Γιατί η Ευρώπη τιμά τον Προκόπη Παυλόπουλο: Οι νύχτες του 2015, ο Ντράγκι, ο Αμάτο και ένας προεδρικός φίλος

Στις 19 Δεκεμβρίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για πρώτη φορά στην ιστορία της θα παρακάμψει το πρωτόκολλό της και ο αρχηγός ενός κράτους μέλους θα παραστεί και θα μιλήσει στην τακτική  συνεδρίαση του Κολλεγίου των Επιτρόπων- στο  13ο όροφο του Μπερλεμόντ. Η τιμή γίνεται στον  πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Γιατί άραγε; Δεν έχουν δουλειά να κάνουν οι επίτροποι; Ή μήπως επειδή η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει καταστραφεί τα τελευταία χρόνια και πάει από το κακό στο χειρότερο, όπως λέει ακόμη και στους Ευρωπαίους που ξέρουν καλά τι συμβαίνει -ο Μητσοτάκης; Μήπως γιατί  “υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας στην Ελλάδα” που λέει η Φώφη; Ή γιατί το κύρος της χώρας είναι ανύπαρκτο και η αξιοπιστία της μηδενική όπως παιανίζει μια συγκεκριμένη κομπανία στα ΜΜΕ;

Η παρουσία του Προκόπη Παυλόπουλου στη συνεδρίαση της Κομισιόν αποτελεί επίσημη αναγνώριση για όσα έκανε ο κορυφαίος πολιτειακός παράγοντας για να παραμείνει η χώρα του σε ευρωπαϊκή τροχιά, όταν η κυβέρνηση της είχε περιέλθει σε βέρτιγκο.

Στο πρόσωπο του τιμάται η Ελλάδα  που έκτοτε απέδειξε ότι μπορεί να πετύχει το στόχο της απεμπλοκής από το Μνημόνια, ως προϋπόθεση εξόδου της από την κρίση, σε συνεργασία με την Ευρώπη και τη διεθνή κοινότητα. Εμμέσως αναγνωρίζεται και η κυβερνητική προσπάθεια που έκλεισε αυτόν τον κύκλο χωρίς να ματώσει και άλλο η κοινωνία.

Οι κομισάριοι δεν είναι ούτε καλοί, ούτε καλοί- ούτε φιλέλληνες, ούτε ανθέλληνες. Ως κορυφαίο εκτελεστικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Κομισιόν φροντίζει για την τήρηση των συνθηκών και την ευρωπαϊκή νομιμότητα στα κράτη – μέλη. Τιμώντας θεσμικό εκπρόσωπο του ελληνικού πολιτικού συστήματος, αισθάνονται δικαίωση και της δικής τους προσπάθειας- πρωτίστως του προέδρου Γιούνκερ -για εξομάλυνση των πραγμάτων.

Δεν ήταν καθόλου εύκολο για όσους βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα εκείνη την κρίσιμη στιγμή. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την μεγάλη κίνηση αλλαγής πολιτικής – παρά την… ώθηση του δημοψηφίσματος να πηδήξει στο κενό, αλλά δεν είχε κάποιον να τον στηρίξει, αν δεν αναλάμβανε πρωτοβουλία ο ανώτατο άρχων της χώρας. Σε συνθήκες που δεν έχουν περιγραφεί στο σύνολό τους ακόμη.

Μια δραματική νύχτα με τον Ντράγκι

Πάμε πίσω στον δραματικό Ιούλιο  του 2015. Ο Πρωθυπουργός  βρίσκεται μπροστά την κατάρα του Σόιμπλε, που του είχε πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου: “Σου εύχομαι να μην κερδίσεις με αυτό το πρόγραμμα”– αν και αργότερα του αναγνώρισε την   συνέπεια της προσπάθειας υλοποιήσει όσα υποσχέθηκε και εν συνεχεία την τόλμη της αναδίπλωσης, παρότι ένα δημοψήφισμα του υποδείκνυε το αντίθετο.

O πολύς Βαρουφάκης έχει οδηγήσει την κυβέρνηση και τη χώρα σε απόλυτο αδιέξοδο. Έξοδος από την Ευρωζώνη σημαίνει χάος. Ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται ποιον φωστήρα είχε εμπιστευθεί και τον ξαποστέλνει. Αλλά η ζημιά έχει γίνει και πολλοί προεξοφλούν ότι “Ελλάδα -Τέλος Ευρώ”και αναζητούν τις συνέπειες για το ευρώ.

