Του Νίκου Λακόπουλου
Mε το Κινάλ να ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις μετά τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά και σε ένα διάστημα που δεν έχει αρχηγό τίθεται το ερώτημα αν πραγματι μπορεί αυτό να συμβεί και στις εκλογές δημιουργώντας ένα ντόμινο στις πολιτικό σκηνικό, όπου η Νέα Δημοκρατία εμφανίζει μεγάλη φθορά, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανεβαίνει.
Μια έρευνα που δημοσιεύεται στο News 247 της About People δείχνει μάλιστα ότι το 41,4% εκτιμά ότι το ΚΙΝΑΛ μπορεί να γίνει ένα κόμμα με μεγάλα ποσοστά. Ταυτόχρονα όμως η μεγάλη πλειοψηφία κρίνει το Κινάλ αρνητικά -μόλις το 10% το βλέπει θετικά- και ένα 39,8% πιστεύει πως θα πρέπει να κινηθεί πιο αριστερά.
Το ΠΑΣΟΚ που διασώθηκε μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου μπήκε σε μια δεξιά πορεία ήδη την εποχή του Σημίτη για να καταλήξει με τον Γιώργο Παπανδρέου ένα κόμμα για νοικοκυραίους μου είχε ήδη ξεχάσει την λέξη σοσιαλισμός προτού βρεθεί στην ίδια κυβέρνηση με τον ΛΑΟΣ και αργότερα με τον Αντώνη Σαμαρά.
Μάλλον είχε τελειώσει πολύ πριν το μνημόνιο κι ενώ έχανε α΄πό τα αριστερά μετακινήθηκε δεξιά έχοντας αποξενωθεί από το μακρυνό αριστερό παρελθόν του για να πέσει στα χέρια του Βαγγέλη Βενιζέλου -απροσδιορίστου ιδεολογίας που έβλεπε το ΠΑΣΟΚ σαν συνέχεια του Πλαστήρα.
Όταν η Φώφη Γεννηματά παραμέρισε τον Βενιζέλο δεν έχασε ψήφους, κέρδισε κιόλας και η συμπαράταξη με τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά νομοσχέδια της νεοφιλεύθερης ΝΔ θύμισε για λίγο πως το Κινάλ ανήκει στην δημοκρατική παράταξη -κάνοντας την προοδευτική κυβέρνηση να φαίνεται δυνατή.
Ώσπου ήρθαν οι …σοσιαλδημοκράτες! Σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι για την αρχηγία του κόμματος ορκίζονται στην σοσιαλδημοκρατία- μια λέξη που απεχθανόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου- και απεχθάνονται την Αριστερά και τον Τσίπρα -αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι… προοδευτικό κόμμα.
Πιθαν΄ότατα το Κινάλ ή ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές για την ηγεσία να χρειαστεί ένα συνέδριο για να προσδιορίσει την ιδεολογική του ταυτότητα και τις πολιτικές του συμμαχίες, αν υπάρχει σαν ενιαίο κόμμα μετά τις εκλογές.
Αν ο Λοβέρδος επικρατήσει για να επαναφέρει ένα δεξιό ΠΑΣΟΚ η αποχώρηση ίσως όλων των ΄άλλων υποψήφιων θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Αν χάσει θα είναι αδύνατο να παραμείνει σε ένα κόμμα με το οποίο ήδη διαφωνεί σε βασικές πολιτικές θέσεις.
Αν ο Γιώργος Παπανδρέου επικρατήσει μάλλον το κόμμα δεν θα χωρά τον άλλωστε με προβλήματα με την Δικαιοσύνη Λοβέρδο -που ήδη συμπεριφέρεται σαν εκ΄πρ΄΄οσωπος της Νέας Δημοκρατίας.
Η επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη μοιάζει σαν λύση για την ενότητα του κόμματος σε ρόλο διαχειριστή της πολυκατοικίας κι όχι ηγέτη -ως άχρωμος, άβουλος κι εν τέλει άγευστος “σοσιαλδημοκράτης” -όπου σοσιαλδημοκρατία ίσον “κεντρώα” διαχείριση ισορροπι΄ών.
Τα κόμματα όμως που δεν έχουν ισχυρό ιδεολογικό πυρήνα και σαφείς θέσεις -όλοι πια με το …κοινωνικό κράτος είναι!- τα παρασύρει ο άνεμος -της δεξιάς συνήθως. Δεν φτάνει η ουδέτερη “Νέα Αλλαγή”, αλλά πρέπει να προσδιοριστεί τι Αλλαγή, με ποιους και πώς -και κυρίως η σ΄χέση της με την άλλη “Αλλαγή” -μια λέξη φθαρμένη από τον χρόνο και κυρίως το γεγονός πως το ΠΑΣΟΚ πριν τελειώσει -και ντραπεί για το όνομά του- είχε ήδη εκφυλισθεί.
Αν θα μπορούσε πράγματι το ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει -καθώς οι ψηφοφόροι του είναι κυρίως συνταξιούχοι- θα μπορούσε μόνο σαν ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα του μέλλοντος κι όχι του παρελθόντος.
Αλλά κανείς από τους τρεις επικρατέστερους αρχηγούς του δεν έχει τα προσόντα. Εκφράζει μόλις το ένα τρίτο των ψηφοφόρων ενός κόμματος που έχει ψηφοφόρους, έχει φθαρμένα σύμβολα, αλλά δεν έχει πολιτική ταυτότητα και ψάχνει για ηγέτη -που μάλλον θα είναι ο τελευταίος που θα κλείσει την π΄όρτα.
Θέλει να επιστρέψει, αλλά δεν θυμάται πού. Ο λαός, όπως φαίνεται, αλλά το ΠΑΣΟΚ-Κινάλ με όνομα που μοιάζει με μάρκα απορρυπαντικού, δεν μπορεί.
