Κώστας Μητσοτάκης: Αποστασία

Tου Γ. Λακόπουλου

Το φιλομητσοτακικό σύστημα προπαγάνδας θύμισε – αλλοιωμένα – μια επέτειο: το Δημοψήφισμα του 2015. Το ίδιο σύστημα προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να ξεχαστεί μια άλλη επέτειος: τα Ιουλιανά του 1965. Πολύ επιλεκτική αντίληψης της Ιστορίας.

Με το Δημοψήφισμα η Δημοκρατία ενισχύθηκε και άνοιξε ο δρόμος για εξομάλυνση των ελληνο-κοινοτικών σχέσεων.

Εμμέσως το παραδέχονται και όσοι τάχα ενοχλήθηκαν για την «ανατροπή» του αποτελέσματος.

Με τα Ιουλιανά η Δημοκρατία μπήκε σε περιπέτεια: η ανατροπή της λαοπρόβλητης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου άνοιξε τον δρόμο για την κατάλυση της.

Σκοτεινός πρωταγωνιστής της ανωμαλίας ήταν ο Κώστας Μητσοτάκης.

Ως ενεργούμενο του Παλατιού κι άλλων υπόγειων δυνάμεων, έγραψε την πιο θλιβερή σελίδα του μεταπολεμικού κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα.

Τα έγραφε ωραία – στα ΝΕΑ – η σημερινή πορτ παρόλ του νεότερου Μητσοτάκη:

-«Σε συνεννόηση με τον ξένο παράγοντα, το παλάτι και οικονομικά συμφέροντα της εποχής, οργάνωσε, υλοποίησε και στήριξε την μεγαλύτερη συνομωσία στη χώρα μετά τον Εμφύλιο».

Καταδικάσθηκε άμεσα από τα λαϊκά ποτάμια οργής στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας με το σύνθημα «Μητσοτάκη κάθαρμα».

Στη Μεταπολίτευση ο Κωνσταντίνος Καραμανλης τον απομόνωσε ως αποσυνάγωγο.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου τον αποκάλεσε «εφιάλτη της Δημοκρατίας».

Η Δημοκρατική παράταξη τον απέβαλε μετά βδελυγμίας.

Η Δεξιά τον επιστράτευσε ως «αντι-Ανδρέα» για να αξιοποιήσει τις μεθόδους του. Όπως πράγματι έκανε με το «βρώμικο 89» – έργο των χειρών του για λογαριασμό οικονομικών κέντρων.

Έγινε εν τέλει Πρωθυπουργός. Αλλά οι Θεοί της πολιτικής τον εκδικήθηκαν: ανετράπη με τις μεθόδους του: με την αποστασία Σαμαρά.

Είδε τον άνθρωπό που τον πλήρωσε με τον δικό του νόμισμα να επιβραβεύεται από την κομματική βάση της ΝΔ και να στραπατσάρει την κόρη του.

Αργότερα ο ίδιος, για να διευκολύνει τη σταδιοδρομία του γιου του στην κυβέρνηση του ανατροπέα του, ταπεινώθηκε αυτοπροσώπως ενώπιόν του.

Φαιά παρασκήνια του δημοσίου βίου, για τα οποία ο ιστορικός του μέλλοντος θα φέρει στο φως ακόμη πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.

Στα τέλη του βίου του ο «αρχιερέας της Αποστασίας» προσπάθησε να ορθώσει τείχος λήθης για το παρελθόν του.

Έστησε ένα Ίδρυμα κι άφησε μια «αφήγηση», που δημοσιεύθηκε μετά θάνατον – με ανακρίβειες και εμπάθεια για τον Καραμανλή και τους δυο Παπανδρέου.

Ωστόσο στις δημόσιες τοποθετήσεις του εν ζωή καρφωνόταν μόνος του, όταν έλεγε με θράσος ότι ως υπουργός αξίωνε να επιβάλλει πολιτική στον Πρωθυπουργό!

Νομιμοποιούσε ότι οι παλατιανοί μηχανορράφοι και ο ανόητος Άναξ ήθελαν να έχουν λόγο στο σχηματισμό κυβέρνησης.

Οι σύγχρονοί του δεν του έδωσαν ποτέ συγχωροχάρτι – παρ’ ότι αργότερα βρέθηκαν ορισμένοι «μηδίσαντες».

Κάποιοι μηχανισμοί προσπαθούν σήμερα να τον απαλλάξουν από το άγος της Αποστασίας κι άλλα αμαρτήματα.

Αλλά η Ιστορία θα είναι αμείλικτη με τον Κώστα Μητσοτάκη.

AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR