Του Δημήτρη N. Μανιάτη
Το ΠΑΣΟΚ που έγινε κομμάτι του Μητσοτάκη δεν επαναπατρίζεται γιατί έχει διαμορφώσει όρους ενσωμάτωσης (ιδεολογικής, ψυχολογικής) με τον τωρινό Πρωθυπουργό. Είναι πια ο αρχηγός τους.
H εξόχως ενδιαφέρουσα έρευνα της Prorata για το Dnews, δεν επιβεβαιώνει απλώς σταθερές που υπάρχουν ή έχουν αποκρυσταλλωθεί εδώ και καιρό στο πολιτικό τοπίο αλλά και καταγράφει νέες τάσεις που θα επικαθορίσουν την νέα δέσμη αναμετρήσεων και όρων του πολιτικού ανταγωνισμού.
Για παράδειγμα, είναι λογικό οι του σπαρασσόμενου ως πρότινος ΣΥΡΙΖΑ να θέλουν διακαώς μια κυβερνητική συμπόρευση κεντροαριστερού προσήμου. Είναι θέμα επιβίωσης και ύπαρξης και μετά την κρίση που τους έπληξε ανεπανόρθωτα, είναι γέφυρα σωτηρίας. Ακόμη και όσοι μεταξύ τους μέχρι τώρα αντάλλασσαν σκληρές επιθέσεις και βέλη (ΣΥΡΙΖΑ- Κίνημα Δημοκρατίας- Νέα Αριστερά), αντιλαμβάνονται πως μόνοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την πάντα πιο συμπαγή βάση της Δεξιάς- Κεντροδεξιάς στην χώρα.
Εδώ όμως η διαφοροποίηση ως προς το εν λόγω θέμα που δείχνει το ερωτώμενο πασοκογενές κοινό, ακόμη και η ροπή του προς μια σύμπραξη με την ΝΔ (25%) ή μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ακόμα και έναντι της προοπτικής σχηματισμού «προοδευτικής», είναι το κλειδί της μέτρησης. Κι αυτό αφού δεν περιγράφει ηχηρά μόνον τις μετατοπίσεις που έχει υποστεί η δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ μετά το 2009, αλλά και ερμηνεύει τις όποιες αμφισημίες της σημερινής του ηγεσίας –που πάντως πρέπει να λαμβάνει υπόψιν τις διαθέσεις και συμπεριφορές του κοινού της.
Θα το πω καθαρά όπως το αντιλαμβάνομαι, όχι όπως ιδεολογικά το πιστεύω: Οι του ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως έχουν τριχοτομηθεί μετά το 2010. Μέρος της λαϊκής βάσης, πήγε στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Διατηρήθηκε εκεί ακόμη και με την ελπίδα της Προοδευτικής Συμμαχίας, μέχρι και το 2023. Μέρος του κεντρογενούς δεξαμενής της Χ. Τρικούπη, πήγε με όρους αντι- σύριζα μετώπου στην ΝΔ ήδη εδώ και δεκαετία. Και ένα μικρότερο των παραπάνω δύο, δεν κουνήθηκε και διατήρησε μια ταυτοτική προσήλωση πατριωτικού τύπου για το κόμμα του κοινωνικού ασανσέρ της Μεταπολίτευσης- με όλο τον άδικο χλευασμό που υπέστη.
Οι ροές σήμερα, και εδώ διαδραματίζει έναν μείζον ρόλο η σε τροχιά φθοράς κυβέρνηση, δείχνουν να μετακινούνται και να μεταβάλλουν εν μέρει τις διαθέσεις τους. Ο Νίκος Ανδρουλάκης εκκινεί – και λόγω της δικής του αμιγώς πασοκικής ακλόνητης θέσης- από ένα κοινό που μοιάζει να έχει διατηρήσει τις κυβερνώσες – θεσμικές μνήμες αλλά και το διατρέχει ένας είδους ρεβανσισμός για το κόμμα Τσίπρα που «κούρσευσε την πελατεία για δέκα χρόνια». Άρα; Να κάνει διμέτωπο μέχρι να σβήσει ο ήλιος (του ΠΑΣΟΚ;), ή να ξεχωρίσει μια στρατηγική με όλο το πολιτικό ρίσκο;
Η εναλλαγή πάντως θεσμικού λόγου με ολίγον αντισυστημισμό απλώς τροφοδοτεί την άνωθεν τάση που έχει πια παβλωφικά τοποθετηθεί στο να μην πολυθέλει συμπορεύσεις με τα άλλα κεντροαριστερά μαγαζιά.
Θα το πω επίσης καθαρά: Αν έχει μια προοπτική το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι να ξαναχτίσει γρήγορα δεσμούς και σχέσεις με το λαϊκό μαζικό κοινό. Ο συγκερασμός ενός σχεδίου νέας κοινωνικής κινητικότητας, εθνικής συνοχής αναζητείται και είναι ίσως ο μόνος που και ελκυστικός μπορεί να είναι και να μην τρομάξει την βάση που έμεινε και δεν θέλει λοξοκοιτάγματα. Αν υπάρχει μια μεταβλητή που μπορεί να μεταβάλει τους όρους της σημερινής πολιτικής αναμέτρησης είναι μια νέα Συμφωνία με τον κόσμο, όχι διοικητικά μέτρα που θα οριοθετούνται στην ρυμούλκηση του λεγόμενου Κέντρου (;).
Το ΠΑΣΟΚ που έγινε κομμάτι του Μητσοτάκη δεν επαναπατρίζεται γιατί έχει διαμορφώσει όρους ενσωμάτωσης (ιδεολογικής, ψυχολογικής) με τον τωρινό Πρωθυπουργό. Είναι πια ο αρχηγός τους. Το ΠΑΣΟΚ που πήγε στα αριστερά, πήγε γιατί το κόμμα του είχε μετατοπιστεί δεξιά. Δεν έχει αρχηγό και ένα μικρό κομμάτι παραμένει στα πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ που παρέμεινε στο ΠΑΣΟΚ έχει ένα κάρο καχυποψίες αλλά και αγωνία για ένα νέο σχέδιο συμπερίληψης και ανανέωσης. Ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος του κεντροαριστερού – προοδευτικού κόσμου έχει πάει στο «ΔΞ/ ΔΑ», στο «δεν ξέρω /δεν απαντώ», στο «δεν έχω τι να ψηφίσω» και μπορεί δυνητικά να αλλάξει το παιχνίδι. Αν δει φως. Θέλει όμως σοκαριστικές τομές. Έως και επανίδρυση.
(Ο Δημήτρης N. Μανιάτης είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα “Τα Νέα” και το in.gr)
ΑΠΟ ΤΟ DNEWS