Όταν οι Γάλλοι εξεγείρονται

Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου

                                                                                                                                               

                                                                                                          

Η ιστορία της Γαλλίας έχει το βαθύ αποτύπωμα δύο σημαντικών λαϊκών ξεσηκωμών.

Της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 και του Μάη του 1968. Μπορεί οι δύο ξεσηκωμοί να είχαν διαφορετικές αφετηρίες και στόχους, ωστόσο είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Το κοινωνικό περιεχόμενο. Και η μεν Γαλλική Επανάσταση, κατήργησε την απόλυτη μοναρχία, γκρεμίζοντας την φεουδαρχία, ο δε Γαλλικός Μάιος του 1968, παρ’ όλο που δεν οδήγησε σε πολιτική ανατροπή, οδήγησε σε μια ριζοσπαστικοποίηση, αμφισβήτηση του κατεστημένου και τη μετάβαση από τον συντηρητισμό στην επικράτηση των φιλελεύθερων ιδεών.

Τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες στους δρόμους του Παρισιού και των άλλων πόλεων της Γαλλίας, ως μια πολιτική και κοινωνική καταιγίδα, συνδέονται αναπόσπαστα με τις δυο πάνω «εκρήξεις» της Γαλλικής ιστορίας.

Η παραγνώριση από τον Εμμανουέλ Μακρόν της νομοθετικής εξουσίας, με επίκληση μιας ειδικής συνταγματικής διάταξης, γνωστής ως άρθρο 49.3, για να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη, άναψε τη σπίθα μιας κοινωνικής αναταραχής που φέρει τα ψήγματα μιας συλλογικής ψυχολογίας από το παρελθόν της Γαλλικής ιστορίας.

Τα επιχειρήματα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και απαλλαγής από τα ελλείμματα με παραγνώριση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης δεν φαίνονται ικανά να αποτρέπουν την έκρηξη της λαϊκής οργής.

Μπορεί οριακά η πρόταση μομφής κατά της Κυβέρνησης να απέτυχε, ωστόσο τα συνδικάτα και άλλα κοινωνικά κινήματα έχουν ανακοινώσει ότι θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, ανεξάρτητα από την υιοθέτηση του νομοσχεδίου κατά παράκαμψη της Εθνοσυνέλευσης.

Είναι προφανές ότι η Γαλλία εισήλθε σε μια περίοδο θεσμικής κρίσης. Οι λαϊκές διαμαρτυρίες θα επιτείνουν συνεχώς ένα κλίμα αμφισβήτησης, που όπως φαίνεται, θα διευρύνεται συνεχώς. Η Γαλλική κοινωνία, με σημείο αναφοράς δύο εμβληματικά ιστορικά «περιστατικά» του παρελθόντος, αναζητεί τον σημερινό αυτοπροσδιορισμό της.

Θα οδηγήσει σε ανατροπές, όπως συνέβη με τη Γαλλική Επανάσταση, ή θα οδηγήσει απλώς σε μια περαιτέρω πολιτική ριζοσπαστικοποίηση της Γαλλικής κοινωνίας;

Οι επόμενες εβδομάδες θα δώσουν την απάντηση.

Πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων