Του Δημήτρη Κουτσιφέλη
Παρακολουθώ αυτή την περίοδο, την ¨συζήτηση” που διεξάγεται στο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, με τις διάφορες πλατφόρμες. Συζήτηση που μοιάζει με βολές που ρίχνονται απ τα κατά περίπτωση οχυρά, όχι εναντίον του αντίπαλου, αλλά μεταξύ τους κι όχι από λάθος στόχευση, αλλά από την από καθέδρας κατανόηση της πραγματικότητας, στην οποία (λάθος κατανόηση) η ήττα είναι φιλτέρα της νίκης.
Παρονομαστής αυτής της “συζήτησης” είναι το κόμμα. Ξεχνούν όμως οι θιασώτες αυτής της κατάστασης ότι τα ερωτήματα στα οποία ο πολιτικός οργανισμός οφείλει να απαντά, δεν τα θέτει η μνήμη, η θεωρητική αναζήτηση, αλλά η ζωή. Η ζωή που κυλάει δίπλα μας, η διψήφια ύφεση, η επαπειλούμενη ανεργία για εκατοντάδες πολίτες, τα λουκέτα, οι εθνικές υποχωρήσεις, οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, τα δόντια μιας άγριας ταξικότητας σε βάρος των πολλών, η φτωχοποίηση της κοινωνίας. Η κυβέρνηση μιας εμφυλιοπολεμικής δεξιάς, με μακιγιάρισμα από τα πετσωμένα ΜΜΕ και ακροδεξιά εσάνς, η περιφρόνηση της ίδιας της ζωής των πολιτών, το ψέμα σε ημερήσια διάταξη, ο αυταρχισμός και ο σταρχιδισμός των κυβερνώντων, η ολική ανικανότητα.
Με δυο λόγια η τραγωδία που ζει ο Έλληνας κάθε μέρα, κάθε μέρα για πολλές μέρες.
Σε αυτά τα ερωτήματα όμως, δεν απαντάει το ένα ή δύο ή περισσότερα αστέρια ριζοσπαστικότητας και αριστεροσύνης. Άλλωστε πληθώρα τέτοιων αστεριών, κοσμεί τα ενδύματα των βολεμένων εστέτ της επανάστασης.
Στα ερωτήματα αυτά, μία είναι η απάντηση. Μια άλλη διακυβέρνηση της χώρας, με προτεραιότητα τις ανάγκες των πολλών, την προστασία των δικαιωμάτων, την ασφάλεια της υγείας των πολιτών, την διαρκή βελτίωση του επιπέδου ζωής των ανθρώπων, την ουσιαστική στήριξη της μεσαίας επιχειρηματικότητας, την απόκρουση της πανδημίας με όρους υπέρ της ζωής κι όχι υπερ του θανάτου.
Τα ερωτήματα είναι πολλά και αδήριτα. Αφορούν κάθε σφαίρα της ζωής, και ακριβώς για αυτό, η απάντηση μιας άλλης διακυβέρνησης, έχει την ανάγκη να δοθεί από το πλατύ φάσμα των πολιτικών δυνάμεων, που τοποθετούνται λιγότερο η περισσότερο απέναντι στην διακυβέρνηση του Μητσοτάκη. Χωρίς αποκλεισμούς για τις επιλογές του χτες. Ο μικροαστισμός του δεν ξεχνώ, είναι οπαδός της δεξιάς κι όχι της αλλαγής.
Το κόμμα επομένως, είναι δευτερεύον σήμερα. Προέχει η κοινωνία. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό και πιστεύει ότι απέναντι στο επίδομα, στο μεροκάματο, στη 13η σύνταξη, στο ανοιχτό μαγαζί, στη θέση εργασίας μετράει περισσότερο ο χαρακτήρας του κόμματος, είναι βαθιά νυχτωμένος. Ενδεχομένως σε αυτή την βαθιά νύχτα να ανθίζουν υπέροχα όνειρα, αλλά το ξημέρωμα συνοδεύεται από τις οιμωγές των αδικημένων.
Για την πραγματική ζωή, λοιπόν. Πλατύ δημοκρατικό μέτωπο, αντικειμενικά γύρω και με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλέγρα, με το μάτι στο αύριο του λαού κι όχι του σχηματισμού. Χωρίς μια τέτοια οπτική και πολιτική πρακτική, δεν είναι ότι η ιστορία δεν θα μας συγχωρέσει, είναι ότι με την ευθύνη μας θα αναδειχτούμε σε όνειδός της.
*Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας (υπ. βουλευτής στις εκλογές του 2019)