Του Παναγιώτη Τζανετή
O Στρατής Τσίρκας (Γιάννης Χατζηανδρέας εξ Αλεξανδρείας Αιγύπτου) με την τριλογία του «Ακυβέρνητες Πολιτείες», συνέγραψε την τραγωδία του ελληνικού λαού στην δεκαετία 40-50 όπως αυτή επεπλάκη με το φαινόμενο του Σταλινισμού. Διεγράφη για την «ΛΕΣΧΗ» από το κόμμα του αλλά εδραιώθηκε στην ψυχή αρκετών γενεών. Ξεκίνησε να γράψει μια νέα τριλογία, Ιουλιανά – Χούντα – Κύπρος (μεταπολίτευση) αλλά πρόλαβε μόνο το πρώτο βιβλίο της, την «ΧΑΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ». Αργότερα μάλιστα επιχειρήθηκε να προεκταθούν, λογοτεχνικά, οι ήρωες της στην μεταπολίτευση από άλλο συγγραφέα…
Ο Τσίρκας ένοιωθε ότι η ρίζα των θυελλωδών γεγονότων της μεταπολίτευσης βρισκόταν στην ψυχροπολεμική δεκαετία του εξήντα. Ευλόγως μισεί την περίοδο εκείνη σύμπασα η Δεξιά όπως εξήγησε γλαφυρά ο κ. Τσίπρας στον επίλογο της πρωτολογίας του για το νομοθέτημα Χρυσοχοίδη (https://youtu.be/-8huJhsBqWU). Η γενιά του Πολυτεχνείου τα έφερε μέσα της ως εφηβικά βιώματα.
Δεν θα κάνω εύκολες αναφορές στο κύριο σύνθημα της περιόδου, τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό για τον πρωταγωνιστή της, επειδή σήμερα «τυχαίνει» να κυβερνά ο γιός του. Είναι νεκρός και επιπλέον δεν πιστεύω στο «Αμαρτίες γονεών παιδεύουσι τέκνα» όπως δεν πιστεύω και στα δικαιώματα των γόνων. Ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο. Κατανοώ δε την λεπτή θέση των απογόνων του πρωταγωνιστή, μια τέτοιαν ημέρα.
Εξάλλου από την ιστορική μνήμη δεν προσφέρει τίποτε η διαιώνιση των παθών αλλά η διαφύλαξη της ιστορικής παρακαταθήκης, ως στοιχείο σοφίας ενός λαού με αυτογνωσία. Με αυτή την έννοια η ανάμνηση της αποφράδας ημέρας που γέννησε της 21η Απριλίου 1967 κι αυτή την 20η Ιουλίου 1974, στρέφει το βλέμμα στην άλλη πλευρά. Τι λένε σήμερα όσοι αναδείχθηκαν από το κύμα αυτό;
Η ‘πρώτη φορά αριστερά’ περηφανευόταν μεταξύ άλλων και για τον νεαρό αρχηγό της ωστόσο δεν ήταν η πρώτη φορά μιας βίαιης ηλικιακής ανανέωσης, αν αναλογιστεί κανείς τον Κώστα Λαλιώτη 23 ετών στο Εκτελεστικό Γραφείο του ανερχόμενου ΠΑΣΟΚ. Που να είναι σήμερα στους καιρούς της υφέρπουσας ορμπανοποίησης; Κάνει παρατηρήσεις περί «Μεγάλου περιπάτου» και …. σιωπά για την υποστήριξη από το ΚΙΝΑΛ του νόμου Χρυσοχοίδη.
Τι να λέει ο κ. Κώστας Σημίτης του ευρωπαικού ήθους και ύφους; Οι περισσότεροι που προσέλκυσε από την Αριστερά βρίσκονται σήμερα πίσω στο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιδάνεια. Ας ξεχάσουμε τους υπουργούς του που διάβηκαν το κατώφλι του Κορυδαλλού ή το φλερτάρησαν και ας επικεντρωθούμε στα γνήσια πολιτικά του τέκνα. Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Χρυσοχοίδης που τους παρέλαβε νομάρχες και υφυπουργούς και τους παρέδωσε ανθύπατους.
