Tου Νίκου Λακόπουλου
Καθώς ο κόσμος γύρω μας αλλάζει, ένα ζήτημα τίθεται με διάφορους τρόπους: το ζήτημα των εθνικών συνόρων. Η Ελλάδα, της αφασίας και του ψευτοπατριωτισμού, βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή σε ότι αφορά την εθνική της ανεξαρτησία, αλλά και την ύπαρξή της. Μάλλον με αμεριμνησία και αριστερή ανεμελιά ετοιμάζεται να γιορτάσει σε λίγο τα 200 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους.
Η Επανάσταση του ΄21, όπως έλεγε ο Γιάννης Σκαρίμπας στο “1821 και αλήθεια” δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Απέτυχε. Το 1827 -μετά από δυο εμφυλίους πολέμους- ήταν το ολοκληρωτικό τέλος της Επανάστασης. Οι περισσότεροι ηγέτες της, όπως ο Ανδρούτσος και ο Καραϊσκάκης έχουν δολοφονηθεί. Ο κόμης Καποδίστριας που επιβάλλεται ήταν αντίθετος με την Επανάσταση. Το 1830, το Πρωτόκολλο του Λονδίνου δεν είναι πράξη ανεξαρτησίας, αλλά ένα συμβολαιογραφικό έγγραφο, που αντί για ελευθερίες ορίζει εδάφη γύρω από την Πελοπόννησο.
Οι διακηρύξεις των εθνοσυνελεύσεων πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Η “Ελλάς” που ονομάζεται Greece δεν παρίσταται στην υπογραφή του συμβολαίου της “ανεξαρτησίας”. Ο Όθωνας, ο νέος διαχειριστής του προτεκτοράτου οδηγεί τους αγωνιστές του ΄21 στις καρμανιόλες. Οι εξεγέρσεις κατά της Βαυαροκρατίας δεν μνημονεύονται στην ελληνική ιστορία.
Η γιορτή της 25ης Μαρτίου- και του …Ευαγγελισμού καθιερώνεται το 1838. Η Επανάσταση όμως είχε ξεκινήσει νωρίτερα- 17 Μαρτίου- στην Καλαμάτα, αν δεν είχε ξεκινήσει τον Φεβρουάριο. Ο πρώτος γιορτασμός έγινε με την βασιλική μπάντα να παίζει βαυαρικά μινουέτα!
Ο Ανδρούτσος ετάφη επίσημα – μετά την Επανάσταση του 1862, που οδήγησε σε νέα δυναστεία με δανό “Βασιλέα των Ελλήνων”. Ποτέ μέχρι σήμερα, ούτε την εποχή του Βενιζέλου, ούτε με την Απελευθέρωση, που επικύρωσε- με την Συμφωνία της Γιάλτας- το πρωτόκολλο του Λονδίνου και την κυριαρχία των άγγλων δεν υπάρχει κανένα γεγονός που να μαρτυρεί ότι η Επανάσταση, έστω καθυστερημένα- ολοκληρώθηκε. Το 1853 οι Μεγάλες Δυνάμεις κατέλαβαν με όπλα και πλοία τον Πειραιά απαιτώντας τα δάνειά τους. Το 1898 επέβαλαν διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Η Ελλάδα διπλασιάζει τα σύνορά της με τον Ελ. Βενιζέλο κι ίσως σ’ αυτά τα χρόνια θα πρέπει να αναζητήσουμε την ληξιαρχική πράξη γέννησης του νεοελληνικού κράτους που παράλληλα με τους εκάστοτε δυνάστες βρίσκεται σε μάχη με την φεουδαρχία. Εδώ βρίσκεται η ημερομηνία γέννησης της αστικής, όσο και της εργατικής τάξης ή της αγροτικής που αποτελείται από πρώην κολλήγους και ακτήμονες.
Οι ρίζες των σημερινών ελληνικών κομμάτων -που θα διαδεχθούν το Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσσικό βρίσκονται εδώ, όσο και η συγκρότηση της ιδέας που έχει το έθνος για τον εαυτό του- η γραμμή του ελληνισμού. Ωστόσο τόσο το κομμουνιστικό, όσο και τα “αστικά κόμματα” παραμένουν εξαρτημένα καθώς η Μεγάλη Ιδέα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταλείπεται όσο και το όραμα του Ρήγα για μια βαλκανική ομοσπονδία.
Κατά τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου “ο Έλληνας σοσιαλιστής θέλει να συναντήσει τον Βούλγαρον, τον Σέρβον, τον Τούρκον σύμμαχον, όχι εχθρόν”. Ο Ίωνας Δραγούμης “να μεγαλώνει σαν φυτό στην Ρωμιοσύνη μέσα”. Αλλά ποια είναι η Ρωμιοσύνη -το άστρο που λάμπει στο σκοτάδι; Πού φτάνουν τα σύνορά της; Tι σχέση έχει με την Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο;
Tα τελευταία εκατό χρόνια τα σύνορα της Ελλάδας κυμαίνονται ανάμεσα στον Σαγγάριο και την Ψέριμο, ενώ ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ποιητής και γόνος εφοπλιστική οικογένειας, νοσταλγεί την Ελλάδα που άρχιζε από την Αλεξάνδρεια και τέλειωνε στην Οδησσό. Ο Κωστής Παπαγιώργης ανήκει σ΄αυτούς που επιχειρεί να βρει την αλήθεια, πίσω από τους μύθους. Στην πραγματικότητα η αληθινή ιστορία της Επανάστασης δεν γράφτηκε ακόμα. O Νίκος Δήμου -συγγραφέας του “Η δυστυχία να είσαι Έλληνας”- θα γράψει πως “η επανάσταση ξεκίνησε όχι από τους ηρωικούς αρματολούς και κλέφτες (αντίθετα αυτοί και μέσα στον Αγώνα πολεμούσαν σαν μισθοφόροι για αμοιβή και λάφυρα) αλλά από φιλήσυχους αστούς εμπόρους που ζούσαν έξω από την Ελλάδα».
Η αλήθεια είναι ότι το όραμα του Ρήγα –μια πανβαλκανική πολιτεία- είναι διαφορετικό από αυτό του πρίγκηπα Υψηλάντη που δολοφονεί τον επαναστάτη Βλαδιμηρέσκου στο Βουκουρέστι. Ο Δημήτρης Φωτιάδης μιλάει για τα «δυο εικοσιένα»- το ένα του λαού και του Ρήγα, του Κολοκοτρώνη και του Μακρυγιάννη και το άλλο των κοτζαμπάσηδων και της Πατρικής Διδασκαλίας του Πατριαρχείου που αφόρισε τον Ρήγα. Η άποψη αυτή εξηγεί θαυμάσια τόσο τους Εμφύλιους, όσο και την εξόντωση του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Οι 5.000 Μανιάτες που κήρυξαν την Επανάσταση στην Αρεόπολη δεν ήταν αστοί. Το να θεωρείς αστό τον Πετρό-μπεη Μαυρομιχάλη είναι ιστορικός αναχρονισμός. Δεν μπορεί να γίνει «αστική μια επανάσταση» σε μια χώρα που δεν έχει αστούς. Η επίσημη Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο, αλλά ο κατώτερος κλήρος συμμετέχει στην Επανάσταση και μάλιστα ως -πολλές φορές- καθοδηγητής – όπως ο Παπαφλέσσας.
Η νέα τάση αναζήτησης της ιστορικής αλήθειας είναι να καταρρίπτονται ως μύθοι το Κρυφό Σχολειό ή ο Χορός του Ζαλόγου “και να θεωρούνται Αρβανίτες ή και Αλβανοί μερικοί από τους οπλαρχηγούς και καπεταναίους μας -που “δεν μιλούσαν καν τα ελληνικά”. Βέβαια η ανάγνωση της ιστορίας ως υποκείμενό της ένα ενιαίο έθνος ή ως ταξική πάλη περιπλέκει τα πράγματα και καταλήγει σε αδιέξοδα και νέα ψέματα. Το ότι ο Μαυροκορδάτος ήθελε…μεταφραστή δεν σημαίνει πως εκείνος μιλούσε ελληνικά και όχι οι οπλαρχηγοί που ήταν ….Αλβανοί! Ούτε οι Σουλιώτες- ή αρχαίοι Σελλοί- ήταν Αλβανοί – που έπονται ιστορικά.
Στο τέλος αυτής της “ανάλυσης” θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ούτε ο Όμηρος μιλούσε ελληνικά, αλλά αλβανικά, οι “Σκοπιανοί” είναι Μακεδόνες και οι Ηπειρώτες …Νοτιο-Αλβανοί! Σε τελική ανάλυση -για τον ευρωέλληνα και αστό- δεν είναι Έλληνες όσοι δεν μιλάνε …γαλλικά και μια σωστή -κι αστική! -επανάσταση δεν μπορεί να έγινε από χωριάτες! Κατά βάθος αστοί και αριστεροί συμφωνούν στην αναγκαιότητα μιας αστικής επανάστασης στην Ελλάδα, αλλά πως μπορεί να γίνει αστική επανάσταση χωρίς αστούς και εργατική χωρίς εργάτες;
Tον Μάη του 36 όταν ξέσπασε μια εξέγερση στα όρια μιας επανάστασης στην Θεσσαλονίκη ήταν το ΚΚΕ που την κατέστειλε- κι ύστερα ήρθε η δικτατορία. Ελλείψει ρωμαλέας αστικής τάξης- όχι λούμπεν- αλλά και εργατικής -ικανής να ανυψωθεί σε ηγέτιδα τάξης της ιστορίας- ανέλαβε ο στρατός κι οι φοιτητές. Αλλά οι φοιτητές ξεχνούν την επανάσταση όταν πάρουν το πτυχίο τους και τα στρατιωτικά κινήματα- είτε αριστερά, είτε δεξιά, έχουν το ίδιο δυστυχισμένο τέλος.
Στην Ελλάδα υπάρχουν πάντα δυο εκδοχές και είναι και οι δύο λάθος. Άλλο η Επανάσταση απέτυχε κι άλλο απέτυχε ολοκληρωτικά. Θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε τι είναι έθνος και τι σημαίνει ε λ λ η ν ι κ ά. Άλλο ο Πατριάρχης κι άλλο η Εκκλησία και λαϊκός Κλήρος. Άλλο η Πίστη κι άλλο η Εκκλησία. “Ο Βιτσερές ( Πατριάρχης) κάνει ότι του λέει ο Σουλτάνος” έλεγε ο Κολοκοτρώνης ή Μπότσικας ή Τσεγίνης ή Μπιθικούρας, που έχει συνείδηση ελληνική και πίστη χριστιανική. Άλλο το ότι ο Ανδρούτσος είχε μυηθεί στην αίρεση των Μπεταχτσί στα δεκάξι του από τον Αλή Πασά κι άλλο ότι ήταν Αλβανός- με αρχαιοελληνικό όνομα!- ή μουσουλμάνος.
Το γεγονός ότι ο Κολοκοτρώνης έχει τόσα και τέτοια ονόματα δεν σημαίνει παρά πως είναι επαναστάτης, Κλέφτης και κουρσάρος και παράνομος. Το γεγονός ότι υπήρχαν νόμιμα καθεστωτικά σχολεία δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν παράνομα, επαναστατικά ‘Κρυφά Σχολειά”. Κι όπως θάλεγε ο ίδιος σε άψογα ….αλβανικά -“Ρε Μαυροκορδάτο είσαι σα ξένο παραμύθι ανάμεσό μας! Ο πρίντζηπας ( ο Δημήτρης Υψηλάντης) τουλάχιστο φοράει στολή!”
