επέτειο ίδρυσης του ΕΑΜ (!). Ο αριστερός μεγαλοιδεατισμός σε όλο του το μεγαλείο δεν ξεπεράστηκε από την ήττα -ή έστω “συνθηκολόγηση” του 2015.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν τόλμησε καιρό πριν τις εκλογές να διαρρήξει τη σχέση του με τον Πάνο Καμμένο -που ακύρωνε την δυναμική της πρώτης φορά αριστεράς στην κυβέρνηση και να προχωρήσει στην ίδρυση νέου κόμματος, αλλά επιχειρεί να μετασχηματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ -που έχασε τις εκλογές με την προσθήκη στην ηγεσία του τριών – τεσσάρων στελεχών της “Προοδευτικής Συμμαχίας”.
Ο φόβος της επιστροφής μιας δεξιάς πιο σκληρής από τις προηγούμενες δεν έφερε ψήφους πίσω στον ΣΥΡΙΖΑ ίσως γιατί το απεχθές πρόσωπο του κόμματος όπως το έδειχναν καθημερινά ορισμένοι υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τον ακύρωσε. Μάλλον δεν φτάνει η αντιδεξιά ρητορική- με συνεργασία με κομμάτι της δεξιάς- και η Αριστερά οφείλει να είναι κάτι περισσότερο από την παλιά “δημοκρατική παράταξη” -κυρίως το λεγόμενο “Κέντρο” που είχε σαν αντίπαλο την Δεξιά, αλλά όχι πάντα τον Βασιλιά. Που δεν είχε κανένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, αλλά στόχο μόνο με την εξουσία με συνθήματα γενικά για την Δημοκρατία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να μετασχηματίσει ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά όχι και το ίδιο το κόμμα δεν υπέστη απλώς μια ήττα στις εκλογές κι όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις θα βγει πάλι δεύτερο κόμμα -αν συνεχίσει έτσι. Όπως υπερηφανεύονται πολλά στελέχη του όμως – με αυτοικανοποίηση- το 32% είναι τεράστιο ποσοστό -και είναι- για ένα άλλοτε μικρό κόμμα της Αριστεράς. Μόνο που δεν είναι δεδομένο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που το 2015 πήρε την κυβέρνηση με το μισό κόμμα να έχει θέσεις υπέρ της δραχμής- όταν ο Λαφαζάνης έλεγε “το ευρώ δεν είναι φετίχ”, δεν είχε κανένα πρόγραμμα ριζοσπαστικό παρά μια λίστα δώρων για ψηφοφόρους και απέτυχε ακόμα και σ΄αυτό. Υπερήφανος για την ήττα, την αποτυχία και την “συνθηκολόγηση” ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα σύγχρονο- όπως ομολογεί ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας- και συνετρίβη στις εκλογές πρωτίστως ιδεολογικά.
Το κομματικό ιερατείο συμπεριφέρεται με ηγεμονισμό απέναντι στο εκλογικό σώμα που ψήφισε βασικά τον Αλέξη Τσίπρα και δεν ανακάλυψε ξαφνικά τον Λένιν- όπως νομίζουν όσοι διακινούν τον μύθο «η Αριστερά πρώτη φορά στην κυβέρνηση». Ξεχνούν πως η σύμπραξη με τον Πάνο Καμμένο και άλλες δεξιές δυνάμεις έκανε την κυβέρνηση όχι αριστερή, αλλά αριστεροδεξιά κυβέρνηση. Και συνεχίζουν να κάνουν τεστ αριστεροσύνης σε όσους τους ψήφισαν πυροβολώντας όσους κάνουν κριτική.
Μια πραγματικά αριστερή και σύγχρονη ιδεολογική πρόταση δεν είναι εναντίον της κοινωνίας -που “δεν ξέρει”, αλλά θα πρέπει να γεννηθεί μέσα στην κοινωνία. Αυτό το παράδοξο της αναντιστοιχίας ανάμεσα στο μαζικό εκλογικό σώμα και το κόμμα που δεν έχει καμμιά δύναμη στα πανεπιστήμια, τους δήμους και τα συνδικάτα θα πρέπει να λυθεί, αν θέλει το κόμμα να εκφράσει μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία που θα το οδηγήσει -με όνειρο και λογισμό- ξανά σε μια νίκη που θα υπερβαίνει κατά πολύ το 32% ή το 36%.
Μπορεί όμως και να μείνει στην ιδεολογική καθαρότητα του προπερασμένου αιώνα, την θολούρα και την σύγχυση, όπου δεν ξέρει αν θέλει και τι είδους ιδιωτικοποιήσεις, μισεί την αγορά και πιστεύει ότι τα πανεπιστήμια -όπως όλα- πρέπει να είναι κρατικά.
Από την διαγραφή του χρέους ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε στην αποδοχή του με περηφάνεια που βγήκε από ένα μνημόνιο που όμως …εφάρμοσε. Το θέμα του συνεδρίου δεν είναι τι σημαίνει σήμερα Αριστερά, αλλά η περιχαράκωση σε αρχαίους μύθους μήπως χάσει το κόμμα ιδιότητες που δεν έχει.
Μάλλον, όμως, η ίδια η μορφή και η δομή ενός κόμματος θα πρέπει να συζητηθεί πέρα από τα στείρα κομματικά γραφεία, όπου καμιά νέα ιδέα δεν γεννιέται από φόβο μήπως “επιμολυνθεί” το κόμμα από την κοινωνία -που θέλει να εκφράσει. Η αυτοκριτική όμως δεν είναι αρετή για ένα κόμμα που κρύβει κάτω από το χαλί τα λάθη του, αν και αυτό το ξυνό, καθοδηγητικό, βλοσυρό, κομματικό υφάκι η Ιστορία τόχει ξεπεράσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ και θα περιμένει. Πού θα πάει. Κάποτε θα πέσουν. Μόνο που αν εξακολουθήσει να είναι υπερήφανος που βγήκε δεύτερος οι ψηφοφόροι θα τον δικαιώσουν και πάλι και θα του δώσουν το ίδιο …μεγάλο ποσοστό.
