Του Μέλιου Ανδρικόπουλου
Οι καλλιτέχνες,για πολλοστή-συνεχόμενη χρονιά, βιώνουν ένα μακρύ ”χειμώνα”, ανεβαίνουν σιωπηλά το δικό τους πικρό Γολγοθά. Δεν τους έφτανε η παρατεταμένη ανέχεια που βιώνουν εξαιτίας αλλεπάλληλων κρίσεων που πλήττουν την κοινωνία ,τώρα έχουν ν΄αντιμετωπίσουν και κυβερνητικές πρωτοβουλίες που τους χτυπούν ύπουλα,πισώπλατα και αδικαιολόγητα.”Ηθοποιός σημαίνει Φως”,ακούγεται ηχηρή η φωνή του λαού από το παρελθόν..
Το ταλέντο δεν δραχμοποιείται, δεν τετραγωνίζεται, δεν εξαγοράζεται, δεν χωράει σε συρτάρια υπουργείων…Οι καλλιτέχνες ανήκουν σε άλλες σφαίρες, είναι το αλάτι της Γης,είναι η ανάσα μας, ο ήλιος και το φεγγάρι, τ΄’ άστρα του ουρανού.. Κάτω τα χέρια λοιπόν άσχετοι από τους καλλιτέχνες. Ο καλύτερος, ο μεγαλύτερος πολιτικός αξίζει όσο το μικρό δακτυλάκι του ”τελευταίου” ηθοποιού… Χωρίς πολιτικούς μπορούμε να ζήσουμε, χωρίς καλλιτέχνες όχι.
Στη κατοχή,που δεν υπήρχε κυβέρνηση -ή υπήρχε της πλάκας…-,τα θέατρα ήταν γεμάτα και ας έπεφταν έξω βόμβες και ας έκανε τσουχτερό κρύο και ας πεινούσε ο κόσμος…Οι πρωτόγονοι άνθρωποι μέσα στις σπηλιές,ζωγράφιζαν ελέφαντες και λιοντάρια στους τοίχους των σπηλαίων. Μπορεί να μην ήξεραν να μιλήσουν αλλά η ψυχή τους ποθούσε να εκφραστεί, ήθελαν κάτι άλλο, πέρα από το φαγητό και το νερό,ήθελαν να ”συνομιλήσουν” με την ”αθανασία” μέσα από την πρωτόγονη τέχνη τους…
Στην αρχαιότητα,το θέατρο ήταν η σημαντικότερη ψυχαγωγία, το καλύτερο σχολείο,η εφαρμογή της φιλοσοφίας στην πράξη. Ακόμη και σήμερα τα θεατρικά έργα των αρχαίων τραγικών ,οι κωμωδίες του Αριστοφάνη και άλλων, είναι άκρως επίκαιρα και το βάθος των νοημάτων τους, αποτελούν αναμφισβήτητα ακόμη και σήμερα, ένα ”ανοιχτό”,υψηλού επιπέδου σχολείο,τόσο στη χώρα μας όσο και σε όλο τον πλανήτη.
Στον Μεσαίωνα ,το θέατρο έσωσε τους ανθρώπους από τον παραλογισμό των εξουσιών, τον σκοταδισμό των ”ιερών εξετάσεων”, τη μαυρίλα και την αγριάδα της εποχής…Σήμερα οι καλλιτέχνες με τις καλλιτεχνικές τους δραστηριότητες, -αναφερόμαστε σε κάθε μορφή τέχνης- είναι το αποκούμπι,το απάγκιο,το καταφύγιο κάθε ευαίσθητης ψυχής, των κατατρεγμένων ανθρώπων, όλων όσων έχουν αναζητήσεις πέρα από την στεγνή καθημερινή επιβίωση…
Η ανθρώπινη ψυχή έχει ανάγκη ν΄ακουμπήσει κάπου και μόνο μέσα από τη τέχνη ,μέσα από μεταφυσικές αναζητήσεις ,μπορεί ν΄ανακουφιστεί,να ξεκουραστεί και να γεμίσει. Το θέατρο ειδικά ,έχει μία μυστηριακή διάσταση, γι΄ αυτό και στην αρχαιότητα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τις θεότητες της εποχής…Ας σταματήσει λοιπόν η αντίληψη των πολιτικών, ”όλα τα σφάζω,όλα τα μαχαιρώνω”..
Πρέπει να αντιληφθούν ότι οι νόμοι τους δεν έχουν καμία πέραση σε κάποιους τομείς… Δεν φυλακίζεται ο άνεμος, δεν νομοθετείται το χαμόγελο. Μην καταστρέφετε τα πλήκτρα του πιάνου,μην σπάτε τις χορδές του βιολιού,μη στήνετε τους ηθοποιούς στα 5 μέτρα…Η κοινωνία έχει ανάγκη τους καλλιτέχνες, για να μπορούν ν΄αντέξουν,τις άθλιες πολιτικές που καθημερινά εξυφαίνονται εναντίον των ανθρώπων.
