Του Ιωάννη Δαμίγου
Δεν είναι η Αράχωβα, η Σαλαμίνα, τα Πατήσια και οι διάφορες τοποθεσίες που καταγράφεται η κακοποίηση ανυπεράσπιστων ζώων. Δεν είναι η Σαντορίνη και τα νησιά που έχουν άκουσον άκουσον ζώα εργασίας! Δεν είναι ο κτηνοτρόφος που παστουρώνει τα ζώα του. Δεν είναι το δίποδο που πάταγε νεογέννητα γατάκια, ούτε ο σαδιστής που με δόλωμα κλωτσούσε για γούστο την γάτα στην θάλασσα στην Εύβοια. Δεν είναι ούτε η γριά που έβαλε στην σακούλα ζωάκια και την πέταξε στα σκουπίδια. Αλλά είναι όλοι αυτοί οι απαίδευτοι, όλοι αυτοί που έχουν απωλέσει αισθήματα, ίσως δοκιμασμένοι από την σκληρή ζωή, για το πως νοιώθουν ως ισχυροί απέναντι σε αδύναμους βασανίζοντας.
Είναι όλοι αυτοί που κληρονόμησαν την αισθητική των απαίδευτων, μεταλαμπαδεύοντας την κακία και το μίσος στους απογόνους των. Έτσι τα βρήκαν, έτσι τα συνεχίζουν και όχι μόνο σε ζώα, αλλά και στα κορίτσια, στις γυναίκες, που θεωρούν ιδιοκτησία των, μη μετανιώνοντας ακόμη και μετά την μελετημένη δολοφονία. Το έχουν εκλάβει ως χρέος των, ως ξέπλυμα τιμής! Θερίζοντας τους καρπούς απαιδευσίας.
Εν ολίγοις, αυτές οι χρόνιες απάνθρωπες συμπεριφορές, είναι το αποτέλεσμα του τεράστιου ελλείμματος παιδείας, που συνεχώς επιδεινώνεται σκόπιμα και που οδηγεί μοιραία στην ακραία έκφραση του φασισμού. Εκφάνσεις του φασισμού είναι όλες αυτές οι εγκληματικές ενέργειες, που συμβαίνουν χρόνια τώρα στην κοινωνία μας. Έκφανση φασισμού είναι και η πιο επικίνδυνα ανεξέλεγκτη βία που σπαράσσει την νεολαία μας. Η σαπίλα της μεταφέρεται από τους ανίκανους γονείς στα παιδιά, που ανικανοποίητα από την αδιάφορη και στείρα παιδεία, ξεσπούν εκεί που μπορούν, δηλαδή σε συμμαθητές των. Όταν στο σπίτι διαπληκτίζονται οι γονείς ή η τηλεόραση διαφεντεύει με τις ώρες, όταν στα σχολεία μα και στην κοινωνία η συνεννόηση γίνεται με αγοραία διάλεκτο, είναι φύση να προκύπτουν επιθετικά ένστικτα που συνοδεύονται από βία. Έτσι κάμπτονται οι όποιες ηθικές άμυνες των νέων, που με την επιτάχυνση της εφηβικής ορμής γίνονται βούτυρο στο ψωμί των ακραίων, άμεσα εκμεταλλεύσιμοι.
Ήδη έχει αρχίσει η εποχή του θερισμού των έργων της απαιδευσίας και μας περιμένουν οδυνηρές εκπλήξεις, πολύ χειρότερες ακόμη από αυτές των σαδιστικών επιθέσεων σε οικόσιτα ζώα. Άλλωστε αυτοί που θανατώνουν χωρίς αναστολή ζώα, είναι οι αυριανοί, αν όχι σημερινοί, έτοιμοι εκπαιδευμένοι γυναικοκτόνοι. Δεν μετατρέπεται κανείς, πέρα από ψυχιατρικά νοσήματα, σε δολοφόνο εκ προμελέτης δίχως να έχει εντρυφήσει νωρίτερα σε πειραματισμό θανάτωσης ζώων. Όσα αποτυχημένα cansel και αν ανακοινωθούν, όσο και αν φωνάζουν “καμία μόνη της”, αυτά τα φονικά θα συνεχίζονται αμείωτα μια και η απαιδευσία θα αναπαράγει εγκληματίες. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στην παιδεία.
Ο τελικός μεγάλος θεριστής των καρπών της απαιδευσίας, δεν είναι άλλος από τον φασισμό. Η συνεχής έκπτωση ηθικής, η αδιάκοπη οικονομική πίεση, σε συνδυασμό με την παθητική ανοχή και την έλλειψη κρίσης, ακριβώς λόγω στέρησης παιδείας, μονόδρομος για τον τερματικό σταθμό του φασισμού.