Υποχρεωτικότητα ή πώς οι «μένουμε Ευρώπη» κατέληξαν στο Τατζικιστάν

Του Παναγιώτη Τζανετή

Ένας υγειονομικός πρώτης γραμμής που αρνείται να εμβολιαστεί, θυμίζει ΛΟΚατζή που ασπάστηκε μια θρησκευτική πίστη που δεν του επιτρέπει πλέον την οπλοφορία. Δικαίωμα του, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να συμμετέχει πλέον σε καταδρομικές επιχειρήσεις. Προφανώς σε νοσοκομεία και ιδρύματα υπάρχει θέμα αναδιάταξης δυναμικού, δεδομένου ότι προέχει το συμφέρον του ασθενούς.

Ο εργαζόμενος όμως δεν μπορεί ούτε να εκδιωχθεί ούτε να λοιδορηθεί. Δεν καθίσταται πολίτης δευτέρας κατηγορίας ούτε είναι τάχα ανάξιος της ελευθερίας του λόγω μειωμένης υπευθυνότητας. Οι λεονταρισμοί περί απολύσεων, συνιστούν μια αχρείαστη και επικίνδυνη δημαγωγία. 

Είναι πολλά τα φάρμακα που κυκλοφορούν με προσωρινή άδεια, όπως τα εμβόλια για την covid, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία χρόνια. Δεν πρόκειται για κάποια επικίνδυνη πρακτική ούτε για κάτι πρωτοφανές. Το πρωτοφανές είναι η επίκληση υποχρεωτικότητας ενός τέτοιου, «υπό όρους» και υπό προσωρινή άδεια σκευάσματος. Το πρωτοφανές είναι η λογική ασυναρτησία του να είναι κάτι και υπό την ευθύνη του χρήστη φαρμάκου και  υποχρεωτικό. Πως μπορεί άραγε να είναι ευθύνη κανενός, κάτι όπου δεν έχει επιλογή;

Οι παραβιάσεις ξεκινούν, για κάποιο υψιπετή σκοπό και εις βάρος των πιο περιθωριακών, αρχικά… Συνήθως προυποτίθεται και μια ταραγμένη κατάσταση. Προφανώς, στις οριακές καταστάσεις δοκιμάζεται η αντοχή των θεσμών και των κοινωνιών. Ο καλός ο καπετάνιος, στην φουρτούνα φαίνεται!

Το κατηφόρι

Διαφάνηκε κάτι σαν ομοφωνία των πολιτικών κομμάτων στον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών, με σκευάσματα που δεν έχουν λάβει ακόμη την οριστική τους άδεια και με βασικό επιχείρημα ότι η διακύβευση είναι μεγάλη (DELTA). Επιδημιολογικώς, άργησαν κάπως αλλά το διαπίστωσαν.

Κάτω από την πίεση της χειραγωγημένης κοινής γνώμης, υποστέλλονται τα προτάγματα της ελευθερίας και της αυτονομίας του προσώπου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια μεγάλη απειλή υγείας. Δράττομαι της ευκαιρίας να το γενικεύσω επ’ ωφελεία κι άλλων πασχόντων:

  • Έλλειμμα αίματος, προιόντων αυτού αλλά και στοιχείων ιστοσυμβατότητας: Πολύ απλό, υποχρεωτικά να δίνουν αίμα όλοι οι  νεοσύλλεκτοι. Αν νομίζετε ότι η απειλή για όσους χρειάζονται αυτά τα προιόντα είναι μικρότερη της covid, πλανάσθε. 
  • Μεταμοσχεύσεις νεφρών, επιλύεται κι αυτό το «προβληματάκι» με την υποχρεωτική κρατικοποίηση των νεφρών όλων των νεκρών. Το νομικό πλαίσιο έχει ψηφιστεί ήδη στα 2011, με πρωτοβουλία πολυδιαφημισμένη τότε, του μεταρρυθμιστή κ Λοβέρδου.
  • Επιδημία του AIDS κά αφροδίσια: Μιας που ανέφερα τον μεταρρυθμιστή, λίγο αργότερα προέβη και στην πασίγνωστη ενέργεια της υποχρεωτικής ανάρτησης των φωτογραφιών, των υποτίθεται οροθετικών και υποτίθεται εκδιδομένων, γυναικών. Λένε ότι το έκανε δέκα μέρες προ των εκλογών προκειμένου να αλιεύσει σταυρούς ηλιθίων. Δεν το γνωρίζω, πάντως πρώτευσε και ο ίδιος πρόταξε το απολύτως αληθινό πρόβλημα με τα αφροδίσια και τις ανάγκες αναχαίτισης μιας άλλης επιδημίας, εκείνης του AIDS.

