Του Μελέτη Ρεντούμη
Είναι γεγονός, ότι ένα από τα χαρακτηριστικά του εκλογικού κύκλου κυρίως προς το τέλος της θητείας μίας κυβέρνησης, είναι η εξαγγελία παροχών, με στόχο να επηρεαστεί το εκλογικό σώμα έστω και πρόσκαιρα για να ψηφίσει την εκάστοτε κυβέρνηση.
Αυτό ακριβώς πράττει και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να διαμηνύσει την επαναφορά στην κανονικότητα και την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας.
Βέβαια εκεί όπου τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ για την παρούσα κυβέρνηση, όσον αφορά την επιχειρηματολογία της, είναι στο πλαίσιο της φορολογίας.
Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η μεσαία τάξη φορολογήθηκε όσο ποτέ άλλοτε στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, με αποτέλεσμα οι ελεύθεροι επαγγελματίες για παράδειγμα, με τον συνυπολογισμό των εισφορών, να πρέπει να καταβάλλουν μέχρι και το 80% του εισοδήματός τους στο κράτος, με τα περιθώρια επιβίωσης να στενεύουν δραματικά.
Παρά την πτώση της μεσαίας τάξης, την άνοδο της ακραίας φτώχειας και την έλλειψη σημαντικής δυναμικής του ΑΕΠ της χώρας, καθώς μέσω του 3ου Μνημονίου, η Ελλάδα υπέγραψε και συμφώνησε σε υπέρογκα πλεονάσματα της τάξης του 3.5% , η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε με τους δανειστές και την μείωση του αφορολόγητου ορίου, που θα ισχύσει από την επόμενη χρονιά.
Είναι ενδεικτικό, πως παρά το φιλολαϊκό προφίλ που θέλει να περνά η κυβέρνηση προς την κοινωνία, τα νούμερα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Πιο συγκεκριμένα, ένα νοικοκυριό που αμοίβεται μόλις με 600 ευρώ μηνιαίως, θα έχει αυτόματα απώλεια ενός μισθού ετησίως, μέσω της μείωσης του αφορολόγητου ορίου πάνω στην άμεση φορολογία εισοδήματος.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει τρόπους να μειώσει τον ΦΠΑ σε συγκεκριμένα είδη ή να μεταφέρει συγκεκριμένα αγαθά στον χαμηλότερη συντελεστή, όταν η ίδια κυβέρνηση φρόντισε όλα τα νησιά να υπαχθούν στον υψηλότερο δυνατό συντελεστή, την στιγμή που προσπαθούν να φέρουν σημαντικά τουριστικά έσοδα για την χώρα.
Η πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τροπολογία στην Βουλή, περί μη μείωσης του αφορολόγητου και μάλιστα με στόχο να στηρίξει την κυβέρνηση στην διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την ακύρωση του μέτρου, σίγουρα αιφνιδίασε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό προσωπικά, καθώς ο ίδιος έχει αναλωθεί σε μία ιδεολογικού τύπου κριτική προς την ΝΔ, αγνοώντας τα οικονομικά δεδομένα καθώς και όλα τα προαπαιτούμενα που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο της μεταμνημονιακής εποπτείας.
Τί θα πράξει άραγε πλέον η κυβέρνηση τόσο στο θέμα του αφορολόγητου όσο και στους φορολογικούς συντελεστές;
Θα σπεύσει να υπερασπιστεί το Μνημόνιο το οποίο υπέγραψε, κατηγορώντας την αντιπολίτευση ότι παίζει αντισυστημικό ρόλο, όταν αυτό ακριβώς έπραττε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν αντιπολίτευση όλα τα προηγούμενα χρόνια;
Έχει το σθένος ο πρωθυπουργός να ορίσει μία εθνική γραμμή διαπραγμάτευσης με τους δανειστές αξιοποιώντας προτάσεις της αντιπολίτευσης ώστε να μεγιστοποιηθεί το όποιο θετικό αποτέλεσμα;
Εν κατακλείδι, θα λέγαμε πως πέραν της υπερβολικής φορολογίας, το χειρότερο που μπορεί να τύχει είναι η πολιτική υποκρισία, η οποία στα πλαίσια μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, μπορεί μέσω πρόχειρων και ιδεοληπτικών επιλογών, να βυθίσει την χώρα στην ύφεση και την στασιμότητα.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.