Του Γ. Λακόπουλου
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολιτικός με προφίλ και διαδρομή που τον καθιστούν φυσικό επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης. Ότι κόλλησε στο ρόλο του «προέδρου του «ΣΥΡΙΖΑ» ως κόμματος μιας απροσδιόριστης «Αριστεράς» και επιδίωξε συνεργασίες με άλλα κόμματα-που έχουν ήδη αποδοκιμαστεί- τον αδικεί.
Αν μη τι άλλο, γιατί ως Πρωθυπουργός προσέφερε στη χώρα, στον ελληνικό λαό και στην πολιτική πρωτίστως ως υπόδειγμα εντιμότητας και ανεξαρτησίας , απέναντι σε μιντιακά και οικονομικά κέντρα χειραγώγησης του δημοσίου βίου.
Αλλά πρέπει να μιλάμε καθαρά: πρώτα ηττήθηκε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και μετά τον νίκησε ο Μητσοτάκης.
Από 2019 και εντεύθεν αποδυναμώθηκε ως ηγετική προσωπικότητα και τελικά πήγε στις εκλογές ως «αρχηγός των ατάκτων» και όχι ως εν δυνάμει Πρωθυπουργός- σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας.
Αφού δεν άσκησε το προσωπικό του ιμπέριουμ στο εσωκομματικό πεδίο, για να αντικαταστησει την παρακμιακή γραφειοκρατία της Κουμουνδούρου με σύγχρονο κόμμα, το αποτέλεσμα ήταν προβλέψιμο:
Επίλεκτοι της κομματικής γραφειοκρατίας, αφού απομάκρυναν την ιδέα της ανανέωσης και της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ, τον χρησιμοποίησαν για να εκλεγούν οι ίδιοι βουλευτές – έχοντας καλουπώσει και τα ψηφοδέλτια στα μέτρα τους.
Ονόματα και διευθύνσεις είναι ήδη αναρτημένα στους καταλόγους των αποτελεσμάτων κατά περιφέρεια.
Τι προσφέραν στις εκλογικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ όσοι εξελέγησαν με τα ψηφοδέλτια της Αττικής; Σε τι ωφέλησαν όσοι βγήκαν πρώτοι στον Νότιο Τομέα ή στα Χανιά; Τι πρόσφερε μια κυρία που εξελέγη και μετεκλογικά εμφανίσθηκε με άρθρο για το «παγόβουνο Πέτερμαν, στα βορειοδυτικά της Γροιλανδίας » παρουσιαζόμενη πάντα ως «τομεάρχης»;
Απλώς καρπωθήκαν τις ψήφους που έφερε ο Τσίπρας και πήραν τη θέση κάποιου άξιου υποψηφίου. Με αποτέλεσμα οι λίγοι με σπουδαίο βιογραφικό που εκπροσωπούσαν την ανανέωση στα ψηφοδέλτια– όπως π.χ. ο Γρ. Γεροτζιάφας και η Διάνα Βουτυράκου να μείνουν εκτός Βουλής.
Ο κατά περιφέρεια πρωταγωνιστικός ρόλος της κομματικής γραφειοκρατίας του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ που εξασφάλισε -με τον κομματικό μηχανισμό, όχι με την αποδοχή της κοινωνίας- έδρα, έδιωξε περισσότερους από όσους είχαν φύγει μεταξύ 2015 -19, λόγω Καμμένου.
Οι απίστευτες διαφορές επιδόσεων που χωρίζουν τον Τσίπρα από τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη και κυρίως οι εσωτερικές όψεις του αποτελέσματος -κατά κατά περιοχή, ηλικιακή ομαδα και κοινωνική ομαδα- δείχνουν και τους υπεύθυνους της συντριβής- επ’ ωφελεία τους.
Η κατάσταση δεν αναστρέφεται με μερεμέτια και με ανώδυνες «εκλογικές επιτροπές». Αντίθετα έτσι μένουν στα μετόπισθεν τα πρωτοπαλίκαρά της ήττας να ξεκουραστούν στις βουλευτικές δάφνες τους.
