Γράφει ο Κώστας Αργυρός
Μπορείτε να φανταστείτε τον Εμανουέλ Μακρόν να εμφανίζεται στο Ευρωκοινοβούλιο, κραδαίνοντας πρωτοσέλιδα γαλλικών εφημερίδων εναντίον του, για να αποδείξει ότι υπάρχει ελευθεροτυπία στη Γαλλία; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Οπως δε μπορείτε να το φανταστείτε μάλλον για κανέναν ηγέτη χώρας της ΕΕ. Ούτε καν για τον Ούγγρο Βίκτορ Ορμπαν.
Θέλει πραγματικά μεγάλη προσπάθεια να σε καλούν να χτυπήσεις πέναλτι και να βάζεις αυτογκόλ. Κι όμως αυτό κατάφερε ο Ελληνας πρωθυπουργός. Δε μπορεί μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο να δείχνεις ουσιαστικά τη δυσφορία σου για το γεγονός ότι υπάρχει αντιπολιτευτικός Τύπος. Οπως δε μπορεί να σηκώνεσαι και να φεύγεις από ενημέρωση δημοσιογράφων, επειδή σε ρώτησε κάποιος κάτι, που δεν σου άρεσε. Το οποίο μάλιστα δεν ήταν καν προσβλητικό ή προκλητικό.
Για δεύτερη φορά μετά το περιστατικό με την Ολλανδή δημοσιογράφο στο Μαξίμου, ο κύριος Μητσοτάκης εκνευρίστηκε και έχασε την ψυχραιμία του, όταν βρέθηκε «εκτεθιμένος» σε ένα όχι 100% ελεγχόμενο δημοσιογραφικό περιβάλλον. Ουσιαστικά επιβεβαίωσε με τα «νευράκια» του αυτά, τα οποία δείχνουν οι δείκτες μεγάλων δημοσιογραφικών οργανώσεων. Η ελευθεροτυπία στην Ελλάδα πνίγεται. Και πρώτος υπεύθυνος είναι ο ίδιος γι’ αυτό.
Σε πολλούς ξένους ευρωβουλευτές, αλλά και δημοσιογράφους προκάλεσε επίσης αλγεινή εντύπωση το γεγονός, ότι ο πρωθυπουργός «εκμεταλλεύθηκε» μια διεθνή του παρουσία, για να προβεί σε παρελθοντολογία και οξείες επιθέσεις στην αντιπολίτευση, γνωρίζοντας ότι οι δυνατότητες να τον αντικρούσουν ήταν περιορισμένες.
Και κατάφερε τελικά κάτι επίσης μοναδικό και ανεπανάληπτο: να ακούσει βαριές κατηγορίες από κοινοβουλευτικές ομάδες, που μόνο εχθρικές δεν τις λες, όπως το RenewEurope του Εμανουέλ Μακρόν, αλλά και οι συνήθως μετριοπαθείς απέναντι σε «κεντρώους» πολιτικούς Πράσινοι.
Ενα τελευταίο σχόλιο σε σχέση με τα όσα έγραφα χθες για το Νίκο Ανδρουλάκη και το ύφος που θα είχε η ομιλία του. Εσείς καλά; Καλή επιστροφή. Εντάξει το πιάσαμε το υπονοούμενο…
ΥΓ. Γιατί είναι ατιμωτικό ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ένα δημοψήφισμα, όπου το 62% δεν δίστασε να αψηφήσει ττις απειλές για τα χειρότερα και να εκφράσει την δυσαρέσκειά του για το πώς αντιμετωπιζόταν τότε από το διευθυντήριο των Βρυξελλών η Ελλάδα και η βούληση των πολιτών της; Αλλο ζήτημα τι έγινε μετά…
ΑΠΟ ΤΟ POLITICUS.GR