Κι άλλος ένας χρόνος κάτω απ’ το χαλί 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΗΘΕΙΝΟΣ

Του Ιωάννη Δαμίγου

Πώς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο έτσι, με τέτοια απαξίωση σαν σκουπίδι, κρύβοντάς τον κάτω απ’ το χαλί της αλόγιστης σπατάλης; Με πόση ευχέρεια, σαν να ήταν άλλου θαρρείς, τον ξοδεύουμε σε ασήμαντα, τον δανείζουμε τοκίζοντας την ανείσπρακτή ανοησία μας σε επιτήδειους άπληστους κλέφτες χρόνου; 

Στέρφος χρόνος στην σειρά πολλών ίδιων, με την παρακμή σαν φυσική ακολουθία να ερημώνει την άβουλη και παραδομένη στην χάψη του, ζωή μας. Περνά σαν αμάσητο γρήγορο ψέμα δίπλα απ’ την δυσκίνητη αλήθεια, την ανέραστη, που δεύτερη φορά δεν έχει. Και ευχόμαστε  σαδιστικά, χωρίς ίχνος  αυτογνωσίας κανένα, χρόνια πολλά και του χρόνου, μάλλον σαν κατάρα που πιάνει τόπο παρά σαν ευχή. Φιλούμε αμετανόητοι προδότες μάγουλα κομπάρσων, μοιράζοντας καρδούλες σε στενού κύκλου αποτυχημένη παράσταση λίγων εισιτηρίων, κοινοποιώντας τις στείρες στιγμές μας, σε άλλες αίθουσες ιδιωτικών παραστάσεων των πολλών κύκλων μας. 

Η αναγκαστική χριστουγεννιάτικη έπαρση μασκαρεμένης τριωδίου χαράς συνόλου, ανάμεσα σε εορταστικά μποτιλιαρίσματα αγοράς άδωρων δώρων,  σε οδυνηρή προπόνηση χαμόγελου, πρόβα ρούχων του ρεβεγιόν με παπούτσια και γόβες που σε πείσμα στενεύουν και ταλαιπωρούν, μας προετοιμάζουν για ακόμη μια παραλλαγή του χρόνου, σαν νούμερο. Το ψητό χοιρινό, η γαλοπούλα, το ποτό, τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες, θα ταλαιπωρήσουν την αρτηριακή μας πίεση και τα άλλα υποβόσκοντα νοσήματα, που θα βελτιωθούν όμως από την πάντα υποσχόμενη μεθεόρτια δίαιτα.  

Οι ίδιες πολύχρωμες γιρλάντες, τα ίδια χρωματιστά λαμπιόνια ν’ αναβοσβήνουν, η προσποιούμενη χαρά και τα φιλιά στον αέρα, δεν κρύβουν, παρά μόνο πρόσκαιρα και φευγαλέα, την απογοήτευση που έρπει σαν φίδι φαρμακερό στο χαλί, που από κάτω του έχει στοιβάξει τα ανείπωτα, τις ντροπές και τις αβάσταχτες ανησυχίες.

Κι άλλος ένας χρόνος κάτω απ’ το χαλί, με ό, τι χάθηκε απ’ τα κεκτημένα να έχει χαθεί για πάντα και με προοπτική να χαθούν και άλλα με την νέα ίδια και χειρότερη χρονιά που έφτασε.  Κι όπως πολύ σοφά μονολόγησε ένας φίλος τις προάλλες, ακόμη και τα πιο απλά, τα εύκολα, έχουν μετατραπεί σε πολύ δύσκολα.