Η Νέα Δημοκρατία, ο Μεϊμαράκης και η …Αμφίπολη

Toυ Νίκου Γαλάτη

Οι δημοσκοπήσεις δημιουργούν ένα κλίμα ευφορίας στη “Νέα Δημοκρατία”, αλλά αν δούμε προσεκτικά τι συμβαίνει στο εσωτερικό της- και γύρω της, θα πρέπει να θυμηθούμε το τραγουδάκι εκείνο που λέει “πολύ καλά περνάμε, αρχίζω και φοβάμαι”. Η βόμβα Mεϊμαράκη για τις “τζάμπα μαγκιές” δεν ήταν βέβαια καθόλου τυχαία και η συνάντηση Μεϊμαράκη – Μητσοτάκη δεν σημαίνει τίποτε άλλο από το ότι το θέμα είναι πιο σοβαρό από όσο φαίνεται.

Υπάρχουν πολλοί στη Νέα Δημοκρατία που θέλουν να υπενθυμίσουν στον Κυριάκο πως το ότι από αουτσάιντερ ξαφνικά κέρδισε ένα ποσοστό στο συνέδριο που τον έκανε σε συμμαχίες με τον Άδωνι και άλλους παράγοντες πρόεδρο -και εν αναμονή πρωθυπουργό- δεν σημαίνει πως πήρε κι όλο το “μαγαζί” δικό του και να χαράσσει πολιτική που βρίσκεται έξω από τις γραμμές του κόμματος- που εν ολίγοις έχει ως ιδεολογία τον “κοινωνικό ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό” κι όχι τον …νεοφιλελευθερισμό.

Μερικοί είδαν φανερά μηνύματα στο ότι ξαφνικά ο σιωπηλός Καραμανλής αποφάσισε να επισκεφθεί την Αμφίπολη και τις Σέρρες, αλλά όχι μόνος του. Μαζί με τον έτερο Καραμανλή -τον ξάδελφο- ήταν εκεί και ο Τζιτζικώστας σημάδι πως ο καραμανλισμός είναι εδώ και μπορεί να μην κάνει θόρυβο, αλλά είναι η κυρίαρχη ιδεολογία της παράταξης- που μπορεί και να την επανενώσει.

Η επίσκεψη της Ντόρας Μπακογιάννη στον Καραμανλή ήταν επίσης ένα άλλο σημείο ότι κάτι τρέχει στη Νέα Δημοκρατία. Αν η Ντόρα ήθελε να μαζέψει ο Καραμανλής τον Καμμένο γιατί να μην ήθελε ο Κώστας Καραμανλής να στείλει ένα μήνυμα στον Κυριάκο;

Ένα τουίτ του Πάνου Καμμένου πως αυτός δεν πρόδωσε τον Καραμανλή δείχνει πως η πολυκατοικία -όπως έλεγε την Δεξιά ο Καρατζαφέρης, βουλευτής της πριν αποχωρήσει- έχει τελευταία πολύ κίνηση, αν προσθέσουμε σ΄αυτήν και το νέο κόμμα πρώην υπουργών της ή το αόρατο “νέο” πατριωτικό κόμμα που πλανάται στην ταράτσα της.

Το περιβάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη είχε αφήσει να διαρρεύσει πως ο Μεϊμαράκης δεν εννοούσε -για τις μαγκιές- τον Μητσοτάκη, αλλά τον Βορίδη, λες και αυτό δεν σημαίνει πως σοβεί μια σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα σ΄αυτούς που θέλουν ένα κόμμα κεντροδεξιό και μετρημένο κι όσους μουσαφίρηδες κατέφτασαν για να χαράξουν μια καθαρή δεξιά- δηλαδή ακροδεξιά πορεία, όπως την χάραξε ήδη -απέναντι στη Ντόρα- ο Αντώνης Σαμαράς που τους προσκάλεσε.

Η αλήθεια είναι πως τα ποσοστά του 30%- που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις- απέχουν πολύ από τα ιστορικά ποσοστά της παράταξης -επί Καραμανλή ή πατρός Μητσοτάκη- που σημαίνει ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις, όπως ένας νέος φορέας στην Κεντροαριστερά- ή  η συνένωσή της κι ένας άλλος στη Δεξιά θα κάνουν τον εν αναμονή πρωθυπουργό- μονίμως χαμογελούντα, όπως όλη η οικογένεια, άλλωστε- ως έναν ακόμα Μητσοτάκη- μετά τη Ντόρα που έφτασε στη πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε.