Η σύγχυση, σε μια χώρα που έχει δύο γλώσσες και νεκρούς για το “γλωσσικό ζήτημα”, θα γίνει τέλεια όταν τίθεται το ζήτημα αν η Ελλάδα ανήκει ή όχι στη Δύση. Τα ελληνικά ωδεία- όπως θα παρατηρήσει κάποτε ο Ιρλανδός- Κρητικός Ροζ Ντέιλυ- παίζουν δυτικότροπα. Η ελληνική μουσική παράδοση αγνοείται ως χωριάτικη αν κι χώρα είναι το πέρασμα της μουσικής από την Ανατολή στη Δύση. Ο τελευταίος πρωθυπουργός της “ανεξαρτησίας” όταν έγινε από αντιμνημονιακός μνημονιακός έσπευσε να πάει να βρει τον Ρότσιλντ, της οικογένειας που φαίνεται να ήρθε στην Ελλάδα με το πρώτο δάνειο και να ελέγχει το τραπεζικό της σύστημα.
Για την Ιστορία, ο αρχιστράτηγος Τσορτς, ο Ιρλανδός κουακέρος του Αγγλικού στρατού πρωτόρθε στην Ελλάδα όταν κατέλαβε τα Ιόνια Νησιά ως ταγματάρχης του Greek Light Infantry κι ανάμεσά στους Έλληνες που στρατολόγησε ήταν ένας νεαρός ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης -που τον πρότεινε για αρχιστράτηγο. Μετά την δολοφονία του Καραϊσκάκη, η επανάσταση τέλειωσε -με τη λύση Καποδίστρια. Πολλά χρόνια μετά είναι πάντα εδώ -στην Ελλάδα- κι είναι γερουσιαστής -που εκπροσωπεί τους ετερόχθονες του Ζυγού Αιτωλίας!
Μια μέρα στη Βουλή ο σερ εκνευρισμένος θα πει τους “αυτόχθονες” “γκαιντούρια”. Ετάφη με τιμές κι ένας δρόμος έχει το όνομά του. Έναν αιώνα μετά, σχεδόν, το ελληνικό αντάρτικο είναι περικυκλωμένο από Άγγλους -που θα φέρουν πίσω τον Βασιλιά με τα κανόνια του Σκόμπυ. Σε λίγο έρχεται η αμερικάνικη βοήθεια κι ένας Έλληνας υπουργός πρέπει να πάρει έγκριση από Αμερικανό επιτετραμμένο για να υπογράψει ένα διάταγμα, όπως τώρα η ελληνική κυβέρνηση από την Τρόικα. Τις πταίει;
Tελικά, ο εχθρός δεν είναι ο αγγλικός, ούτε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός.. Ο εμφύλιος τελείωσε με αμερικάνικα δολάρια κι ο αγώνας για ανεξαρτησία του τύπου -ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, τελείωσε με Πακέτα Ντελόρ. Ο περίφημος αντιμνημονιακός αγώνας -που περιελάμβανε και τα …SS- τελείωσε με κάτι λιγότερο από ένα δάνειο. Αρκούσε μια δόση του, ως την επόμενη.
Στο πρωθυπουργικό μέγαρο είναι πια ο μπαρουτοκαπνισμένος υπουργός Αλέκος Φλαμπουράρης και στο υπουργείο Άμυνας ο Καπετάν Καμμένος -που θα το ονειρεύεται το νέο Κούγκι, αρκεί να γίνει μπροστά στις κάμερες, και κακοφοράει στρατιωτικές στολές- παρανόμως- και πάει και κοιμάται στα στρατόπεδα. Στη Κεντρική Επιτροπή τίθεται το ερώτημα. Ποιοι είμαστε; Πού πάμε; Είχαμε ανεξαρτησία και την χάσαμε, οπότε πρέπει να την επανακτήσουμε ή δεν είχαμε ποτέ, οπότε δεν χρειάζεται;
Μάλλον το Κούγκι έγινε, αλλά έγινε ερήμην μας. Χρειάστηκαν περίπου διακόσια χρόνια για να καταλάβουμε πως η ανεξαρτησία είναι πριν από όλα μια υπόθεση οικονομική και η επανάσταση δεν γίνεται -πια- με όπλα. Κι αν αυτά κάπου χρειαστούν, θα πρέπει να τα παράγουμε οι ίδιοι.