Προσοχή λοιπόν κυρίες και κύριοι, γιατί γλυστράει το κατηφόρι (slippery slope). 

Νόμοι βεγγαλικά

Η χώρα με τον χαμηλότερο δείκτη δωρεάς πτωματικών μοσχευμάτων, διαθέτει νομική κατοχύρωση για να αφαιρέσει από τον νεκρό τα όργανα του, χωρίς την συγκατάθεση των συγγενών. Αυτό ουδέποτε υλοποιήθηκε κι αν είχε επιχειρηθεί θα είχε ξεσηκώσει σάλο. Ισχύει όμως ακόμη ο νόμος -βαρελότο, που ψηφίστηκε για τις εντυπώσεις και δεν είχε σχέση με τον αληθινό κόσμο.

Ο «μεταρρυθμιστής» με τα δύο τρανταχτά παραδείγματα τέτοιων νόμων βεγγαλικών (οροθετικές και πτωματικά μοσχεύματα) δεν είναι μόνος. Ως γνωστόν, συμπαθεί τον κ Μητσοτάκη και τούμπαλιν, οπότε φυσιολογικά μοιράζονται μεθόδους δημαγωγίας. Η άσκηση «επικοινωνιακής πολιτικής» δια της νομοθέτησης, το να φτιάχνει δηλαδή κανείς νομοσχέδια αποκλειστικά για τις εντυπώσεις, εφαρμόζεται και σ’ αυτή την διετία. 

Τα περί νομοθέτησης απολύσεων υγειονομικών κά, θεωρώ ότι είναι κυρίως ένας τέτοιος επικοινωνιακός αντιπερισπασμός, για να μην πω πως είναι «το ποντίκι που βρυχάται» (… με τον Πήτερ Σέλλερς). Προτού να απολυθεί κανείς, όλα θα έχουν τελειώσει.


Η σκληρή πραγματικότητα …

Αυτή είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται ο Πρωθυπουργός αντιμέτωπος με πανδημικό κύμα μέσα στο καλοκαίρι. Η πλήρης αναστροφή της στάσης του έναντι της πανδημίας οφείλεται στον τουρισμό και στην εξ αυτού ειλημμένη απόφαση για λύση σουηδικού τύπου. Η πολιτική επιλογή «γαία πυρί μιχθήτω», αν τυχόν η πανδημία εμπλεκόταν με τον τουρισμό, διακηρύχθηκε από μηνών. 

Αυτός είναι ο λόγος που οι ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ σπεύδουν ασθμαίνοντας να μιμηθούν την νομοθεσία του Τατζικιστάν περί υποχρεωτικότητας των σκευασμάτων παρά την προσωρινή τους άδεια. Για τον νομοθετικό τυχοδιωκτισμό ευθύνονται οι πολιτικές προτεραιότητες του θέρους και ενός θεοχαρίζοντος κράτους, με σήμα το τζατζίκι. 

Χάριν λοιπόν των πολιτικών αναγκών του τζατζικιστάν, διολισθήσαμε στη νομοθεσία του Τατζικιστάν!

… και ο αντιπερισπασμός

Το δ’ κύμα πιθανολογείται ότι θα είναι ένα οξυκόρυφο κύμα που ανεμπόδιστο θα κορυφωθεί σύντομα. Οι συνέπειες θα κυριαρχούν ακόμη το Φθινόπωρο, ωστόσο το επιδημιολογικό γεγονός θα έχει παρέλθει. Πιθανότατα, θα έχει επιφέρει και την φυσική ανοσία που δεν κατάφερε να επιφέρει εγκαίρως, ο εμβολιασμός. Αυτό που απομένει να φανεί είναι η φονικότητα του, την οποία οι κυβερνητικοί κακώς προεξοφλούν ότι θα παραμείνει χαμηλά.

Με την τουριστική/οικονομική κατάρρευση εξασφαλισμένη και την υγειονομική επαπειλούμενη, υπάρχει ανάγκη επικοινωνιακών αντιπερισπασμών. Δεν χρειάστηκε να προσχωρήσει στην ΝΔ ο κ Λοβέρδος, μεταλαμπάδευσε το πνεύμα του. Η τρις ημερησίως απειλή απολύσεων από τον «μικρό αδελφό» του, τον κ Γεωργιάδη, λειτουργεί ως δημαγωγικό παυσίπονο μπροστά στην εντεινόμενη πίεση. Τα αντικειμενικά ΜΜΕ εγγυούνται ότι κανείς δεν πρόκειται να ρωτήσει αυτόν τον ορκισμένο φίλο της προληπτικής ιατρικής και του εμβολιασμού, αν είναι ο ίδιος άνθρωπος που διέλυσε την Πρωτοβάθμια και απέλυσε χιλιάδες γιατρούς της.

ΑΠΟ ΤΟ TVXS