Το θέμα δεν είναι βέβαια προσωπικό – όσο κι αν είναι και αυτό, αλλά η τεράστια απόσταση ανάμεσα σε ένα κεντροδεξιό φιλελεύθερο και συναινετικό κόμμα, όπως το εξέφρασε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης απέναντι στον Τσίπρα και τη δήλωση του Μάκη Βορίδη ότι κακώς η Νέα Δημοκρατία ψήφισε το καλοκαίρι του ‘15 το τρίτο μνημόνιο. Οι οπαδοί του καθαρόαιμου σκληρού δεξιού κόμματος που τέρπονται με τις ενίοτε αντικομμουνιστικές εξάρσεις του Άδωνι Γεωργιάδη προβάλλουν τον κίνδυνο διαρροών προς τα δεξιότερα, αλλά η ιστορία έδειξε ότι η Νέα Δημοκρατία έγινε κυβέρνηση όταν υπερέβαινε τα όρια της Δεξιάς -προς τα αριστερά της.

«Είναι τζάμπα μαγκιά να λες ότι δεν ψηφίζω τα μέτρα, όταν ξέρεις ότι η κυβέρνηση έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και όταν δεν διακυβεύεται η παραμονή της χώρας στο ευρώ. Αν είχε 145 βουλευτές η κυβέρνηση και μπορεί να έβγαινες από το ευρώ τι θα έκανες;». Ο Μεϊμαράκης δεν είχε στόχο τον Βορίδη, αλλά τον Μητσοτάκη.  «Για μένα είναι βασική αρχή, η πολιτική συνεννόηση. Την υπηρέτησε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τον Παύλο Μπακογιάννη. Άρα είναι μια πολιτική που την πιστεύω, δεν είναι μια ευκαιριακή θέση».

Στον αντίποδα της πολιτικής “δεν ψηφίζω, ας κόψουν τον λαιμό της” η πολιτική που εκφράζει ο Κώστας Χατζηδάκης για συνεργασία με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις για μια “κυβέρνηση Εθνικής Ελλάδας” μπορεί να βρίσκεται και η ξαφνική επανεμφάνιση του Καραμανλή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα αρχαιολογικά ευρήματα της Αμφίπολης, αλλά και την επίσκεψη στη γενέτειρα του Εθνάρχη- στις Σέρρες.

Η ανάγκη “εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης” είναι κοινή γραμμή Μεϊμαράκη- Χατζηδάκη που μίλησε πρόσφατα για “τρικυμία εν ποτηρίω». “Όταν θα έρθει η ώρα της συζήτησης και της ψηφοφορίας των μέτρων η ΝΔ θα εμφανιστεί απολύτως συντεταγμένη”. Που σημαίνει πως τώρα δεν είναι συντεταγμένη.


Από τη δική του πλευρά ο “βέβαιος πρωθυπουργός” επισκέφτηκε την έκθεση “Food Expo”, όπου είπε πως “η μεσογειακή διατροφή, η ελληνική διατροφή, έχει αναγνωριστεί από όλους ως η πιο υγιεινή διατροφή, η οποία μπορεί να προλάβει μια σειρά από ασθένειες”.


Η συνάντηση Μητσοτάκη- Μεϊμαράκη, αντί της …διαγραφής του δεύτερου, όπως πρότειναν οι πιο …αιμοβόροι από το περιβάλλον του πρώτου είναι μια κίνηση συμβιβασμού. «Μου πρότεινε εθνική συνεννόηση για να λύσουμε το πρόβλημα του Τσακαλώτου να βγει με την Σκάρλετ, αλλά του είπα ο καθένας τα λύνει μόνος του αυτά..» αστειεύτηκε ο Μεϊμαράκης που μίλησε για ¨κοινή πορεία”.  Φυσικά, εκκρεμεί και η δήλωση …Σαμαρά.

“Ήταν μια ειλικρινή συζήτηση σε καλό κλίμα. Συμπίπτουμε και θα προχωρήσουμε σε κοινή κατεύθυνση», είπε ο ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ μετά τη συνάντηση -για παραπάνω από μια ώρα- που ουσιαστικά τον κατοχύρωσε ως παράγοντα του κόμματος και εγγυητή της κοινής πορείας- που πριν δεν υπήρχε.

Αν οι δυο ηγέτες στο μέλλον δεν “συμπέσουν” ξανά,  θα το καταλάβουμε όλοι. Ο Μεϊμαράκης, θα κατέβει από το γραφείο του στη Βουλή, περπατώντας αργά, με ανοιχτά τα πόδια, θα πλησιάσει τους δημοσιογράφους, τάχα αδιάφορα- για μια κουβέντα “οφ δε ρέκορντ” και θα αρχίσει να τους μιλά για τη …χολεστηρίνη ή την κακή διατροφή. Με στόχο πάλι τον …Βορίδη.