Toυ Γιάννη Αλμπάνη

Ο Γιάννης Αλμπάνης γράφει για την επιλογή της κυβέρνησης να μην εντάξει τόσο τα μοριακά όσο και τα rapid test στη συνταγογράφηση και τον εμπαιγμό από το πλαφόν στην τιμή των PCR.

Στο ζήτημα των τεστ PCR για τον κορωνοϊό θα μπορούσε να συνοψιστεί η συνολική αποτυχία της κυβέρνησης να διαχειριστεί αποτελεσματικά την πανδημία. Μια αποτυχημένη διαχείριση η οποία χαρακτηρίζεται από:

• αδιανόητη προχειρότητα στο σχεδιασμό.
• προκλητική εύνοια στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας,
• επικοινωνιακά τεχνάσματα που υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών.

Μια απαραίτητη εξέταση

Τα PCR αποτελούν μια απαραίτητη εξέταση για τη διάγνωση μιας δυνάμει θανατηφόρας ασθένειας όπως η COVID. Το «απαραίτητη» δεν έχει να κάνει με το αν χρειαζόμαστε το PCR για να βγάλουμε πιστοποιητικό νόσησης, αλλά με το αν είναι απαραίτητο για τη διάγνωση της ασθένειας. Η απάντηση είναι βέβαια καταφατική αφού πρόκειται για την πλέον ακριβή εξέταση, ειδικά για την παραλλαγή Ο.

Τι θα έπρεπε να έχει κάνει λοιπόν η Πολιτεία για μια απαραίτητη διαγνωστική εξέταση εν μέσω μάλιστα πανδημίας; Αυτά που κάνει (ή θα έπρεπε να κάνει) για όλες τις ανάλογες εξετάσεις:

• να την εντάξει στη συνταγογράφηση για να έχουν πρόσβαση στην εξέταση χωρίς ταλαιπωρία όλοι όσοι την έχουν ανάγκη, ανεξάρτητα από το βαλάντιο τους,
• να δημιουργήσει τις ασφαλιστικές δικλείδες για να μην γίνει κατάχρηση της συνταγογράφησης (όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις συνταγογραφούμενες εξετάσεις),
• να κάνει συμφωνίες με τα διαγνωστικά κέντρα, ώστε να πέσει δραματικά το κόστος των PCR για το Δημόσιο (όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις συνταγογραφούμενες εξετάσεις),
• να δημιουργήσει τις αναγκαίες υποδομές στις δημόσιες δομές Υγείας, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τον απαραίτητο αριθμό PCR με το μικρότερο δυνατό κόστος.

Το κόστος

Η κυβέρνηση επέλεξε να μην εντάξει ούτε τα PCR ούτε τα Rapid στη συνταγογράφηση. Αντιθέτως, προτίμησε να μετακυλήσει το κόστος στους πολίτες. Στα λίγα σημεία που γίνονται δωρεάν τεστ, οι ουρές είναι τεράστιες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ταλαιπωρία και υγειονομικούς  κινδύνους, αφού έχουμε να κάνουμε κατά κύριο λόγο με ανθρώπους που εμφανίζουν συμπτώματα της νόσου.

Η κυβέρνηση επικαλείται το κόστος των τεστ για να δικαιολογήσει την απόφασή της να μην τα εντάξει στη συνταγογράφηση. Μάλιστα ο Άδωνις Γεωργιάδης με τον… τεχνοκρατικό οίστρο που τον διακρίνει, έκανε λόγο για κίνδυνο νέου Μνημονίου, αν το κράτος αναλάβει το κόστος των τεστ.

Ωστόσο, το κυβερνητικό επιχείρημα μοιάζει έωλο. Κι αυτό γιατί:

• Όταν το διακύβευμα είναι η δημόσια Υγεία και η ίδια η ανθρώπινη ζωή, τα χρήματα ακόμα και αν δεν υπάρχουν, πρέπει να βρεθούν. Αλλιώς, για τι είδους δημόσιο σύστημα Υγείας συζητάμε;
• Πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, η Αυστρία και η Μεγάλη Βρετανία κάνουν δωρεάν τα τεστ στους πολίτες τους (ή τουλάχιστον στους εμβολιασμένους). Η δε Κύπρος χρεώνει το PCR στα 20 ευρώ, δηλαδή στο ⅓ της τιμή που πληρώναμε μέχρι πρότινος στην Ελλάδα, Οι ευρωπαϊκές χώρες λοιπόν κάνουν δωρεάν το τεστ χωρίς να οδηγούνται στη χρεοκοπία.
• Η οργανωμένη και σχεδιασμένη παρέμβαση του κράτους τόσο στο επίπεδο των δημόσιων υποδομών όσο και σε αυτό των επωφελών συμφωνιών με τους ιδιώτες, θα συρρίκνωνε κατά πολύ το κόστος των τεστ, καθιστώντας το απολύτως διαχειρίσιμο.

Δεν είναι υπερβολή ο ισχυρισμός ότι η κυβέρνηση αξιολογεί ως πιο σημαντική την (όποια) δημοσιονομική επιβάρυνση από την προστασία της δημόσιας Υγείας, κάνοντας ταυτόχρονα ένα τεράστιο «δώρο» στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας. Να σημειωθεί ότι το περασμένο 24ωρο πραγματοποιήθηκαν 81.484 μοριακά τεστ και 568.617 rapid test.

Ο εμπαιγμός

Το δυσβάσταχτο χαράτσι και οι εικόνες της ντροπής με τον κόσμο να περιμένει με τις ώρες για να κάνει το δωρεάν τεστ στα λιγοστά σημεία που αυτό γίνεται, ανάγκασαν την κυβέρνηση να αναδιπλωθεί. Η επιβολή πλαφόν 47 ευρώ στα PCR αποδεικνύει:

• την απόλυτη ανάγκη της δημόσιας παρέμβασης αφού η Αγορά δεν μπορεί να αυτορυθμιστεί προς όφελος της κοινωνίας,
• το μέγεθος της κερδοσκοπίας στα τεστ εδώ και δύο χρόνια, αφού παρά τη μείωση των 13 ευρώ στην τιμή του, παραμένουν εξαιρετικά κερδοφόρα δραστηριότητα για τους ιδιώτες.

Ωστόσο, η επιχειρούμενη κυβερνητική αναδίπλωση δεν είναι παρά ένα επικοινωνιακό παιχνίδι το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εμπαιγμός. Το κόστος των 47 ευρώ παραμένει δυσβάσταχτο για τους πιο αδύναμους οικονομικά. Μια τετραμελής οικογένεια μπορεί να αναγκαστεί να πληρώσει 188 ευρώ για να διακριβώσει αν έχει κρούσμα στους κόλπους της. 

Την ώρα που η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση έχει τεράστια σημασία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ασθένειας και την αναχαίτιση της διάδοσής της, η κυβερνητική πρακτική εξακολουθεί να ορθώνει προσκόμματα στον διαγνωστικό έλεγχο μεγάλης μερίδας πολιτών. Είτε το δει κανείς από τη σκοπιά της δημόσιας Υγείας είτε από αυτήν της κοινωνικής δικαιοσύνης, πρόκειται για πολιτικό σκάνδαλο.

AΠΟ ΤΟ NEWS 247