Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αν στα χρόνια της ισχύος του ο Γιώργος Παπανδρέου απλώς έκανε λάθη, σήμερα τι κάνει, μιλώντας για τα ελληνοτουρκικά, σε τουρκική ημερίδα;
Το 2009 κέρδισε τις εκλογές με συγκεκριμένο το πρόγραμμα για την υλοποίηση του οποίου τον ψήφισαν. Αντ’ αυτού, χωρίς λαϊκή εντολή, οδήγησε μια ευημερούσα ευρωπαϊκή χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο – διαλύοντας την κοινωνία και το ΠΑΣΟΚ.
Οι δυο πρώτες κινήσεις του ως Πρωθυπουργός, ήταν να επισκεφθεί την Άγκυρα και να ακυρώσει την «πολιτική των αγωγών» του Καραμανλή.
Η αμερικανική επίνευση ήταν εμφανής. Άλλωστε προϋπήρχε η συνενοχή στις επιλογές Σημίτη – στη Μαδρίτη και το Ελσίνκι.
Αν στα χρόνια της ισχύος του ο Γιώργος Παπανδρέου απλώς έκανε λάθη – που δεν παραδέχθηκε ποτέ – σήμερα τι κάνει, μιλώντας για τα ελληνοτουρκικά, σε τουρκική ημερίδα;
Εμφανιζόμενος ως φορέας του… παραδείγματος του – με επικλήσεις στις επαφές του με τον Ισμαήλ Τζεμ – προσπαθεί να διευκολύνει τον Μητσοτάκη, την Ντόρα και ορισμένους Συριζαίους που βαυκαλίζονται με την ιδέα της «συνεκμετάλλευσης» στο Αιγαίο.
Υποτιμάει το προφανές εκ μέρους της Τουρκίας: η συνεργασία να οδηγήσει σε συγκυριαρχία. Η καραμέλα «το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη», αποτελεί τη μεγαλύτερη μπαρούφα αυτής της πολιτικής.
Στο Αιγαίο υπάρχουν σύνορα, επακριβώς καθορισμένα από διεθνείς Συνθήκες, προστατευόμενα από το Διεθνές Δίκαιο και προασπιζόμενα από τον ελληνικό λαό και τις Ένοπλες Δυνάμεις του.
Ό,τι υπάρχει στην από εδώ πλευρά των συνόρων, συνιστά ελληνική κυριαρχία και είναι αδιαπραγμάτευτο. Τα σύνορα κατά τις διεθνείς συμφωνίες παράγουν κυριαρχικά δικαιώματα – στον αέρα, τη θάλασσα και κάτω από αυτήν.
Στο Αιγαίο, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μένει απλώς η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των νησιών. Η ανακήρυξη της οποίας αποτελεί μονομερές ελληνικό δικαίωμα.
Τα υπόλοιπα υπόκεινται στον τουρκικό αναθεωρητικό και στη επεκτατική βουλιμία των γειτόνων – όπως αποτυπώνονται στην πολιτική τους, στη ρητορική και στο δόγμα της «γαλάζια πατρίδας».
Διδάσκονται, ως εθνική επιδίωξη στα σχολεία τους, με πρόταγμα την «αδικία» από τις Συνθήκες – που θα αποκατασταθεί αν περιέλθει στη τουρκική δικαιοδοσία της το μισό Αιγαίο. Δεν είναι εικασίες – τα διατυμπανίζουν διαρκώς, με οθωμανικούς αταβισμούς.
Σ’ αυτό το ανάγλυφο, ο πρώην Πρωθυπουργός λέει: «Τσακωνόμαστε για το πετρέλαιο και το αέριο στο Αιγαίο, το οποίο δεν ξέρουμε αν υπάρχει… Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μαζί τον ήλιο και τον άνεμο του Αιγαίου και να δημιουργήσουμε μια νέα εταιρική σχέση». Σαν να υπήρχε και παλιά.
Απορία. Γιατί μαζί; Ο ήλιος και ο άνεμος ούτε μοιράζονται, ούτε σμίγουν. Η Ελλάδα μπορεί να στήσει ηλιακά και αιολικά πάρκα στην περιοχή που της ανήκει και η Τουρκία στη δική της. Προς τι ο… συνεταιρισμός; Αν και κάπου πάει το μυαλό μας…
Αν ο Παπανδρέου αντιλαμβάνεται την αξίωση της Ελλάδας για σεβασμό της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της ως ευτελή «τσακωμένο για το πετρέλαιο» – και οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται το δικό του υπονοούμενο: αν πάμε «μαζί» στο ένα, θα πάμε και στο άλλο.
Ο Ανδρουλάκης οφείλει να αποσαφηνίσει, αν οι αυτές οι απόψεις εκπροσωπούν το ΠΑΣΟΚ. Αν όχι, ας εξηγήσει στον εσωκομματικό του αντίπαλο ότι η έσχατη πλάνη είναι χειρότερη από τη πρώτη.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR