Του Ηλία Κυριακάκη
Για όσους δεν παρακολουθούν τις διεθνείς εξελίξεις, παγιδευμένοι στον ελληνικό μικρόκοσμο, σημειώνουμε πως η καθιερωμένη ετήσια συνάντηση του International Economic Forum θα πραγματοποιηθεί ως συνήθως στο Davos της Ελβετίας, μεταξύ 17 και 20 Ιανουαρίου. Εμείς, ως χώρα, μάλλον φέτος θα λάμψουμε δια της απουσίας μας. Θα μας υποκαταστήσουν, όμως, επάξια άλλοι, όπως ο πρόεδρος Ερντογάν – παρόλο που το νόμισμα και η οικονομία της Τουρκίας βυθίζονται γοργά- και ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζι Πινγκ, η χώρα του οποίου έχει ήδη το μεγαλύτερο εθνικό προϊόν σε απόλυτους αριθμούς σε όλο τον πλανήτη.
Στο Davos θα παραστεί, επίσης, ο απερχόμενος Αμερικανός αντιπρόεδρος Joe Biden, ενώ ταυτόχρονα με τη λήξη των εκεί εργασιών στις 20 Ιανουαρίου, ο κ. Τραμπ, θα ορκίζεται Πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας του κόσμου, των ΗΠΑ. Τόσο η συνέχιση του ανοίγματος της Κίνας στον καπιταλισμό, όσο και η αποχώρηση Ομπάμα και η αναγόρευση του κ. Τραμπ ως Προέδρου των ΗΠΑ δημιουργούν ένα νέο διεθνές πολιτικό σκηνικό, που θα επηρεάσει όχι μόνο τη χώρα μας και την Ευρώπη αλλά και τον κόσμο ολόκληρο. Έγκυροι αναλυτές εκτιμούν ότι σε δυο χρόνια από σήμερα, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκηνή.
Τα παραπάνω, σημαντικά και καίρια, περιμένουμε να αρχίσουν να συμβαίνουν για να τα αναλύσουμε, να τα σχολιάσουμε και να δούμε πως και πόσο θα επηρεάσουν και τη δική μας γειτονιά. Για σήμερα, υπενθυμίζουμε πως, ο κ Παπανδρέου το 2009, πρωθυπουργός της Ελλάδας τότε, παγιδευμένος σε κάποια κουζίνα του Davos, «ολοκλήρωσε το σχεδιασμό» του και έβαλε τη χώρα στη βάσανο των μνημονίων από την οποία ταλαιπωρούμαστε όλοι μέχρι και σήμερα, οκτώ χρόνια μετά και θα εξακολουθήσουμε να ταλαιπωρούμαστε για το προβλεπτό μέλλον.
Από το 2009 κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, ο κ. Παπανδρέου έφυγε από το ΠΑΣΟΚ, ερωτοτρόπησε για ένα διάστημα με το Σύριζα, ίδρυσε ένα νέο κόμμα, συνέχισε να γυμνάζεται με celebrities σε διάφορα γυμναστήρια και σήμερα επιστρέφει με “δόξα και τιμή” στο κόμμα, που ίδρυσε ο πατέρας του. Μια επιστροφή «εξαγνισμού», για όσους έχουν κοντή μνήμη, και κατόπιν “ειδικής πρόσκλησης” που του απηύθυνε η κυρία Γεννηματά.
Σε δείπνο που έγινε την περασμένη Παρασκευή στο Κάραβελ, η επιστροφή επισφραγίστηκε με την παρουσία όλου του “παλιού” ΠΑΣΟΚ. Και ποιος δεν ήταν εκεί. Από τον κ. Λαλιώτη, τον κ. Χρυσοχοΐδη και την κυρία Βάσω Παπανδρέου, μέχρι τον κ. Πρωτόπαπα, τον κ. Παπαϊωάννου και τον ημέτερο κύριο Νεονάκη. Όλοι οι παριστάμενοι, είτε είδαν “φως και μπήκαν”, είτε, το πιθανότερο, μυρίστηκαν εξουσία και έδωσαν αμέσως το “παρών”. Το παρών έδωσε και ο αποχωρήσας από το Ποτάμι, Ιλχάν Αχμέτ, ενώ εκτιμήσεις θέλουν να τον ακολουθούν και η κυρία Μάρκου καθώς και ο κ. Θεοχάρης.
Α!, ναι, μερικοί παλαιοί του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν εκεί. Συγκεκριμένα, 500 χιλιόμετρα μακρύτερα, στη Θεσσαλονίκη, τρία πρωτοκλασάτα στελέχη από τα παλιά, η κ. Διαμαντοπούλου και οι κ.κ. Φλωρίδης και Ραγκούσης, επέλεξαν να πραγματοποιήσουν περίπου ταυτόχρονα μια εκδήλωση-προάγγελο της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού κινήματος με τον σημαδιακό τίτλο “Ώρα αποφάσεων”. Λέγεται ότι συμπαθούντες στην κίνηση αυτή είναι ο κ. Μπουτάρης, που μίλησε στην ίδια εκδήλωση καθώς και ο κ. Θεοδωράκης, που πάντως κράτησε διακριτικές αποστάσεις και αντί αυτού απέστειλε για να απευθύνει χαιρετισμό τον κ Μεϊμάρογλου.
Στο μεταξύ ο κ. Σόιμπλε, δηλώνει ευθαρσώς και για πρώτη φορά, “μπορούμε και χωρίς το ΔΝΤ”, ίσως και ενόψει της αναγόρευσης του κ. Τραμπ, το Πρωθυπουργικό Γραφείο επανέρχεται όλο και πιο πολύ στον “αριστερό λόγο”, ο κ. Σταθάκης υπαναχωρεί, λεκτικά τουλάχιστον, από την μνημονιακή υποχρέωση ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ και των ΕΛΠΕ και μεγάλες γερμανικές εφημερίδες αρχίζουν να βλέπουν για την Ελλάδα, εκλογές την άνοιξη.
Εμείς δεν έχουμε και πολλά να προσθέσουμε, αφού με εκλογές, ή μη, τη ζοφερή πραγματικότητα των μνημονίων και της υπερφορολόγησης δεν θα τη γλιτώσουμε για το προβλεπτό τουλάχιστον μέλλον. Τι κι αν αλλάζουν στρατόπεδα, κόμματα και παρατάξεις οι «σωτήρες» μας κατά το ωφελιμότερον για το πολιτικό τους μέλλον, αφού δεν αλλάζουν μυαλά. Αλλά γιατί να αλλάξουν μυαλά αφού δεν αλλάζουμε ως Λαός και δεν τους αλλάζουμε κι εμείς;
Τελειώνοντας, δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε την αυτοχαρακτηριζόμενη ως “αναρχοκομμουνίστρια¨ κυρία Έμμα Γκόλντμαν, που είπε πως: “Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα, θα ήταν παράνομες”. Και στην Ελλάδα, δεν έχουν ακόμη απαγορευτεί.