Του Μάνου Στεφανίδη
Το Μουσείο να αγκαλιάσει όλη την σύγχρονη τέχνη μας. Με γνώση, με αυστηρές επιλογές αλλά χωρίς αποκλεισμούς. Το Μουσείο δεν επιτρέπεται να είναι χώρος κοινωνικών παιγνίων, δημοσίων σχέσεων και ιδιωτικών βίτσιων. Κυρίως δεν επιτρέπεται να είναι πεδίο προχειρότητας και εξυπνακισμών. Επειδή η ναρκισσευόμενη ημιμάθεια και το δήθεν είναι χειρότερα από την αμάθεια.Διερωτώμαι πόσες φορές έχει εκθέσει η κ. Δανάη Στράτου στο ΕΜΣΤ -από την εποχή της Καφέτση ακόμη- και πόσες ο Λάππας, ο Μπάικας, η Διοχάντη, ο Παπαδημητρίου, ο Χαραλαμπίδης, η Παπαφιλίππου, ο Μορταράκος, η Νομίδου, ο Χανδρής, ο Κασκούρας, ο Θράφια, ο Γραμμένος, η Κυριαζή κλπ. Και, επιτέλους, κάποτε να ξεφοβηθούμε το τελάρο!
Αλλά και οι παρόντες Έλληνες είναι σαφώς υποβαθμισμένοι π.χ ο Κωστής Τριανταφύλλου. Για να μην μιλήσω για τον Κανιάρη ή τον Κεσσανλή. Και για να μην αναφερθώ στο καλύτερο έργο της έκθεσης και το πιο χαντακωμένο, εκείνο του Τσόκλη. Γιατί τόση προχειρότητα, τόση ανέξοδη μπουρδολογία των ενοτήτων με τους προκλητικά α-νόητους τίτλους “Ορμπανισμός”, “Η Φόρμα της Πνευματικότητας”, “Ο Χώρος της Στέρεης Φαντασίας” (sic ) κλπ. Κανείς δεν ξέρει ελληνικά στο ΕΜΣΤ ή τόσο περιφρονεί η παρέα που το διευθύνει ελέω Σαμαρά και Τασούλα (!) το ελληνικό κοινό; Δεν είναι άρα άδικο πως και το κοινό τους έχει γυρίσει τη πλάτη; Παρά τον μακροχρόνιο ντόρο το ΕΜΣΤ δεν έχει κοινό. Όπως δεν έχει ούτε άποψη αλλά, φοβάμαι, ούτε και ηγεσία.
Λεπτομέρεια; Ο Κανιάρης αντιπαθούσε τα βάθρα και δη τα λευκά. Εκεί δηλαδή που έβαλαν το έργο του – σε μιαν άθλια γωνιά -με σπασμένα (;) τα πόδια. Άγνοια ή αδιαφορία; Νομίζω το δεύτερο. Επειδή η έκθεση που εγκαινίασε επίσημα (!) το ΕΜΣΤ, είναι μνημείο προχειρότητας, λογικής της παρέας και θεωρητικού αρπακολλισμού. Θέλετε απόδειξη;
Αλλάξτε όλα τα έργα και βάλτε τα όπου σας καπνίσει. Οι “θεωρητικές” ενότητες του τύπου “Ο ασταθής εαυτός” ή “Οπτική Σκέψη” δεν θα θίγουν καθόλου. Επειδή δεν υφίσταται εικαστική δημιουργία χωρίς οπτική σκέψη. Τόσο απλά, τόσο απογοητευτικά. Συμπερασματικά: Όταν το κράτος -γάτος απέχει και θεσμικά και οργανωτικά, χορεύουν τα λογής ποντίκια.
