Του Γ. Λακόπουλου
Ο Γρηγόρης Ψαριανός είναι ένας ασύδοτος τύπος. Σταδιοδρόμησε πουλώντας τρέλα, ως ντι-τζέι, ραδιοφωνικός παραγωγός και ΑΕΚτζής. Έπρεπε να μπει στη πολιτική για να φανεί ότι απλώς ήταν ένας προβληματικός που έκανε το πρόβλημά του στυλ. Ωστόσο η πολιτική μπορεί να μην έχει έλλειψη από σούργελα αλλά εκθέτει τους πολύ “προχό”. Ειδικά όταν προσπαθείς να πουλήσεις ως αντικομφορμιστική μια συμπεριφορά που απηχεί απλώς την υποκουλτούρα των καταγωγίων.
Όταν ένας βουλευτής αναρτά για υπουργό τη φράση “ Άντε γ@μήσου ρε σιχαμερό λαμόγιο… Βρ@μιάρη μπέκρ@..” κάποιος πρέπει να κάνει κάτι. Ο πρόεδρος του κόμματός του, η Βουλή, το Δαφνί, ο εισαγγελέας, το Ηθών. Ή ο… Κυριάκος Μητσοτάκης για διευκρινίσει ότι η ιδέα ότι ο Ψαριανός θα πάει στη ΝΔ είναι σύμπτωμα του προβλήματός του και όχι συναλλαγή μαζί του.
Για τον Ψαριανό η βουλευτική ιδιότητα είναι απλώς ομπρέλα ασυλίας για να κινείται ατιμώρητα ανάμεσα στο γραφικό και το χυδαίο. Όταν λες τον Σταύρο Θεοδωράκη “καραγκιόζη” κάτι δεν δουλεύει καλά στις ισορροπίες σου. Όταν τυχαίνει να είναι και αρχηγός του κόμματός σου κάτι δεν δουλεύει καλά στην ηθική σου. Ή βάζεις διαρκώς στον καθρέφτη το είδωλό σου.
Ο Ψαριανός είναι γυρίστρας του Κοινοβουλίου. Βγήκε βουλευτής με τον μικρό ΣΥΡΙΖΑ του Αλαβάνου. Απέδρασε για να ακολουθήσει τον μόνο άνθρωπο που δεν θα δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι θα είχε ακόμη και καλημέρα μαζί του: τον Φώτη Κουβέλη. Έλυσε το πρόβλημα και των δυο όταν την έκανε για το Ποτάμι.
Τότε ο Σταύρος δεν ήταν καραγκιόζης. Ήταν ευκαιρία να παραμείνει στη ραχατλίδικη ζωή του βουλευτή που του καλάρεσε. Τζάμπα τηλεόραση, χαβαλές, σφηνάκια και σας έχω γραμμένους όλους. Να εθνοπατέρας, να μάλαμα.
Τώρα λένε ότι θέλει κάτι περισσότερο. Ήδη οι άλλοι άρχισαν να την κάνουν για τον Μητσοτάκη. Οι πάντες βάζουν στοίχημα ότι το όνομά του θα βρεθεί στα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Τι άλλο θα δουμε: τον Ψαριανό θα κάνει χωριό με τον Κυριάκο. Μαζί με τον Τατσόπουλο. Μεχρι και στη Daily Mail έφτασε η χάρη τους. «Αυτοί οι πολιτικοί πραγματικά βρωμάνε: Σεξιστές και χυδαίοι Ελληνες βουλευτές πιάστηκαν στην κάμερα να μυρίζουν το παλτό γυναίκας βουλευτή».
Ο “πολιτικός’ “λόγος” του Ψαριανού κινείται ανάμεσα στον χονδροειδή σεξισμό και τις βοθροειδείςς διατυπώσεις όπως “Ρούφα τώρα ένα – ένα τα π@@@@@ια » που σε ειπε σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποιο τραβάει ζόρι. < Οσοι ψηφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον παίρνουν, οι ψεκασμένοι ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΙ τον παίρνουν κι όσοι στηρίζουν ή συμπαθούν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τον παίρνουν> ήταν μια από τις αναρτήσεις του.
Τι ήθος. Στην τηλεόραση είναι περιζήτητος καθώς ασχημονεί κατά βούληση και κατά διάθεση. Εκτός να πέσει πΆνω σε κάποιον σαν τον Θανάση Παφίλη του ΚΚΕ που του είπε: “Άλλη φορά να μην πίνεις όταν έρχεσαι”.
Ο εν λόγω τραλαλά βουλευτής τη βρίσκει συχνά να βρίζει τον Τσίπρα. Αυτός και ο Πάγκαλος. Στη ουσία του οφείλει την είσοδο του στην πολιτική. Ο σημερινός Πρωθυπουργός πήγε καλά ως υποψήφιος δήμαρχος το 2006 και έβγαλε τον Ψαριανό δημοτικό σύμβουλο. Ψιλολόγια.
Το 2007 και το 2009 βουλευτής, το 2010 διασπαστής και από εκεί στο Ποτάμι- την εποχή που ο Σταύρος ψώνιζε από όποιο καλάθι έβρισκε μπροστά του. Δεν είχε προβληματιστεί που ως βουλευτής της ΔΗΜΑΡ ο Ψαριανός λοξοκοίταζε στον Σαμαρά -κι αυτός ΑΕΚ- στην προεδρική εκλογή το 2015.
Καθώς η πολιτική εξασφαλίζει δημοσιότητα στο τέλος κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί. Η τάχα σοφιστικέ αθυροστομία αποκαλύπτεται ως αρρωστημένη έφεση στη χυδαιολογία. Κάποιες εμφανίσεις στο βήμα στης Βουλή ήταν για να μπουκάρει ο φρούραρχος. Οι εμφανίσεις του την τηλεόραση σκουπιδαριό. Η αμεσότητα των “σόσιαλ μίντια” τον παρακινεί κάθε τόσο να δείχνει την ελεεινή πλευρά της ρητορείας του. Και δεν καταλαβαίνει τίποτε- το χαίρεται κιόλας. Είναι το σήμα κατατεθέν του.
Ο Ψαριανός είναι παράδειγμα πώς δεν πρέπει να είναι οι πολιτικοί. Σύμπτωμα της κρίσης του πολιτικού συστήματος. Όπως η κρίση έβγαλε στον αφρό τον Λεβέντη, έβγαλε κι αυτόν- εδώ μπορεί να βγάλει ακόμη και τον Τζήμερο, ή τον Βελόπουλο. Αν είναι έτσι οι βουλευτές, δεν χρειάζεται ο κοινοβουλευτισμός.
Η μαγκιά του Ψαριανού τον οδήγησε στο επίτευγμα να χάσει ο Θεοδωράκης τα προνόμια του κομματικού αρχηγού στη Βουλή και να τον λέει και “καραγκιόζη”, αφού έπαιξε προηγουμένως με τα νεύρα του. Ο βουλευτής -τι άλλο θα δούμε Θεέ μου, που κάνει τον χειραφετημένο- δεν αφήνει την έδρα του. Τη σέρνει στους υπονόμους του. Τα “Άπαντα του Ψαριανού” αποτυπώνουν την απόλυτη ξεφτίλα της πολιτικής.