Toυ Γ. Λακόπουλου
“Ο Γεώργιος Παπανδρέου έκανε ανένδοτο και o Γιώργος Παπανδρέου έγινε ανέκδοτο!“.
Γιώργος Παπαχρήστος, δημοσιογράφος
Στις πρώτες εκλογές για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ ψήφισαν 270.000 πολίτες. Από αυτούς οι 195.000 αρνήθηκαν να επικυρώσουν την αντίληψη που απέπνεε η υποψηφιότητα του Γ. Παπανδρέου, που διεκδικούσε -ξανά- την ηγεσία ως… δικαίωμα!
Ήταν ένα μήνυμα που δεν πήρε. Και από εκείνη τη στιγμή δείχνει τον χειρότερο εαυτό του: ανάμεσα στο ενδεχόμενο να αποχωρήσει από την κούρσα, ή να ηττηθεί, προτίμησε κάτι χειρότερο: να τινάξει στον αερα την εκλογική διαδικασία.
Τελικά αυτoδιαπομπεύθηκε και κατέβηκε πιο χαμηλά στη συνείδηση του εκλογικού σώματος της Κυριακής. Προφανώς και στο αποτέλεσμα…
Δεν αντέχει την ήττα, όπως του καταλόγισε ο Γιώργος Καρελιάς στο News247.gr; Είναι παραδομένος σε διαστροφικούς συνεργάτες οι οποίοι πρώτα του πήραν να μυαλά ότι θα σαρώσει, τώρα τον βάζουν να λέει ότι τον… έκλεψαν;
Λέγεται ότι βρίσκεται παραδομένος ανάμεσα σε δυο αντιμαχόμενες ομάδες γύρω του:
Οι μισοί επιχειρούν να κοπιάρουν το κόλπο με το οποίο ο μηχανισμός Σαμαρα ακύρωσε την εκλογή Μεϊμαράκη στις πρωτες εκλογές στη ΝΔ για να κερδίσει χρόνο ο Μητσοτάκης.
Καθως δεν έβρισκαν πρόσχημα τον έβαλαν να το δημιουργήσει ο ίδιος: “νοθεία”.
Η άλλη ομάδα προσπάθησε να τον διασώσει- όσο γίνεται.. Η “νοθεία” αφορούσε επιμέρους εκλογικά τμήματα, χωρίς επιρροή στο αποτέλεσμα και ήταν…υπέρ του!
Επρόκειτο για μικροαναταραχή, όταν έπεσε για λίγο το ηλεκτρονικό σύστημα, και πάντως το αποτέλεσμα επικυρώθηκε και στα τμήματα και συνολικά από τους εκπροσώπους του.
Γκάφα ολκής, που διογκώθηκε από τον ίδιο προσωπικά με δήλωσή του, που αποκάλυπτε την απόγνωσή του και η οποία αναιρέθηκε από ανακοίνωση άλλων συνεργατών του. Το γαρ πολύ της θλίψεως…
Στην ουσία όμως πρόκειται απλως για το επόμενο στάδιο ενός σχεδίου που είχε από την στιγμή που διαπίστωσε ότι είναι αδύνατο να επικρατ΄΄ησει: να ξαναφύγει.
Αφού δεν πέρασε το κόλπο με την πρόταση να αναλάβει επικεφαλής της Κ.Ο. που θα τον διευκόλυνε επίσης να αποχωρήσει με όσους μπορούσε να πάρει μαζί του και να βρεθεί… αρχηγός του κόμματός του- του ΚΙΔΗΣΟ.
Ανόητες ασκήσεις επί χάρτου. Υπο τον Ανδρουλάκη πάντως δεν θα μείνει…
Υπάρχουν πολιτικοί που δεν ξέρουν να χάνουν. Κανένας ως τώρα όμως δεν έδειξε τα στοιχεία δολιότητας που διακρίνουν τις αντιδράσεις Παπανδρέου από τη στιγμή που οι πολίτες δεν του έκαναν το χατίρι να αναγνωρίσουν το κληρονομικό χάρισμα και να του αναθέσουν να τους ξανασώσει.
