Του Γ. Λακόπουλου
Όταν ο πρώην Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής σήκωσε το γάντι που του έριξε ο Κ. Σημίτης, προφανώς είχε υπόψη του ότι με τη δήλωσή του θα πάρουν τα σκάγια και την πολιτική του Κυρ. Μητσοτάκη.
Ενδεχομένως ήταν και προειδοποίηση, όπως σημείωσαν οι πολιτικοί αναλυτές.
Ωστόσο είναι μάλλον απίθανο να υπολόγιζε-και πολύ περισσότερο να επιδίωξε- την «ανήκεστο βλάβη» που θα επέφερε στον διάδοχό του στην ηγεσία της ΝΔ και την πρωθυπουργία.
Από την ώρα που βγήκε στον αέρα η δήλωση ο Πρωθυπουργός είναι ακόμη πιο αποδυναμωμένος στο κόμμα του, την κοινοβουλευτική του ομάδα και τη συντηρητική παράταξη.
Η κομματική βάση και οι περισσότεροι βουλευτές παίρνουν αποστάσεις από την πολιτική του και για πρώτη φορά το εκδηλώνουν, είτε προσυπογράφοντας τη δήλωση Καραμανλή, είτε επιτιθέμενοι στον Κ. Σημίτη.
Οι πολιτικοί παρατηρητές, που ξύνουν την κρούστα κάτω από τις αντιδράσεις, διαπιστώνουν «συσπείρωση στον Καραμανλή και αποστάσεις από τον Μητσοτάκη».
Η εθνική διάσταση που έδωσε ο πρώην Πρωθυπουργός στην παρέμβασή του έγινε δεκτή με ικανοποίηση και πέραν των «καραμανλικών» που αποτελούν τον άξονα στη Βουλή, την οργάνωση και τους ψηφοφόρους.
Σ’ αυτό το πλαίσιο η εμπιστοσύνη της κομματικής βάσης της ΝΔ στο πρόσωπό του ενισχύθηκε και αντιστοίχως μεγάλωσαν οι αποστάσεις της από το σύστημα Μητσοτάκη.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν κινδυνεύει να ανατραπεί στη Βουλή. Αλλά η απροθυμία μεγάλης μερίδας βουλευτών της ΝΔ να στηρίξουν την πολιτική του είναι πιο ορατή.
Οι 11 άνετα θα μπορούσαν να είναι 111
Η δυσκολία να επικυρωθούν τα μνημόνια που ολοκληρώνουν τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι χαρακτηριστική της πρωθυπουργικής αδυναμίας.
Το κενό ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την Κοινοβουλευτική ομάδα, αλλά και την κομματική βάση από τη άλλη, δύσκολα θα κρύβεται εφεξής.
«Οι 11 άνετα θα μπορούσαν να είναι 111» λέει κομματικός παράγων για τους γαλάζιους βουλευτές που τοποθετήθηκαν σε μια μόνο εφημερίδα υπέρ της δήλωσης Καραμανλή.
Οι 11 – Στυλιανίδης, Κεφαλογιάννη, Κακλαμάνης, Αναστασιάδης, Κουμουτσάκος, Βλάχος, Γκίκας, Κουτσούμπας, Γκιουλέκας, Βαγιωνάς, Κυρανάκης- εκπροσωπούν τη μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών και διαμηνύουν στο Μέγαρο Μαξίμου πως η μόνη αποδεκτή διαφορά με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ.
Για τον ίδιο παράγοντα η μετά το «επεισόδιο Καραμανλή- Σημίτη» επιμονή Μητσοτάκη, δια της εκπροσώπου του, στη διατύπωση για «θαλάσσιες ζώνες» δείχνει ότι το κενό μάλλον θα διευρύνεται, καθώς όλοι αντιλαμβάνονται τι εννοεί με τον πληθυντικό.
Η απομόνωση του Πρωθυπουργού
Είναι ο δεύτερος, μετά τον Γ. Παπανδρέου, Πρωθυπουργός, που κινείται σε άλλο μήκος κύματος από τους βουλευτές του.
Σήμερα οι βασικοί υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι… εσωκομματικοί. Στον σκληρό πυρήνα βρίσκονται οι… «σημιτικοί» που απορρόφησε με ανταλλάγματα, οι πάσης φύσεως αξιωματούχοι και οι εξωκοινοβουλευτικοί -που δεν έχουν σχέση με την ΝΔ και κάποιοι ούτε καν με την πολιτική- και ο οικογενειακός μηχανισμός του που δεν προκαλεί ιδιαίτερες συμπάθειες.
Η ακραία δεξιά πτέρυγα, προς την οποία διολισθαίνει για την προσεγγίσει, παραμένει στο πλευρό του Αντώνη Σαμαρά.
Η απομόνωση του Πρωθυπουργού στο κόμμα του δύσκολα εξισορροπείται με την υποστήριξη ισχυρών των ΜΜΕ και του χρήματος- με το αζημίωτο βέβαια.
Χαρακτηριστικά ηγέτη δεν είχε ποτέ και ότι προσπάθησε να αποκτήσει στην πρώην φάση της πανδημίας με επικοινωνιακή επίθεση, το απώλεσε ήδη.
Δεν εμπνέει ως επικεφαλής, δεν επικοινωνεί συναισθηματικά με το ανθρώπινο δυναμικό του χώρου του και δεν μπορεί να διαμορφώσει σχέσεις εμπιστοσύνης ή να ενεργοποιήσει τα παραταξιακά αντανακλαστικά.
Αυτά τα στοιχεία αναδείχθηκαν περισσότερο σε σύγκριση με τον Καραμανλή, παρότι ο πρώην Πρωθυπουργός δεν τον απειλεί, ούτε προτίθεται να τον αποσταθεροποιήσει.
Ωστόσο η ψυχολογία των στελεχών και της βάσης, τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια του Μητσοτάκη και διαμορφώνουν όρους που απομονώνουν την ετερόκλητη ομάδα του στην παράταξη των Καραμανλήδων.