Ειδικά όσοι απειλούσαν ως «δεύτερη φορά Αριστερά, που θα είναι αλλιώς» και ως «τιμωροί» καταλαμβάνοντας τους «αρμούς» μένουν στη θέση τους αντί να βρουν τρύπες να κρυφτούν- για τη ζημιά που προκάλεσαν.
Χρειάζονται δραστικές προσωπικές αποφάσεις του Τσίπρα για να ανακτήσει τη χαμένη του ηγετικότητα. Κυρίως για να καταστεί σαφές ότι στις εκλογές μετέχει ως πολιτικός ηγέτης της Δημοκρατικής Παράταξης και πρώην πρωθυπουργός. Όχι ως φορέας διευθέτησης εσωτερικών ισορροπιών ανάμεσα σε φράξιες και κομματικούς παράγοντες- που του ζητούν και τα ρέστα, με Παπαδημούλειο θράσος.
Αναμόρφωση των ψηφοδελτίων
Ας δούμε κάποιες από αυτές τις αποφάσεις:
Πρώτο: αναμόρφωση των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Κανενός η εκλογή τον Μάιο δεν πρέπει να εδραιώνει δικαίωμα επανεκλογής στην ίδια σειρά με τη λίστα. Ειδικότερα στις μεγάλες περιφέρειες του Λεκανοπεδίου να τεθούν επικεφαλής νέα πρόσωπα με καλά βιογραφικά.
Αλίμονο αν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προσπαθήσει για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα να προσεγγίσει το εκλογικό σώμα με όσους πήραν τις πρώτες θέσεις εκλογές κατά περιφέρεια στις 21 Μάιου- καταχρώμενοι το κομματικό τους αξίωμα.
Αποτελεί προνόμιο του Τσίπρα και πρέπει να το ασκήσει. Είναι τραγελαφικό το φαινόμενο αυτοί που ευθύνονται για τη συντριβή του Μαΐου να πάνε στις εκλογές του Ιουνίου με την έδρα στο τσεπάκι. Στο άλογο καβάλα και ως πωλούντες τοις μετρητοίς. Οι υπόλοιποι δεν είναι κορόιδα.
Ας μιλήσουμε με παραδείγματα:
Αν θέλει την έδρα του ο Τσακαλώτος, ας την κερδίσει χωρίς τα «τοπικά νομίσματα» και την «συνεργασία με τον Βαρουφάκη». Ας καταλάβει ο Παππάς ότι η «πρωτιά» δεν τον απάλλαξε από την δικαστική καταδίκη: πρέπει να πάρει την ΄πρώτη θέση στη λίστα -ως έδρα του κόμματος- στέλεχος χωρίς επιβαρύνσεις.
Όπως και ο Πολάκης -για να μείνουμε σ’ αυτούς- δεν μπορεί να είναι σίγουρος βουλευτής του Ιουνίου με όσα έχει διαπράξει.
Η προεκλογική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ
Δεύτερο, η προεκλογική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εστιάζει σε πολιτικές που θα υπηρετήσει στην επόμενη Βουλή και όχι σε αντιδικίες με το σύστημα Μητσοτάκη. Αρχίζοντας από τα εθνικά θέματα και την ευρωπαϊκή υπόσταση της χώρας- που έχει εγκαταλείψει-και δίνοντας έμφαση στην Απασχόληση, την Υγεία, τη Εκπαίδευση και την Ανάπτυξη για τους Έλληνες.
Τρίτο, η αναφορά του Τσίπρα στον «ΣΥΡΙΖΑ που είναι εδώ» συνιστά επιλογή ήττας -ειδικά παραβλέποντας το «Προοδευτική Συμμαχία».
Θα ανακτήσει ο ίδιος το πολιτικό του πλεονέκτημα απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό ως φορέας ο ίδιος των αντιλήψεων που ιστορικά εκφράζει η Δημοκρατική Παράταξη. Αναδεικνύοντάς τις διάφορες ανάμεσα στις παρατάξεις και τις πολιτικές επιλογές τους και όχι στα κόμματα και τις επιδιώξεις τους.
