Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η σοφία του άρθρου του πρώην υπουργού, Αλέκου Παπαδόπουλου, για τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ είναι ότι βάζει τον πήχη εκεί που δεν μπορούν να τον περάσουν.
Το ΠΑΣΟΚ δεν θα σταματήσει να εκπλήσσει. Από τα θηριώδη ποσοστά που εξασφάλισε η κυριαρχική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου για την «Αλλαγή», ύστερα από διακυβέρνηση δυο ακόμη Πρωθυπουργών του, κατέπεσε στο 4,6% – με επικεφαλής το ευφυέστερο στέλεχός του.
Τώρα εμφανίζεται με έξι – αριθμός: 6 – πρόσωπα, που θεωρούν τους εαυτούς τους ικανούς να γίνουν Πρωθυπουργοί. Ήτοι να… υπερτριπλασιάσουν την εκλογική του δύναμη!
Την Κυριακή δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» άρθρο του Αλέκου Παπαδόπουλου για τις αρχαιρεσίες στο ΠΑΣΟΚ. Τις αντιλαμβάνεται ως ευκαιρία «να ισορροπήσει επιτέλους το πολιτικό σύστημα με την ανάδειξη ενός πρωθυπουργήσιμου προσώπου για την διακυβέρνηση της χώρας, με κύρος, με γνώση, με διεθνή αναγνώριση, με στέρεες πεποιθήσεις και φορτία εμπιστοσύνης».
Δεν κατονομάζει ποιο μπορεί να είναι αυτό το πρόσωπο και πρέπει να το μαντέψουμε, με βάση τις διαπιστώσεις του άρθρου. Μια από αυτές αναφέρεται στις «φαυλότητες» παλαιότερων περιόδων – συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ προφανώς.
Αλλά αν το μέλλον του πολιτικού συστήματος πρόκειται να διαμορφωθεί από το σημερινό ΠΑΣΟΚ, όπως πιστεύει, μάλλον πρέπει να αποκλειστεί ό,τι βρίσκεται κοντά, ή πηγάζει από τις «φαυλότητες» που υπενθυμίζει.
Ισχυρίζεται επίσης ότι «το ευρύτερο ΠΑΣΟΚ διαθέτει αποδεδειγμένα ικανά και με αξιοσύνη στελέχη να κυβερνήσουν ξανά την χώρα». Αλλά, πάλι, επειδή δεν κατονομάζει κάποιους.
Έτσι δεν διευκρινίζεται αν στο «ξανά» συμπεριλαμβάνονται και όσοι έχουν προκαλέσει την λαϊκή αποδοκιμασία κατά του ΠΑΣΟΚ και των ιδίων. Ή όσοι ξανά-κυβερνούν με… το αντίπαλο κόμμα!
Για την έκβαση της 6ης Οκτωβρίου σημειώνει: «Στο ερώτημα αν υπάρχει πρωθυπουργήσιμη επιλογή, η απάντηση ελπίζω ότι θα δοθεί από ένα είδος «συλλογικής ευφυίας» των μελών του ΠΑΣΟΚ, που ιστορικά ήδη λειτούργησε επιτυχημένα».
Ο συλλογισμός δεν επαληθεύεται. Στη μετά-Παπανδρέου εποχή, αν εξαιρεθεί η περίπτωση Σημίτη – που ήταν πράγματι «πρωθυπουργήσιμος» όταν επικράτησε, ανεξάρτητα από τη αξιολόγηση του απολογισμού του – η «συλλογική ευφυΐα» του ΠΑΣΟΚ οδήγησε στα βράχια.
Από τους τέσσερις προέδρους που ανέδειξε, οι δυο ήταν απλώς κληρονόμοι ενδόξου ονόματος. Ο ένας μάλλον αχθοφόρος του, αφού παρέδωσε αβασάνιστα τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και διέσπασε και το κόμμα που τον έκανε πρόεδρο και Πρωθυπουργό.
Τελευταίο παράδειγμα κομματικής «ευφυΐας» ήταν η επιβράβευση του «κομματικού σωλήνα» και της επικράτησης των μηχανισμών.
Ο Αλέκος – με ρόλο πολιτικού Νέστορα πλέον – υπαινίσσεται ότι στην κούρσα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ υπάρχει τουλάχιστον μια «πρωθυπουργική» υποψηφιότητα – αίνιγμα.
Αλλά κανένας από τους έξι δεν δείχνει να ενστερνίζεται τα κριτήρια που ο ίδιος θεωρεί τεκμήρια της ζητούμενης «αναθέσμισης» της χώρας:
-Γερουσία 50 μελών, μείωση των βουλευτών σε 250, κατάργηση σταυρού προτίμησης, αποτροπή ενδιάμεσων εκλογών, ενίσχυση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, συνταγματική τροποποίηση για την επιλογή της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων και των Ανεξάρτητων Αρχών.
Σημειώνει ότι «δεν είναι αφελής νοσταλγός της δικής του εποχής» ωσάν συνολικά το «τότε πολιτικό προσωπικό να διακρίνονταν από σπάνιες πολιτικές ικανότητες και αρετές…».
Αλλά πιστεύει – και έχει δίκιο – ότι «οι προηγούμενες γενιές πολιτικών είχαν στενότερη σχέση με το λαϊκό αίσθημα. Δεν ήταν πολιτικές κατασκευές των μίντια…».
Τα στοιχεία που αποδοκιμάζει όμως είναι εμφανή στον αστερισμό των διεκδικητών της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και επικυρώνουν αυτό που ο ίδιος θεωρεί «πολιτικό παράδοξο»: «αντιστροφή της κατάστασης» από εκείνους που οι «πολλοί» έχουν «ήδη απορρίψει, ως ακατάλληλους να τους κυβερνήσουν».
Η σοφία του άρθρου για τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ είναι ότι βάζει τον πήχη εκεί που δεν μπορούν να τον περάσουν. Έτσι με τρόπο οξύμωρο αποκλείει όσους, ενδεχομένως, υποδεικνύει.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
