Του Τάκη Ψαρίδη
Φανταστείτε μια δημοσκόπηση με τις εξής ερωτήσεις:
Ευθύνεται ο κος Μητσοτάκης που η κυβέρνηση του δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα στο διάστημα των 6 μηνών μετα την πρώτη καραντίνα;
Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση ενίσχυσε το εθνικό σύστημα υγείας;
Ευθύνεται ο κος Μητσοτάκης για το έγκλημα στη Θεσσαλονίκη;
Πιστεύετε ότι χρειάζονται προσλήψεις αστυνομικών, ή προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών;
Πιστεύετε ότι η αστυνομία πρέπει να είναι μέσα στα πανεπιστήμια, ή να παρεμβαίνει όταν συντελείται κάποιο έγκλημα και την φύλαξη των πανεπιστημίων να την αναλαμβάνει η διοίκηση τους;
Κλπ.. κλπ.. Οι απαντήσεις είναι εύλογες. Άραγε θα υπάρξει δημοσκόπος που θα τολμήσει θα θέσει τέτοιες ερωτήσεις; Χλωμό το βλέπω. Άλλωστε γνωρίζουμε πολύ καλά ότι σε πολλές δημοσκοπήσεις συμμετέχει στην διαμόρφωση των ερωτήσεων και αυτός που παραγγέλνει και πληρώνει την δημοσκόπηση.
Κάπως έτσι λοιπόν, δια των κατάλληλων ερωτήσεων, οι δημοσκόποι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη αντί να την μετρούν. Αλλά και όταν την μετρούν, τί ακριβώς μετρούν; Προφανώς και δεν μετρούν την γνώμη του κόσμου, αλλά την επίδραση των μίντια στην γνώμη του.
Διότι, πώς να σχηματίσει δική της γνώμη η λεγόμενη «κοινή γνώμη», όταν η κυβέρνηση ελέγχει το σύνολο σχεδόν των μίντια της χώρας και η ενημέρωση της είναι ελεγχόμενη και μονοφωνική και δεν ακούει την άλλη άποψη; Πιστεύει κανείς ότι όλοι οι πολίτες ψάχνουν όλη μέρα στο Ίντερνετ και στα σόσιαλ μίντια για να μάθουν τι συμβαίνει; Προφανώς και όπως «ενημερώνονται» αναλόγως και θα απαντήσουν.
Ορισμένοι δημοσκόποι λοιπόν θα έπρεπε να ντρέπονται διότι αυτό που κάνουν όχι μόνο δεν είναι επιστημονικό, αλλά και είναι παντελώς ανέντιμο. Τόσο διότι μετρούν μια κοινή γνώμη που δεν ενημερώνεται πολυφωνικά, αλλά από μία μονοφωνική και στρατευμένη μιντιακή χορωδία, όσο και για τις ερωτήσεις που κάνουν και αυτές που δεν κάνουν και θα τις έκανε ακόμα και ένα μικρό παιδί.-