Του Ιωάννη Δαμίγου
Δεν έχω συννεφάκι και έτσι δεν έπεσα από αυτό. Όμως σκοντάφτω στην λογική, που τελευταία έρπει χαμηλά. Περιττός ο σχολιασμός και τα επίθετα για τον χριστιανό, οικογενειάρχη, ψάλτη, επίτροπο της εκκλησίας και μέλος της Νέας Δημοκρατίας. Αρκούμαι στα “μαστροπός” και “παιδοβιαστής”.
Γονιός και εγώ, γνωρίζω την δυσκολία και τελικά τον αγώνα του να μεγαλώσεις ένα παιδί. Που πέρα από τα εφόδια γνώσης που πρέπει να το “οχυρώσεις”, εξασφαλίζεις βασικούς κανόνες προστασίας, σε ένα σχεδόν επιθετικό περιβάλλον, κατά προσέγγιση έστω. Καθώς τίποτα δεν κατοχυρώνει την αποφυγή του λάθους, αλλά απεναντίας επιβάλλεται η προσπάθεια του αναστρέψιμου και ει δυνατόν της μη επανάληψής του. Ευθύνη γαρ.
Η λογική μου λοιπόν σκοντάφτει και τσακίζεται, στην έλλειψη προσοχής της μάνας του δωδεκάχρονου κοριτσιού, που από τα δέκα του χρόνια. κατά τα αναφερόμενα. βιάζεται και εκδίδεται σε πελάτες κατ’ επανάληψη και δεν κατάλαβε κάποια διαφορά στην συμπεριφορά, κάποιο σημάδι, κάποια ένδειξη προβλήματος στην μικρή! Και εδώ δεν ευσταθεί κάποια δικαιολογία, σε καμία περίπτωση, από την στιγμή που η μικρή στεγαζόταν στο ίδιο σπίτι.
Η … ικανότητα προσποίησης του φυσικού παιδικού τρόπου ζωής και η επιτυχής και μακρά απόκρυψη καθημερινών βιασμών, απορρίπτεται! Εδώ λοιπόν υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα, που χρήζει λογικής ερμηνείας και απαντήσεων. Όταν σκοντάφτει η λογική, τον λόγο παίρνει η έρευνα των συνθηκών που κατέληξαν στην βάναυση επαναλαμβανόμενη κακοποίηση της μικρής, την συστηματική έκδοσή της σε πελάτες και την προβληματική άγνοια της μητέρας της. Δυο χρόνια παράβλεψης και απροσεξίας μητρικής κατανόησης και αντίληψης, μακροχρόνιας κόλασης, συνιστούν περίεργη διαχείριση.
Προέχει όμως η προφύλαξη της ψυχικής κατάστασης της μικρής και η προστασία της σε όλα τα επίπεδα, από τυχόν έκθεση σε άλλους πολιορκητικούς κινδύνους του παμφάγου συστήματος εκμετάλλευσης. Όταν σκοντάφτει η λογική, το παράλογο εξηγείται με παρενέργειες. Ας μην δικαιολογούμε πάντα τον πόνο, τον φόβο και τον οποιοδήποτε εκβιασμό, όταν η θυσία αφορά ένα παιδί, το παιδί μας, ε;