Σε ό,τι αφορά το ΚΙΝΑΛ απλώς κάνει χειρότερη τη θέση του. Αν θέλει ένα πρόσχημα για να αποχωρήσει πριν την Κυριακή το δημιούργησε με τον μόνο τρόπο που όφειλε να αποφύγει: τον αυτοεξευτελισμό του.
Αυτό δείχνει έλλειμμα ηγετικότητας. Δεν είχε προσόντα ηγέτη- ούτε αντίστοιχο χαρακτήρα. Ωστόσο ανέλαβε ηγετικές θέσεις κατ’ απονομήν και όχι κατ’ αξίαν. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πέτυχε.
Η αναρρίχησή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – με τη συνδρομή του Σημίτη, τον οποίο προηγουμένως η οικογένεια Παπανδρεου είχε βοηθήσει να αναρριχηθεί στη πρωθυπουργία, κόντρα στη θέληση του Ανδρέα Παπανδρέου- βαφτίστηκε ” εκλογή”.
Τελικά -με την συνδρομή της διαπλοκής που είχε κηρύξει τον πόλεμο στον Καραμανλή επειδή αντιστάθηκε στους “νταβατζήδες” -έφτασε ως την πρωθυπουργία.
Αφού η κυβέρνηση “κηπουρών” που σχημάτισε -με τον απίστευτο Παπακωνσταντίνου υπουργό Οικονομικών, παραγκωνίζοντας την Κατσέλη- οδήγησε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και σε λιγότερο από ένα χρόνο απέτυχε στο Μνημόνιο που ο ίδιος υπέγραψε.
Τότε προσπάθησε να διαφύγει προτείνοντας την πρωθυπουργία στον…Σαμαρά, από τηλεφώνου μάλιστα. Σα να ήταν η λαϊκή εντολή που είχε από τις εκλογές προσωπικό περιουσιακό στοιχείο που το διέθετε κατά βούληση.
Ήταν η αρχή του τέλους για τον ίδιο, αλλά δυστυχώς και για το ΠΑΣΟΚ. Το παρέδωσε καθημαγμένο στον Βενιζέλο που ανοήτως πήγε να χάσει στη θέση του.
Ο Παπανδρέου φρόντισε να ρίξει το ΠΑΣΟΚ πιο κάτω με τη διάσπαση που οργάνωσε εν ψυχρώ- παρακινούμενος από τους αμοραλιστές που τον συμβουλεύουν και σήμερα- κάτω από τη μύτη του άβουλου Βενιζέλου, που δεν τον διέγραψε.
Αν δεν τον είχε διορίσει βουλευτή η Φώφη Γεννηματά – για λόγους που ποτέ δεν μάθαμε και χωρίς να του ζητήσει τουλάχιστον να διαλύσει το διασπαστικό μόρφωμα με το οποίο είχε αποδοκιμαστεί το 2015 -παρότι την παρότρυναν πολλοί, όπως ο έμπειρος Μιλτιάδης Παπαϊωάννου– δεν θα βρισκόταν ποτέ εκλογικό σώμα να τον βάλει στη Βουλή.
Βγήκε ξαφνικά από την αδράνειά του για να κάνει ζημιά- παραμυθιασμένος ότι οι άλλοι θα παραμερίσουν για να περάσει και οι πολίτες θα σπεύσουν δίπλα του.
Από την ώρα που, αντί για τον θρίαμβο που του είχαν καλλιεργήσει την ιδέα να περιμένει, ήρθε η καταστροφή, ταυτίστηκε με πολλές μικροπρέπειες κατά του αντιπάλου του.
Αλλά η υπονόμευση των εκλογών δείχνει ότι δεν έχει εξαντλήσει ακόμη την κλίμακα της κατηφόρας.
Δεν ξέρουμε γιατί κάποιοι από το περιβάλλον του- ή τι ακριβώς στον εσωτερικό του κόσμο -τον οδηγούν να κανει διαρκώς το κακό.
Πήρε από την πολιτική όσα μπορεί να πάρει ένας πολιτικός, ως κληρονόμος.
Αλλά στην Ιστορία, εκτός από τον αρνητικό κυβερνητικό απολογισμό του, η περίπτωσή του θα μείνει για την αρνητική παιδαγωγική της της πολιτικής συμπεριφοράς του- παράδειγμα προς αποφυγή στο δημόσιο βίο…
