Του Μιχάλη Γρηγορίου
Ας φανταστουμε δυο υποθετικα σεναρια : Ας υποθεσουμε οτι μια αγνωστη χημικη ουσια μεταφερεται παρανομως σε καποιο τραινο το οποιο, λογω πληθους εγκληματικων παραληψεων καποιας κυβερνησης, συγκρουεται μετωπικα με ενα αλλο τραινο, με αποτελεσμα να προκληθει μια τεραστια εκρηξη που οδηγει σε πληθος νεκρων. Ας υποθεσουμε μετα πως αυτη η αγνωστη ουσια εχει ως παραληπτες καποιους αγνωστους ολιγαρχες οι οποιοι ελεγχουν το επικερδες λαθρεμποριο καυσιμων, αλλα ελεγχουν επισης και διαφορα ΜΜΕ που στηριζουν και κρατουν στην εξουσια αυτη την κυβερνηση, η οποια δεν θελει βεβαια να αποκαλυφθουν τα ονοματα τους γιατι τοτε οι αγνωστοι ολιγαρχες θα στραφουν εναντιον της και θα την ριξουν. Σ΄αυτο το τελειως υποθετικο σεναριο η κυβερνηση κανει ο,τι ειναι δυνατον για να εξαφανισει τα στοιχεια που θα αποδεικνυαν την υπαρξη της αγνωστης χημικης ουσιας η οποια συνδεεται με τα ονοματα των ολιγαρχων απο τους οποιους εξαρταται η διατηρηση της στην εξουσια.
Σ΄αυτο το υποθετικο σεναριο οι δημοσιογραφοι -ακομα κι αυτοι που ελεγχουν την κυβερνηση- δεν τολμουν να διερευνησουν σε βαθος την υποθεση, ουτε σε επιπεδο διατυπωσης αποριων, εικασιων και υπαινιγμων, τοσο γιατι φοβουνται διαφορες μηνυσεις “slap”, οσο κι επειδη φοβουνται για την μελλοντικη επαγγελματικη τους καριερα που συνδεεται αμεσα με τα διαφορα ΜΜΕ που ελεγχουν οι ολιγαρχες και το καρτελ λαθρεμποριου καυσιμων. Ετσι, επι δυο χρονια περιοριζονται σε γενικολογες καταγγελιες περι “συγκαλυψης” που δεν αγγιζουν την πολιτικη ουσια του προβληματος, δηλαδη την αναφορα σε πιθανα ονοματα καποιων ολιγαρχων που ελεγχουν την κυβερνηση. Παραλληλα, η δικαιοσυνη, που ελεγχεται αμεσα από την κυβερνηση, κανει ο,τι μπορει ώστε να καθυστερησουν οι ερευνες, να αποσιωπηθουν κρισιμα στοιχεια, να μην κληθουν οι καταλληλοι μαρτυρες, να αγνοηθουν οι επιστημονικες αποδειξεις των πραγματογνωμονων περι της υπαρξης της παρανομης ουσιας, κλπ.
Ταυτοχρονως, η αντιπολιτευση δεν τολμα κι αυτη να θιξει ενα τοσο επικινδυνο ζητημα, ουτε σε επιπεδο διατυπωσης ερωτηματων και εικασιων γιατι φοβαται οτι θα βρεθει σε πληρη συγκρουση με τα διαφορα ελεγχομενα ΜΜΕ που θα την αποκλεισουν τελειως. Περιοριζεται λοιπον κι αυτή επι δυο χρονια σε γενικολογες και πολιτικα ασφαιρες καταγγελιες περι “συγκαλυψης”, στην οποια όμως συμβαλλει κι η ιδια με τη σταση της.
Ένα δευτερο υποθετικο σεναριο είναι να σχετιζεται η παρανομη μεταφορα της αγνωστης ευφλεκτης ουσιας που οδηγησε στη φονικη εκρηξη με τις γεωπολιτικες εξαρτησεις της κυβερνησης (π.χ συστηματικες μεταφορες πολεμικων εφοδιων του ΝΑΤΟ). Η κυβερνηση λοιπον εχει λαβει ρητες εντολες “ανωθεν” για συγκαλυψη της υποθεσης (για λογους “εθνικης ασφαλειας”, στους οποιους όμως δεν τολμα να αναφερθει καν γιατι φοβαται το πολιτικο κοστος). Σ’ αυτό το δευτερο σεναριο η “προοδευτικη” αντιπολιτευση δεν τολμα επισης να κανει την παραμικρη αναφορα, ουτε σε επιπεδο υπαινιγμων, λογω της δικης της “ρεαλιστικης” εξαρτησης από τις ιδιες γεωπολιτικες ισορροπιες και συμβιβασμους της κυβερνησης. Και σ’ αυτή την δευτερη εκδοχη σεναριου η αντιπολιτευση συμβαλλει επισης -για “ρεαλιστικους” πλεον λογους δικης της μελλοντικης πολιτικης επιβιωσης- στην ουσιαστικη συγκαλυψη της υποθεσης.
Αυτό που λειπει σ’ αυτα τα υποθετικα σεναρια ειναι να βρεθουν οι χρηματοδοτες, οι καταλληλοι ηθοποιοι κι ο σκηνοθετης που θα μπορουσαν να τα αξιοποιησουν σε καποια φανταστικη πολιτικη ταινια (σαν κι αυτες που κανει π.χ ο Oliver Stone ή ο Γαβρας !)