Τότε άνοιξε μια καταπακτή και βγήκε από μέσα πυρετός διαβουλεύσεων διακεκριμένων Ευρωπαίων με την Αθήνα. Αλλά τα τηλέφωνα δεν χτυπούν στο Μέγαρο Μάξιμου. Το κέντρο αναφοράς είναι  το διπλανό Προεδρικό μέγαρο, όπου ο Προκόπης Παυλόπουλος έχει κηρύξει πανστρατιά. Χωρίς ούτε μια στιγμή να μειώσει την εκλεγμένη κυβέρνηση με την οποία βρίσκεται σε επαφή ή να βγει από το συνταγματικό όριο του ρόλου του.

Δεν απαντάει μόνο στα τηλεφώνημα των Ευρωπαίων με την επίμονη διαβεβαίωση “η Ελλάδα δεν πρόκειται να παραβιάσει τις συνθήκες”. Ενδιαμέσως οργανώνει ο ίδιος έναν μαραθώνιο τηλεφωνικών επικοινωνιών με επιφανείς Ευρωπαίους που βρίσκονται από χρόνια στην ατζέντα του: η Ελλάδα μένει σταθερή στον ευρωπαϊκό δρόμο της. “Είναι ο άνθρωπος  μας στην Αθήνα” λέει κάποιος από τους συνομιλητές του.

Κάποια στιγμή έρχεται σειρά του πιο δύσκολου τηλεφωνήματος: παίρνει τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι. Η ανταπόκριση στην κλήση είναι άμεση, αλλά όχι και η εκδήλωση πρόθεσης για βοήθεια.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας απελπίζεται: χωρίς τον Ντράγκι το αδιέξοδο παραμένει. Τότε θυμάται την θητεία του στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου -του οποίου υπήρξε διακεκριμένο στέλεχος, προτού αποχωρήσει για την προεδρία. 

Στις δυο η ώρα τα ξημερώματα τηλεφωνεί στον προσωπικό φίλο καθηγητή Σπύρο Φλογαίτη, διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου. Τον βρίσκει στο εξωτερικό και ζητάει να ξυπνήσει αμέσως στην Ιταλία τον Τζούλιαν Αμάτο και να του ζητήσει βοήθεια εκ μέρους του. Είναι συνταγματικός δικαστής εκείνη την περίοδο και πάντα πρόσωπο υψηλού κύρους.

“Γιατί ειδικά αυτόν και γιατί τέτοια ώρα;” ρωτάει. “Γιατί στην απελπισία μου άρχισα να αραδιάζω στον Ντράγκι ονόματα φίλων και γνωστών μου στην Ιταλία και κατάλαβα ότι στον Αμάτο αντέδρασε θετικά”.

Ο Αμάτο δεν είναι από αυτούς που κοιμούνται με το κινητό στο κομοδίνο και ο εντοπισμός του στάθηκε αδύνατος -ειδικά εκείνη την ώρα. Ο καθηγητής Φλογαϊτης έκανε μια προσευχή στον καλό θεό της Ελλάδας και του έστειλε μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του παίζοντας με τις πιθανότητες να το ανοίγει το πρωί.

Η προσευχή έπιασε και σε λίγο ο Ιταλός φίλος του επικοινώνησε μαζί του και κυρίως πείσθηκε να μιλήσει στον Ντράγκι για την αξιοπιστία του Προεδρικού Μεγάρου της Αθήνας. Έτσι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα άλλαξε στάση απέναντι στη Ελλαδα και αυτόν ήταν ισχυρή βάση για τη συνέχεια μέχρι κλείσουν όλα τα παράθυρα των κινδύνων.

Εν όψει της παρουσίας του Προκόπη Παυλόπουλου στην Κομισιόν, αυτά αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Ιδίως όσο κάποιοι ακόμη δεν εννοούν να παραδεχθούν τον αποφασιστικό ρόλο του, ως αρχηγού του ελληνικού κράτους, όταν έπρεπε -και συνεχίζουν το χαβά τους απέναντί του.