Πανδημοκρατικό συνέδριο επανίδρυσης
Το παιχνίδι ΝΔ -ΣΥΡΙΖΑ κρίθηκε. Αλλά οι διαφορές ανάμεσα στη Δεξιά και την Προοδευτική Παράταξη μένουν και οι αντίστοιχες επιλογές ορίζουν την πορεία της χώρας- και σ’ αυτό οφείλει να παρέμβει ο Τσίπρας ως πολιτικός ηγέτης της χώρας.
Τέταρτο. Ανακοίνωση, ως προσωπική απόφαση του Αλέξη Τσίπρα, ότι αμέσως μετά τις εκλογές και ανεξαρτήτως αποτελέσματος θα συγκαλέσει πανδημοκρατικό συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ, ως ριζοσπαστικού φορέα, όπου θα κριθούν όλα εξ αρχής. Ως τότε καταργούνται όλα τα κομματικά αξιώματα και αναλαμβάνουν νέα όργανα που θα ορίσει ο ίδιος με βάση το σχεδιασμό του για την μετεξ΄έλιξη.
Πέμπτο, οι φράξιες, καταστρέφουν το κόμμα και αποδυναμώνουν την ηγεσία. Συνεπώς είναι αναγκαίο να καταγγελθεί κάθε ομαδοποίηση, με την προειδοποίηση από τον Αλέξη Τσίπρα ότι δεν αναγνωρίζει καμία εσωκομματική συσπείρωση. Πολύ περισσότερο δεν αναγνωρίζει τις αναμετρήσεις αναμεσά σε «προεδρικούς» και «εσωκομματική αντιπολίτευση».
Έκτο, ανάδειξη νέας ηγετικής ομάδας. Το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται χαμηλού επιπέδου συχνά και η δράση του περιστρέφεται σε οργανωτικές αναμετρήσεις επικράτησης. Απαιτείται πολιτική και ιδεολογική αξιολόγηση ακόμη και κατά προέλευση.
Εκτός από τα «βαρίδια» και τους «συνιστώσες» του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ επιβάρυνση και αρνητικό ρόλο έχουν και πολλοί από τους ΠΑΣΟΚογενείς,- ειδικά όσοι έχουν αναφορές στο παλιό σχίσμα Σημίτη -Άκη.
Έβδομο, δημιουργία παρατάξεων το Συνδικαλισμό -εργαζομένων, υπαλλήλων και αγροτών- στην Αυτοδιοίκηση, αλλά και στα Πανεπιστήμια και διάλυση των «δικτύων» ή των περιθωριακών κομματικών συσπειρώσεων που ξέμειναν ως σκελετοί του παρελθόντος.
Θα είναι αυτόνομες οργανώσεις μαζικού χώρου, που απλώς θα ασπάζονται το ευρύτερο πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο του -νέου- ΣΥΡΙΖΑ, με ανεξάρτητες εσωτερικές λειτουργίες και σύνδεση με την κοινωνία.
Σημείωση: Όσα προαναφέρονται έχουν απλώς τροχιοδεικτικό χαρακτήρα. Τονίζουν την βασική προτεραιότητα του Τσίπρα που πρέπει να κατοχυρωθεί ως πρωτοβουλία του ΠΡΙΝ τις εκλογές: να τεθεί επικεφαλής νέου σοβαρού και αξιόπιστου κόμματος με ριζοσπαστικές ιδέες, υγιή συγκρότηση, ευρωπαϊκό προσανατολισμό και κυβερνητική προοπτική.
Είναι προφανές ότι κάποιοι από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούν σε τέτοιες πρωτοβουλίες. Είναι όσοι θα έπρεπε να είχαν κατεβεί ήδη από το τρένο. Και τώρα να τους κατεβάσει όφελος θα έχει το κόμμα του και η πολιτική.