Περιμέναμε το κράτος, η πολιτεία, οι κυβερνήσεις να σταθούν στο πλευρό των δοκιμαζόμενων καλλιτεχνών και όχι να προσπαθούν να τους ισοπεδώσουν,να τους υποτιμήσουν,να τους χτυπήσουν ύπουλα, πρόστυχα και ανόητα. Κανένας άλλος κλάδος εργαζομένων, δεν έχει δοκιμαστεί τόσο τα τελευταία χρόνια, όσο οι καλλιτέχνες, από τις αλλεπάλληλες κρίσεις που μάστιζαν, μαστίζουν και τσάκισαν το σύνολο της κοινωνίας.Ωστόσο,οι καλλιτέχνες με την αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια που τους διακρίνει,δεν παραπονέθηκαν ποτέ, δεν γκρίνιαξαν,δεν ζήτησαν τον οίκτο κανενός.
Βάδισαν και βαδίζουν με ΄΄καλλιτεχνική υπερηφάνεια”. Δεν τους ενοχλούν τα φθαρμένα ρούχα που φορούν,δεν σκέφτονται το λιγοστό φαγητό που διαθέτουν, αρκεί να μπορούν να βρίσκονται επάνω στο ”σανίδι”. Η δική τους χαρά, με το πέταγμά τους,να δίνουν χαρά στους ανθρώπους και με τις μουσικές τους που ξεχύνονται τα βράδια, στην ατμόσφαιρα των μικρών ,ζεστών καλλτεχνικών χώρων να ταξιδεύουν τους διψασμένους για συναισθήματα ανθρώπους…Και βρέθηκαν άσχετοι πολιτικοί,να θέλουν να ”τετραγωνίσουν”,την απερίγραπτη,τη σπουδαία προσφορά αυτών των ανθρώπων, στην τσακισμένη κοινωνία,που την τσάκισαν οι δικές τους πολιτικές επιλογές…
Όχι κύριοι ,δεν μπορείτε,δεν είστε άξιοι ν΄αγγίξετε τους ηθοποιούς και τους μουσικούς μας!!Ανήκουν σε άλλες πολύ υψηλότερες σφαίρες,που εσείς δεν μπορείτε να προσεγγίσετε,να κατανοήσετε και να αντιληφθείτε!!Όλοι εμείς, που τους ξέρουμε καλά,τους έχουμε ζήσει από κοντά, γνωρίζουμε τις απερίγραπτες στιγμές συγκίνησης που μας έχουν προσφέρει!! ους αγαπάμε, τους σεβόμαστε ,τους εκτιμάμε απεριόριστα και στεκόμαστε δίπλα τους, στους αγώνες τους που είναι και αγώνες όλης της κοινωνίας!! Δεν ξεχνάμε, ότι οι καλλιτέχνες ανήκουν στην κοινωνία, είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα της, είναι η ανυπέρβλητη ανάσα των ανθρώπων,το καταφύγιό τους σε χαρές,σε λύπες και στενοχώριες!!
Και επιτέλους,πρέπει να κατανοήσουν οι πάντες ότι οι καλλιτέχνες -πέρα από τις όποιες απολαβές τους,μικρές η μεγαλύτερες- στέκονται ψηλότερα από τους πάντες,όπως ψηλότερα είναι και η θεατρική σκηνή στα θέατρα και το πάλκο στις μουσικές σκηνές,γιατί από εκεί ψηλά, εκπέμπουν Φως,εκπέμπουν καλοσύνη, εκπέμπουν αγάπη και συναισθήματα….
Μην προσπαθείτε λοιπόν να χτυπήσετε τους καλλιτέχνες,στην ευαίσθητη καρδιά τους. Δεν έχουν ανάγκη τα χρήματά ”σας” πολιτικοί. Κρατήστε τα. Αφήστε τους ήσυχους και ήρεμους να προσφέρουν στους ανθρώπους χαρά,αφήστε τους να ψυχαγωγούν τον κόσμο,αφήστε τους να σκορπίζουν αγάπη,συναισθήματα και συγκίνηση. Αφήστε τους ήσυχους ,να προσφέρουν στους ανθρώπους, αυτά που εσείς δεν μπορείτε να προσφέρετε!! Δεν ζητάνε τίποτα για ανταμοιβή, πέρα από την αγάπη του κόσμου και το χειροκρότημά τους κι ας γνωρίζουν, πως και αυτό το βράδυ θα κοιμηθούν σχεδόν νηστικοί….