Σας ενδιαφέρει πώς είναι οι μέρες μιας οδοκαθαρίστριας, αν της μυρίζουν τα σκουπίδια, τι σκέφτεται και πώς αισθάνεται όταν μαζεύει μια ψόφια γάτα, πώς πλένεται όταν τελειώσει τη δουλειά, τι βρίσκει μέσα στα σκουπίδια και τι συμπεράσματα βγάζει γι αυτόν που τα πέταξε.
Σας νοιάζει να μάθετε πώς μια κυρία βρέθηκε με τη σκούπα στο δρόμο, αν ήταν απλώς η μόνη τρύπα που βρήκε για να μπει στο Δημόσιο και ελπίζει σύντομα να μετακινηθεί σε ένα γραφείο ή αν κατέληξε εκεί έχοντας κάνει πριν ακόμη πιο σκληρές δουλειές; 
Σας εντυπωσιάζουν οι οδοκαθαριστές που άμα έχει φύγει από τον κάδο ένα τενεκεδάκι την ώρα που τον αναποδογυρίζουν γυρνούν για να το μαζέψουν; Δεν έχουν επιτηρητή για να τους ελέγξει ούτε θα τους μειωθεί ο μισθός, έχουν όμως έναν δικό τους πολύ προσωπικό κώδικα δεοντολογίας, θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά και λογοδοτούν στον εαυτό τους.
Αν όλα αυτά δεν σας λένε τίποτα δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαβάσετε τους “Απαρατήρητους” της Αγγελικής Σπανού (εκδόσεις Πόλις). Αν κάπου σας αγγίζουν τότε διαβάστε δέκα ιστορίες εργαζομένων που δεν τους προσέχουμε παρόλο που πέφτουμε διαρκώς πάνω τους: Στο ταμείο του σούπερμάρκετ, στα διόδια, στο πάρκινγκ του πλοίου, στην είσοδο του μεγάλου κτιρίου, στο νοσοκομείο, στο θέατρο, όταν έρχεται η παραγγελία στο σπίτι, όταν μας παίρνουν τηλέφωνο για να μας πουλήσουν κάτι, όταν μας φέρνουν το χαρτί της έξωσης. Δεν ξέρουμε τίποτα γι αυτούς που όμως ξέρουν πάρα πολλά για εμάς. Κι έχει νόημα να τα μάθουμε.