Στα στερνά, που τιμούν τα πρώτα, ο ένας τους μας εξηγεί ότι υποστηρίζει Μητσοτάκη γιατί τάχα κινδυνεύει το καθεστώς, η άλλη βραβεύει τον Άδωνι ως την νέα Αρβελέρ του έθνους και ο κ Χρυσοχοίδης σπάει κεφάλια προασπίζοντας το έργο του κ. Αχιλλέα Μπέου, του καλυτέρου δημάρχου της χώρας (βραβεύτηκε κι αυτός… δεν αστειεύομαι!). Λέγανε ότι το μόνο πρόβλημα του κ Σημίτη ήταν πως όταν άνοιγε το παράθυρο, δεν έβλεπε τις Άλπεις αλλά τώρα δεν το ανοίγει γιατί θα δει τους δικούς του..
Τι να πει κανείς και για τους καθηγητές που εμφάνιζε ως αντίπαλο δέος στην ισχυρή γραφειοκρατία του Άκη; Η σιωπή του κ Αλιβιζάτου των δικαιωμάτων κατέστη εκκωφαντική από τις κραυγές του κ Ινδαρέ. Όμως με θράσος γενιτσάρου ο παλιός θιασώτης του Μάη 68 εγκαλεί όσους δεν τον ακολουθούν σε διαδρομή Τσιριμώκου. Ας του εξηγήσει κάποιος ότι εδώ είναι Μπαλκάνια και οι ‘μετανοιωμένοι’ Κον Μπεντίτ προκαλούν απλώς τον γέλωτα.
Αναρωτιέμαι, ως «βλάσφημος», μήπως θα ήταν καλύτερα να είχε βγει το 96 ο Άκης …Κατ’ αρχάς νομάρχες όλους τους δικούς του τους έκανε εκείνος, κάποιους μάλιστα πριν καν τριανταρήσουν! Μετά, θα είχε γίνει Πρωθυπουργός ο μακαρίτης ο Έβερτ, ο Καραμανλής θα έμενε Ραφήνα και το ΠΑΣΟΚ θα είχε περιπέσει σε αναστοχασμό. Όπως δείχνει η σημερινή κατάντια μάλλον οι δυο επίγονοι του Ανδρέα βλάψανε την Συρία εξίσου. Η διεθνής εκτροπή της σοσιαλδημοκρατίας εδώ έλαβε χαρακτηριστικά διακωμώδησης των ιδεών της.
Πίσω από αυτούς ακολουθούν και άλλοι πρόθυμοι ερειπιώνες της κραταιάς παράταξης Άλλοι με λάβαρο την τεχνοκρατική τους επάρκεια, πρόθυμοι να παραστήσουν τον Τσιόδρα και τον Κικίλια σε συσκευασία ενός, κι άλλοι θέτοντας την «πατριωτική παράδοση» στην υπηρεσία μιας κυβέρνησης που παζάρευε στα κρυφά τι χρώμα θα έχουν τα πανιά στην Αγιασοφιά ενόσω ο κ. Βορίδης απειλούσε με κατάληψη τα Τουρκοβούνια και το Τουρκολίμανο…..
Μεθυσμένοι από την δημοσκοπική ευωχία θεωρούν ότι στο φιλοκυβερνητικό τσουνάμι θα κρυφτούν κι αυτοί Ξεχνούν πόσο γρήγορα ανατρέπονται οι ανιστόρητες πλειοψηφίες. Ο Κώστας Μητσοτάκης, ο μεγαλύτερος ρήτορας της Ένωσης Κέντρου και φυσικά της ΝΔ, είχε φθάσει σε τέτοια επιρροή που το 89 δεν χρειάστηκε να κάνει καν προεκλογική συγκέντρωση. Θεοδωράκης – Χατζηδάκης – Ξαρχάκος στο ΟΑΚΑ κι ο Σαββόππουλος να γράφει το «Μητσοτάκ». Η συνέχεια όμως είναι γνωστή σε όλους.
Το πρόβλημα μια ημέρα σαν κι αυτή δεν το έχουν όσοι τυφλώθηκαν το 65 και δεν είδαν σε ποιους άνοιγαν το δρόμο, ούτε οι συγγενείς των αρνητικών πρωταγωνιστών του. Το έχουν όσοι ορίστηκαν να φυλάττουν την κιβωτό κι αυτοί προτίμησαν να φυλάνε στα γεράματα τον κ Μπέο. Και να μας λένε από πάνω ότι αφού τον λένε Αχιλλέα μάλλον θα είναι Μυρμιδόνας!
ΑΠΟ ΤΟ ΤVXS